Του π. Δημήτριου Ζαχαρόπουλου
Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν οι κλαγγές των όπλων και οι ιαχές των ανθρώπων, εκείνων των ανθρώπων που κατά τεκμήριο εξουσιάζουν τους τόπους, η ανησυχία του λαού είναι έκδηλη. Ο καθένας ξεχωριστά είναι τόσο απογοητευμένος από τα πολιτικά σχήματα και μορφώματα, από την απραγία και ασυνέπειά τους, όπου καταλήγει απλά στο να αδιαφορεί. Όχι μόνο αισθάνεται προδομένος, αλλά διαρκώς αναζητεί, ερευνά και ψάχνει μια σανίδα σωτηρίας. Ώστε από εκεί να πιαστεί και να αισθανθεί ασφάλεια στο πέλαγος της ζωής του . Τη σκέψη του γυροφέρνουν αξίες παλαιές, γεννημένες από καταβολής κόσμου. Ικανές να τον κάνουν να ειρηνεύσει και να γαληνέψουν την επίγεια ζωή του. Μιά ζωή που με τόση στεναχώρια βλέπει να καταστρέφεται από άνομες κυρίαρχες δυνάμεις τόσο σε οικονομικό όσο και πνευματικό επίπεδο.
Στην αναζήτηση του αυτή, η απάντηση στην σύγχρονη εποχή δεν μπορεί να είναι άλλη εκτός από τον Οικουμενισμό και τον Εσωτερισμό. Ομιλώ για τις υγιείς πλευρές των συγκεκριμένων συστημάτων και εργαλείων.Ο σύγχρονος άνθρωπος καθώς του έχουν παραμεριστεί τα αδιαφανή πέπλα της αγνωσίας, αισθάνεται αργά αλλά σταθερά λίγο πιο δυνατός και κραταιός σε σχέση με τον παλαιό άνθρωπο. Και πώς μπορεί να μην αισθάνεται έτσι αφού τόσο με τον Οικουμενισμό όσο και με τον Εσωτερισμό, η ψυχή του διαισθάνεται να ανακαλύπτει και νόημα και ενδιαφέρον, νιώθει το πνευματικό της στοιχείο να αναρρώνει και συνάμα να διευρύνεται ο νους του μέσω της επικοινωνίας και της εσωτερικής καλλιέργειας.
Τα νέα μέσα τεχνολογίας σε συνδυασμό με τον υποκείμενο ανθρωπιστικό χαρακτήρα τους, πραγματοποιούν σύγχρονα θαύματα τόσο σε κοινωνικό όσο και επιστημονικό επίπεδο. Και ο σύγχρονος άνθρωπος δεν πρέπει να τρομάζει ούτε να δειλιάζει από την παρουσία τους καθώς είναι εφοδιασμένος με τα δυο διαχρονικά εργαλεία που ανέκαθεν διέθετε, τον Οικουμενισμό αλλά και τον Εσωτερισμό.
Είναι πραγματικά χρήσιμα τα εργαλεία αυτά καθώς η ανάπτυξη του εγκεφάλου του, ξεκινώντας από την αρχαιότητα έως τα σήμερα, και η επακολουθούσα μετεξέλιξη του ανθρώπου, προσέδωσαν στο κεφάλαιο Ιστορία τη λέξη πολιτισμός, όλα αυτά τα δημιουργήματα υλικά ή μη που χρειάστηκαν ατελείωτες ώρες εργασίας αλλά και πρωτοποριακές τεχνικές.
Πάντα τα εργαλεία ήταν και θα είναι ο σύμμαχος του ανθρώπου, ήταν αυτά τα οποία τον βοηθούσαν στην καθημερινότητα της εργασίας του αλλά και της ζωής του. Ποτέ όμως δεν θεοποίησε τα εργαλεία αλλά τα σεβάστηκε και τα αξιοποίησε. Η χρήση των εργαλείων μας έδωσε τα κατασκευαστικά θαύματα του κόσμου του αρχαίου και του σύγχρονου αλλά προπαντός ο άνθρωπος δεν φοβήθηκε την χρήση τους. Έτσι και σήμερα, ο Οικουμενισμός αλλά και ο Εσωτερισμός, αυτά τα δύο ισχυρά εργαλεία, έρχονται με την σειρά τους να κάνουν τον κόσμο μας μαγευτικό και ονειρικό. Αλήθεια πόσο όμορφος είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος, έλεγε ο αρχαίος ποιητής Μένανδρος .
Η ζωή του ανθρώπου δεν μπορεί να συνεχιστεί μέσω των πολέμων και των καταστροφών. Αρχαία και σύγχρονα επιτεύγματα με τον πόλεμο καταστρέφονται, αποσυντίθενται, ώρες εργασίας πνευματικής και σωματικής πάνε χαμένες.
Η ανθρωπότητα πρέπει να συνεχίσει την ζωή της με την πυξίδα στραμμένη στα πεδία του Οικουμενισμού αλλά και του Εσωτερισμού. Αυτές είναι, αυτές πρέπει να είναι οι πηγές της ενέργειας και της δύναμης του σύγχρονου ανθρώπου, του κάθε μελλοντικού ανθρώπου. Ο Οικουμενισμός είναι σχέση, αγκαλιά, αγάπη και επικοινωνία, και ο Εσωτερισμός, πηγή δύναμης και κουράγιου.
Αισθανόμαστε ευλογημένοι όταν παρατηρούμε τα αισθήματα της αγάπης, της ενότητας και της συμφιλίωσης να πλημυρίζουν την ανθρωπότητα αλλά και τα μη ανθρώπινα ζώα. Ταυτόχρονα αισθανόμαστε απέχθεια με την αδικία, το κλάμα, τον πόνο και την απόγνωση που κάποιες άνομες δυνάμεις προκαλούν. Η ουσία της ζωής μας βρίσκεται στην ενότητα. Αλήθεια όμως για ποια ένωση μιλάμε όταν συμβαίνουν πόλεμοι, όταν παιδιά πεθαίνουν, όταν ζώα τραυματίζονται ή όταν εκκλησίες παραμένουν διχασμένες και τέλος όταν ο κόσμος αισθάνεται αυτήν την μοναξιά παρ’ όλη την ανάπτυξη της τεχνολογίας; Η σκέψη μας πάει στον Μεγάλο Ερωτικό και Δημιουργό των απάντων και αισθανόμαστε την επίσκεψή
Του μέσω των εργαλείων του Οικουμενισμού και του Εσωτερισμού. Από τα πνευματικά κοινόβια πρέπει να αντηχήσει το σύνθημα του Οικουμενισμού και του Εσωτερισμού ως προοπτική καλυτέρευσης της ανθρωπότητας έχοντας πάντα στον νου τους διδασκάλους που και οι ίδιοι, πρωτοπόροι εξερευνητές, χρησιμοποίησαν αυτά τα δύο εργαλεία.
