Του Δ. Τσιβλού
Ανατρίχιασαν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, από τους Φιλανδούς μέχρι τους Πορτογάλους και από τους Ολλανδούς μέχρι τους Έλληνες, όταν πριν από λίγες μέρες άκουσαν τις προκλητικές δηλώσεις του Προέδρου της Γαλλίας Μακρόν «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την αποστολή δυτικών στρατευμάτων στο πλαίσιο της σύγκρουσης Ρωσίας Ουκρανίας».
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο Μακρόν ζητούσε, η Ευρώπη μαζί με την Αμερική, δηλαδή το ΝΑΤΟ, εκτός από όπλα να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία, για να πολεμήσουν την Ρωσία, ανοίγοντας έτσι την «πόρτα» του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Όπως μάλιστα έγραψε η γαλλική εφημερίδα L’ Independant, ο Γάλλος Πρόεδρος, κατά την συνάντηση που είχε με την αντιπολίτευση, αποκάλυψε το σχέδιό του για επέμβαση γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων, στο Ουκρανικό έδαφος. Ο επικεφαλής του κομμουνιστικού κόμματος της Γαλλίας, Φαμπιάν Ρουσέλ υποστήριξε, ότι ο Μακρόν αναφέρθηκε σε ένα σενάριο, όπου η Γαλλία θα δράσει στρατιωτικά, στην περίπτωση που η Ρωσία επιχειρήσει στρατιωτικά, προς την Οδησσό ή το Κίεβο.
Φυσικά το σενάριο αυτό, είναι εφιαλτικό, καθώς θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν ανοιχτό πόλεμο, μεταξύ δυο πυρηνικών δυνάμεων, αλλά και να σύρει όλη την Δύση, σε μια γενικευμένη σύρραξη με την Ρωσία.
Οι λεονταρισμοί βέβαια του Μακρόν, εκτός από την αναμενόμενη απάντηση της, Μόσχας που του θύμισε το πάθημα του Ναπολέοντα, όταν επιτέθηκε στην Ρωσία, έφεραν και τις αντιδράσεις και των υπόλοιπων ηγετών της Ευρώπης, όπως του Γερμανού Υπουργού Άμυνας, ο οποίος διαμήνυσε πως κανείς δεν θέλει, εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία. Ηχηρή ήταν και η απάντηση του Συμβούλου Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Κίρμπι, ο οποίος δήλωσε «ο Αμερικανικός στρατός, δεν θα πάει στην Ουκρανία, δεν σχολιάζουμε τους Γάλλους, για τα περί δειλίας». Ενώ και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γιένς Στόλτενμπεργκ ξεκαθάρισε, ότι οι χώρες της Δυτικής Στρατιωτικής Συμμαχίας, δεν εξετάζουν το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Γιατί ο Μακρόν θέλει πόλεμο με την Ρωσία.
Έτσι γεννιέται το ερώτημα, γιατί ο Μακρόν πέταξε αυτή την φωτοβολίδα, που θα μπορούσε να εμπλέξει την παγκόσμια κοινότητα, σε έναν πυρηνικό πόλεμο;
Η πρώτη ανάγνωση φέρνει στο φως, τα εσωτερικά προβλήματα του Μακρόν. Οι Ναπολεόντειες δηλώσεις του, ερμηνεύτηκαν από κάποιους, ότι ήθελε να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει το φιάσκο του, στο Salon de L’Agriculture, από το οποίο διέφυγε κυνηγημένος, αλλά και τα τρακτέρ που απέκλεισαν το Παρίσι, όπως και τον πληθωρισμό που έχει εκτιναχθεί στην Γαλλία και για τον οποίο ευθύνεται αποκλειστικά.
Άλλοι είπαν, ότι ο Μακρόν πέταξε την μπάλα στην εξέδρα, θέλοντας να κάνει τον υπερήρωα, γιατί βλέπει ότι στις επικείμενες Ευρωεκλογές, να χάνει από το ακροδεξιό κόμμα «Εθνικής Συσπείρωσης» της Μαρί Λεπέν, όπου πρόεδρος είναι ο Τζόρνταν Μπαρντέλα, καθώς οι δημοσκοπήσεις του δίνουν 30%, έναντι 21% στον Συνασπισμό του Μακρόν, όπως γράφει το Politico.
Συγκεκριμένα ο Μπαρντέλα, ο 28χρονος εκλεκτός της Μαρί Λεπέν, συγκεντρώνει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις), από τον κεντρώο συνασπισμό, του οποίου ηγείται το κόμμα «Αναγέννησης», του Μακρόν. Στόχος του Μπαρντέλα, είναι να ξεπεράσει την προηγούμενη επίδοση της Μαρί Λεπέν, που στις Ευρωεκλογές του 2019 είχε πάρει 23%. Αυτό βέβαια, θα αποτελέσει πολιτικό κόλαφο για τον Μακρόν, όχι μόνο εντός της Γαλλίας, αλλά στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι πολλοί πιστεύουν, ότι η λεκτική επίθεση του Μακρόν κατά της Ρωσίας, στοχεύει εμμέσως προς το κόμμα της Λεπέν, η οποία στο παρελθόν είχε ιδιαίτερες σχέσεις, ακόμα και οικονομικές με την Μόσχα , προκειμένου να την βάλει στην δύσκολη θέση, να υπερασπιστεί τις ενέργειες Πούτιν, στην Ουκρανία. Εξ άλλου ο Μακρόν, το τελευταίο διάστημα, προσπάθησε να σκληρύνει την στάση του έναντι των μεταναστών, αυστηροποιώντας τις διαδικασίες για τα επιδόματα πρόνοιας προς τους αλλοδαπούς, προκειμένου να δείξει ότι και αυτός είναι κατά των μεταναστευτικών ροών.
Οι λεονταρισμοί όμως του Μακρόν, έναντι της Ρωσίας, έχουν πολύ βαθύτερα αίτια από μικροκομματικές καντρίλιες. Η πολεμοχαρής διάθεση του Μακρόν, αφορά το βαθύ ιμπεριαλιστικό κατεστημένο της Γαλλίας, που βλέπει να συρρικνώνεται ραγδαία στην Αφρικανική ήπειρο, που θεωρούσε τον εαυτό του «χωροφύλακα» της περιοχής.
Καταρρέει το μεγαλείο της Γαλλίας
Η μια μετά την άλλη, η πρώην αποικιακές χώρες της Γαλλίας, στην Αφρική, είπαν στο Παρίσι να σταματήσει να ασχολείται με τα εσωτερικά τους. Από το 2020 και το πραξικόπημα στο Μάλι, υπήρξε μια τεράστια αναταραχή, στην Αφρικανική ήπειρο και τουλάχιστον επτά έθνη, έχουν υποστεί πραξικοπήματα ή κυβερνητικές αλλαγές, λόγω των γαλλόφωνων ηγεμόνων τους. Το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο, το Τσαντ, ο Νίγηρας, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Γκαμπόν και η Γουινέα, σείστηκαν από πολιτικούς σεισμούς, απορρίπτοντας κατηγορηματικά την παλαιού τύπου γαλλική προστασία, διεκδικώντας, μια νέα εθνική ανεξαρτησία.
Το Παρίσι, αναγκάστηκε να ανακαλέσει ανεπιθύμητους πρεσβευτές, να κλείσει στρατιωτικές βάσεις και να αποσύρει χιλιάδες στρατεύματα, τα οποία δεν ξέρει τι να τα κάνει και πολύ θα ήθελε να τα στείλει στην Ουκρανία.
Η ουσία όμως είναι, ότι οι εξελίξεις στην Αφρική, δίνουν την αίσθηση στους Γάλλους, αλλά και στους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, ότι έφτασε το τέλος εποχής, για τον ιμπεριαλισμό της Γαλλίας, ενώ τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ευθέως λένε, ότι «το αποτύπωμα της Γαλλίας, συρρικνώνεται στην Αφρική».
Η αντιγαλλική πολιτική, σαρώνει την Αφρική και όπως λένε οι αναλυτές, η παλίρροια φτάνει μέχρι την Σενεγάλη και την Ακτή Ελεφαντοστού, που κυβερνώνται επί του παρόντος, από φιλογαλλικούς προέδρους, αλλά έχουν τον κίνδυνο, είτε πραξικοπήματος, είτε εκλογικής εκδίωξης.
Η απώλεια της θέσης της Γαλλίας στις πρώην αποικίες, δεν είναι μόνο για «θέμα τιμής», όπως η τραυματική απώλεια της Αλγερίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αλλά σηματοδοτεί σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις. Για δεκαετίες, μετά την ονομαστική ανεξαρτησία που δόθηκε στα αφρικανικά έθνη, το Παρίσι συνέχισε να εκμεταλλεύεται αυτές τις χώρες, μέσω του ελέγχου των νομισμάτων τους, αλλά και των φυσικών πόρων τους. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας της Γαλλίας, παράγεται από μετάλλευμα ουρανίου, που εξορύσσεται στην Αφρική και λαμβάνεται όπως και οι περισσότεροι άλλοι αφρικανικοί πόροι, για ένα ασήμαντο ποσό.
Εξ άλλου, υπήρχε και ασφυκτικός νομισματικός έλεγχος, αφού στις νεοαποικιακές συμφωνίες, τα αφρικανικά έθνη είχαν αναγκαστεί να καταθέσουν όλο τον χρυσό τους, στην Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας.
Για δεκαετίες, η επικυριαρχία της Γαλλίας στην Αφρική, συντηρήθηκε δωροδοκώντας διεφθαρμένα τοπικά καθεστώτα, προσφέροντάς τους παράλληλα εγγυήσεις ασφαλείας, μέσω των γαλλικών στρατιωτικών βάσεων. Οποιοδήποτε αφρικανικό έθνος, προσπαθούσε να αντισταθεί στην γαλλική υποτέλεια, κινδύνευε να δεχτεί στρατιωτική επίθεση, μέσω αντιπραξικοπημάτων ή οι εθνικιστικοί ηγέτες του, βρίσκονταν δολοφονημένοι. Η κατάρρευση του καθεστώτος της Γαλλίας στην Αφρική, εκλαμβάνεται από το γαλλικό κατεστημένο, ως μια τραγική απώλεια στον τίτλο της Γαλλίας, ως «παγκόσμια δύναμη».
Οι δηλώσεις του Μακρόν, για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία αποσκοπούν, όχι μόνο στο να απομακρύνουν τα βλέμματα από τα τεκταινόμενα στην Αφρική, αλλά και να αποκαταστήσουν το «μεγαλείο» της Γαλλίας.
Ο Μακρόν φαντασιώνεται, ότι μπορεί το Παρίσι να σύρει όλη την Ευρώπη, κατά της Ρωσίας καθώς θεωρεί, ότι η Μόσχα έχει παίξει κυρίαρχο ρόλο, στην εκδίωξη της Γαλλίας από την Αφρική. Πράγματι, από το 2019, η Μόσχα έχει φιλοξενήσει δυο συνόδους κορυφής, Ρωσίας- Αφρικής, στις οποίες συμμετείχαν, σε υψηλό διπλωματικό επίπεδο, 54 έθνη της ηπείρου.
Εξ άλλου, κατά την διάρκεια λαϊκών αναταραχών, σε πολλές αφρικανικές χώρες που θέλουν να εκδιώξουν την γαλλόφωνη παρουσία, ο ντόπιος πληθυσμός συχνά κυματίζει ρωσικές σημαίες, ενώ ορισμένες από τις νέες κυβερνήσεις, ζήτησαν την ρωσική στρατιωτική υποστήριξη, για να αμυνθούν στις παρεμβάσεις από το Παρίσι. Το γαλλικό κατεστημένο θεωρεί, ότι η Ρωσία είναι υπαίτια, για την αφρικανική εχθρότητα προς την Γαλλία.
Έτσι λοιπόν, οι λεονταρισμοί Μακρόν, έχουν διττό σκοπό. Αφ ενός, να τιμωρήσει την Ρωσία για την απώλεια της Αφρικής και αφ ετέρου να εμφανιστεί ως υπερασπιστής της Ευρώπης και ηγήτοράς της, τώρα που δεν υπάρχει Μερκελ στη Γερμάνια και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εκτός ΕΕ,
Ο Μακρόν όμως, με τις υπερφίαλες αυτές προτάσεις, για πόλεμο με την Ρωσία αλλά και αποστολή Γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία γίνεται επικίνδυνος πολιτικός για την ειρήνη καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να ξεκινήσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
