Του Κώστα Παππά
Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την αρχή της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της ΝΔ. Μόνο που δεν γιορτάστηκε η επέτειος με τον τρόπο που θα ήθελε η κυβέρνηση. Δεν επέτρεψαν άλλωστε καμία εορταστική διάθεση οι τελευταίες εξελίξεις με την παραίτηση ενός υπουργού και 3 υφυπουργών για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ . Η επέτειος λοιπόν μετατράπηκε σε μνημόσυνο. Πόσο μάλλον όταν πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν οτι στην συγκεκριμένη υπόθεση θα έρθουν και άλλα στοιχεία τις επόμενες μέρες που πιθανότατα να εμπλέξουν και άλλα κυβερνητικά στελέχη στην διαδικασία διερεύνησης και απόδοσης ευθυνών. Αλλά ακόμα και εκεί να μείνουν τα πράγματα η πολιτική ζημιά από τον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ήδη τεράστια για το κυβερνών κόμμα.
Η βλάβη όμως είναι μεγάλη και στην εικόνα της χώρας που ο Πρωθυπουργός πασχίζει υποτίθεται να αποκαταστήσει τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Η υπόθεση των υποκλοπών , τα Τέμπη και τώρα το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ χαλάνε το αφήγημα. Ειδικότερα αν ανατρέξει κάποιος σήμερα στον διεθνή τύπο θα δει οτι η Ελλάδα φιγουράρει αρνητικά στους περισσότερους τίτλους των διεθνών ειδησεογραφικών μέσων. Τα σενάρια λοιπόν για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μετά τη ΔΕΘ αναζωπυρώθηκαν και η αλήθεια είναι οτι υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι που τα φέρνουν πάλι στο προσκήνιο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα που περιγράφουμε και με δεδομένη την δημοσκοπική κατάρρευση, που πάλι αρχίζει να φαίνεται για το κυβερνών κόμμα, το οποίο προσγειώνεται στην πρόθεση ψήφου στην περιοχή του 22-23%, οι αποφάσεις που πρέπει να λάβει ο πρωθυπουργός θα πρέπει να είναι ανάλογες της ζημίας που έχει συμβεί. Μόνο που ακόμα και όταν αποφάσισε τον πρόσφατο ανασχηματισμό για να ξεφύγει από την πίεση των Τεμπών , μάλλον αστόχησε στις επιλογές του και το τούνελ διαφυγής από την τότε κακή πολιτική συγκυρία οδήγησε στις πρόσφατες παραιτήσεις 4 κυβερνητικών στελεχών για ένα σκάνδαλο που πιθανότατα βλέπουμε μόνο την ουρά του. Η προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών για τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν τελεσφόρησε , καθώς οι εξελίξεις που επέφερε η δικογραφία που κατατέθηκε στη Βουλή έδειχναν συγκεκριμένα πρόσωπα προς διερεύνηση και αυτά τα πρόσωπα κάθονταν σε κυβερνητικές καρέκλες με υπογραφή Μητσοτάκη στον τελευταίο ανασχηματισμό.
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος από την μία τη συνεχή εσωκομματική γκρίνια για τις εξελίξεις αυτές , αλλά και για τις πολιτικές επιλογές του Πρωθυπουργού σε πρόσωπα , έχει μπροστά του έναν ακόμα πολύ σοβαρό πολιτικό λόγο που δείχνει το δρόμο της εσωτερικής αποσύνθεσης. Η αποσύνθεση αυτή δεν αργεί να γίνει και πολιτική αμφισβήτηση , καθώς οι τελευταίες δηλώσεις Γεωργιάδη που ανοίγουν τον κύκλο των εσωκομματικών εχθροπραξιών, μοιραία θα οδηγήσουν σε πολιτικές μονομαχίες για την επόμενη μέρα. Άλλωστε η στοχοποίηση του Δένδια για το τουρκολιβυκό μνημόνιο αυτό δείχνει. Τα όργανα άρχισαν έγραφαν τα epikaira.gr σε πρόσφατο άρθρο και αλήθεια ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτό έχοντας μπροστά του όλα αυτά τα δεδομένα ;
Τα σύννεφα λοιπόν έχουν πυκνώσει επικίνδυνα πάνω από το Μαξίμου , τη στιγμή μάλιστα που καίρια εθνικά θέματα παραμένουν ανοικτά και μπαίνουν σε κρίσιμη καμπή. Η Ελλάδα προσπαθεί να ξαναμετρήσει τους φίλους της , αλλά τους βρίσκει λιγότερους. Η ιστορία με την Ιερά Μονή Σινά και την στάση της Αιγύπτου και η συνολική στροφή του Στρατηγού Χαφτάρ στη Λιβύη υπέρ των τουρκικών συμφερόντων δείχνει οτι όσα υπολογίζαμε ως δεδομένα εν ριπή οφθαλμού αλλάζουν στο βωμό των συμφερόντων που έχει κάθε χώρα. Είχαμε γράψει σε πρόσφατο άρθρο ενθυμούμενοι την παλιά ρήση Άγγλου πολιτικού οτι “δεν υπάρχουν σταθεροί φίλοι , ούτε σταθεροί εχθροί, αλλά σταθερά συμφέροντα” και αυτή η διαχρονική ρήση επιβεβαιώνεται ακριβώς τους τελευταίους μήνες.
Μέσα σε αυτές τις πραγματικότητες αν προσθέσουμε και την παγιωμένη πλέον κοινωνική δυσαρέσκεια που καταγράφεται σε όλους τους κρίσιμους ποιοτικούς δείκτες των δημοσκοπήσεων , όπως και στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Alco για τα epikaira.gr, μπορεί να αντιληφθεί οτι η πολιτική πίεση που συγκεντρώνεται πλέον στην κυβέρνηση είναι τεράστια. Η αδυναμία να τιθασευτεί κάπως το τέρας της ακρίβειας , τα καθηλωμένα εισοδήματα των περισσότερων πολιτών και κυρίως η αδυναμία της κυβέρνησης να εμπνεύσει το κρίσιμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας για το μέλλον φέρνουν πιο κοντά από ποτέ το σενάριο των εκλογών. Υπάρχουν λόγοι λοιπόν που ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί πραγματικά να απασφαλίσει μετά τη ΔΕΘ. Ο πρώτος είναι η δύσκολη πολιτική συγκυρία και το πιθανό ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών που μπορεί να ανοίξει από στιγμή σε στιγμή εντός του κόμματος και με αυτό τον τρόπο να οδηγήσει στην ευθεία αμφισβήτηση του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν ξεκινήσει κάτι τέτοιο τότε το γαϊτανάκι της αμφισβήτησης θα δημιουργήσει εικόνα διαλυτικών φαινομένων και η σταθερή κυριαρχία του πρωθυπουργού εσωκομματικά , αλλά και συνολικότερα, που είναι και το ισχυρό πολιτικό του χαρτί όλα αυτά τα χρόνια θα καεί.
Ο δεύτερος λόγος είναι οτι η ΝΔ ακόμα και σε πολύ χαμηλά ποσοστά διατηρεί ακόμα την πρωτιά με άνεση από τον δεύτερο. Ο Πρωθυπουργός όμως γνωρίζει πολύ καλά οτι το αντιπολιτευτικό κενό των τελευταίων χρόνων που τον εξυπηρέτησε μια χαρά μπορεί να γυρίσει μπούμεραγκ, ειδικά την στιγμή που κυοφορούνται νέες πολιτικές πρωτοβουλίες από δύο πρώην πρωθυπουργούς, Σαμαρά και Τσίπρα που θέλουν ακριβώς αυτό να γεμίσουν το κενό στην αντιπολίτευση. Εδώ έρχεται λοιπόν μια σκέψη που πιθανότατα γυρίζει μέσα στο κεφάλι του κ. Μητσοτάκη συχνά πυκνά. Αυτή η σκέψη μπορεί να ψιθυρίζει κάτι στον Πρωθυπουργό ως εξής: Πριν οι εξελίξεις φέρουν κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις , ειδικά όταν εσύ πλέον δεν πείθεις, σκέψου την προσφυγή στις πρόωρες κάλπες, πριν οι νέες εξελίξεις σε προλάβουν και κατεδαφίσουν και την τελευταία πιθανότητα έστω και μιας αναιμικής πρωτιάς. Άλλωστε η ΔΕΘ προσφέρεται να δημιουργήσεις ένα καλό κλίμα μέσα από την παροχολογία, ώστε να συγκρατήσεις τις δυνάμεις σου. Μην περιμένεις να απειληθείς από κάτι νέο γιατί τότε θα είναι πολύ αργά.
Βέβαια απέναντι σε αυτή τη σκέψη υπάρχει και μια άλλη που πιθανότατα λέει στον κ. Μητσοτάκη: Μείνε σταθερός , θεσμικός μέχρι τέλους , εξάντλησε την τετραετία μέχρι την τελευταία της συνταγματική σταγόνα. Κέρδισε χρόνο , κανείς δεν πήγε να ψαρέψει στην τρικυμία. Άλλωστε για αυτή τη σταθερότητα σε επέλεξαν.
Ποια από τις δύο επιλογές θα υπερισχύσει κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει σήμερα. Μόνο που η δεύτερη παγιωμένη σκέψη και άποψη αρχίζει να αποδομείται από τα ίδια τα γεγονότα με πολύ ισχυρό ενδεχόμενο πλέον να γίνει τελικά μια επιλογή εγκλωβισμού στις εξελίξεις.
