Η είσοδος στον Αύγουστο συνοδεύτηκε από το άτυπο σήμα της πολιτικής ανάπαυλας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μέσω ανακοίνωσης για διακοπή της εβδομαδιαίας διαδικτυακής του παρέμβασης, επισημοποίησε το θερινό διάλειμμα. Όμως, η αποφόρτιση που επιδιώκει το Μαξίμου από το πολιτικό κλίμα δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι η κυβέρνηση, σε πολιτικό επίπεδο, φτάνει στις διακοπές πιο τρωτή από ό,τι θα επιθυμούσε.
Η συγκυρία κάθε άλλο παρά ιδανική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η κυβέρνηση βρέθηκε τους τελευταίους μήνες αντιμέτωπη με φθορά που, αν και δεν έχει μετατραπεί ακόμη σε συστημική κρίση, έχει αφήσει εμφανή πολιτικά ίχνη. Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είχε απλώς θεσμικές και πολιτικές συνέπειες, αλλά αναζωπύρωσε υπόγειες αντιθέσεις εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, πλήττοντας το αφήγημα σταθερότητας που επεδίωκε να εκπέμψει το Μαξίμου.
Η δυσφορία στο εσωτερικό του κόμματος είναι υπαρκτή, και η ψήφιση ή μη υπέρ της προανακριτικής αποτέλεσε πυροκροτητή για εσωκομματικά νεύρα που είχαν καιρό να εκδηλωθούν. Οι διακοπές, έστω προσωρινά, λειτουργούν ως φίλτρο αποσυμπίεσης. Ωστόσο, η συζήτηση περί απώλειας κυβερνητικής αξιοπιστίας και συνοχής, όσο κι αν προς το παρόν φαίνεται θεωρητική, δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η ισορροπία στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Προστίθεται σε αυτό και ο σταθερός τόνος κριτικής από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος επανέρχεται σε ρόλο άτυπου «εσωτερικού αντιπολιτευόμενου», χωρίς να κρύβει τη διαφωνία του με τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Οι αναφορές του σε “θεσμική απορρύθμιση” και η κλιμάκωση της ρητορικής του στα εθνικά θέματα προμηνύουν μια σταθερή παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο, που δεν είναι εύκολο να αγνοηθεί. Η πιθανότητα να αναλάβει πιο ενεργό πολιτικό ρόλο δεν μπορεί να αποκλειστεί, προκαλώντας περαιτέρω τριγμούς.
Αντίθετα από τις επιδιώξεις του πρωθυπουργικού επιτελείου, το κλίμα που διαμορφώνεται στο κυβερνητικό μπλοκ είναι περισσότερο αμυντικό παρά επιθετικό. Ο στόχος της παγίωσης ενός δημοσκοπικού 30% που θεωρείται το νέο ελάχιστο όριο για ένα κόμμα που θέλει να μιλά για πολιτική ηγεμονία, φαίνεται να απομακρύνεται. Οι τελευταίες μετρήσεις δείχνουν κόπωση, όχι απλώς λόγω της επικαιρότητας, αλλά και εξαιτίας μιας γενικότερης έλλειψης πειστικής στρατηγικής εξόδου από την πολιτική στασιμότητα.
Ωστόσο, ένα από τα παράδοξα της συγκυρίας είναι ότι η φθορά της κυβέρνησης δεν συνοδεύεται, τουλάχιστον προς το παρόν, από ανάκαμψη της αντιπολίτευσης. Η αντιπολιτευτική πρόταση παραμένει αποσπασματική και, σε πολλές περιπτώσεις, χαμηλής διεισδυτικότητας. Αυτή η αδυναμία επιτρέπει στην κυβέρνηση να διατηρεί τον έλεγχο του πολιτικού παιγνίου, παρά τις εντεινόμενες δυσκολίες.
Το βλέμμα όλων είναι τώρα στραμμένο στη ΔΕΘ. Η παρουσία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη αναμένεται να αποτελέσει κρίσιμη καμπή. Το οικονομικό πακέτο που θα ανακοινωθεί θα κριθεί όχι μόνο με όρους ανακούφισης νοικοκυριών, αλλά κυρίως ως μέσο πολιτικής ανατροπής του αρνητικού κλίματος. Με πληροφορίες να κάνουν λόγο για μέτρα ύψους άνω του 1,5 δισ. ευρώ, το ερώτημα είναι αν η κοινή γνώμη έχει ακόμη τη διάθεση να ανταμείψει το κυβερνητικό αφήγημα ή αν οι πολίτες έχουν αρχίσει να κινούνται πέρα από τις επιδοματικές προσδοκίες.
