Του Σάββα Παυλίδη
Η σημερινή κακοκαιρία είχε διάρκεια λίγων ωρών στην Αττική. Όχι ημερών, ούτε καν μιας ολόκληρης νύχτας. Κι όμως, η Αθήνα βρέθηκε πάλι στο γνώριμο σημείο όπου μια συνηθισμένη χειμωνιάτικη βροχή αρκεί για να αποκαλύψει πόσο εύθραυστο παραμένει το σύστημα.
Σκηνές στο Μοσχάτο με επιβάτες του ΗΣΑΠ να χρησιμοποιούν βανάκι του δήμου για να περάσουν το δρόμο, σαν να βρίσκονταν σε απομακρυσμένη περιοχή με κομμένη γέφυρα, θα ήταν αστείες αν δεν ήταν η καθημερινότητα μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Την ίδια στιγμή, ο Κηφισός “φούσκωσε” ξανά, σαν να μην έχουν περάσει χρόνια από τότε που η Μάνδρα έγινε συνώνυμο της αδιανόητης τραγωδίας.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα που δεν μπορεί κανείς να αποφύγει: αν αυτή η βροχή κρατούσε 24 ώρες αντί για μερικές, τι ακριβώς θα συνέβαινε; Θα μιλούσαμε για εγκλωβισμένους; Για καταστροφές; Για θύματα; Είναι δυνατόν, λίγο πριν μπει το 2026, να αναρωτιόμαστε αν μια απλή καταιγίδα μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ζωές στη καρδιά της πρωτεύουσας μία χώρας της ΕΕ;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε κάνει σημαία της, το 2019, την ανεπάρκεια που αναδείχθηκε με τη Μάνδρα το Νοέμβριο του 2017. Το χρησιμοποίησε ως επιχείρημα αλλαγής, ως υπόσχεση πως “ποτέ ξανά” δεν θα δούμε τέτοιες εικόνες. Έξι χρόνια αργότερα, όμως, η πραγματικότητα δείχνει πως οι υποδομές και ο μηχανισμός πολιτικής προστασίας εξακολουθούν να βρίσκονται στο ίδιο σημείο. Σε θέση άμυνας απέναντι σε φαινόμενα που δεν είναι ούτε ακραία ούτε πρωτοφανή. Κάθε φορά που η βροχή δυναμώνει λίγο, η χώρα μοιάζει να κάνει τον σταυρό της. Δεν μπορεί αυτό να θεωρείται σοβαρή προσέγγιση στη διαχείριση κινδύνων.
Το ζήτημα δεν είναι να “τα βάλουμε με τον καιρό”. Είναι να πάψουμε να τον αντιμετωπίζουμε σαν θεομηνία, κάθε φορά που απλώς… βρέχει. Ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να επικαλείται τα θεία για να αποφύγει τα χειρότερα, ούτε να παρουσιάζεται αιφνιδιασμένος από φαινόμενα που επαναλαμβάνονται διαρκώς. Η πρόληψη δεν είναι πολυτέλεια, είναι υποχρέωση. Και όσο δεν γίνεται, τόσο θα βλέπουμε την ίδια εικόνα: μια πρωτεύουσα που κλείνει για… λόγους καιρού.
