Του Σάββα Παυλίδη
Τα epikaira.gr εδώ και καιρό έχουν ασκήσει δριμύτατη κριτική στον Υπουργό Δικαιοσύνης τόσο για τον τρόπο με τον οποίο έχει χειριστεί πολιτικά μεγάλες υποθέσεις που απασχόλησαν κια απασχολούν την ελληνική δικαιοσύνη, όσο και για την συνολικότερη πολιτική του διαδρομή από πρωτοπαλίκαρο του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ μέχρι την μεγάλη και ανοικτή σε αυτό το χώρο αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε για να αποδίδουμε και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι οτι η σημερινή του τοποθέτηση στη Βουλή είναι και λογική και έπρεπε να ακουστεί. Οι αναφορές του στη στρατηγική συμμαχία Ελλάδας- Ισραήλ και η κριτική που άσκησε σε διάφορες μικρές αριστερές ομάδες οι οποίες έχουν βαλθεί να διώξουν τους Ισραηλινούς τουρίστες από την Ελλάδα με τις ανα τα λιμάνια της χώρας διαμαρτυρίες τους για τα συμβαίνοντα στη Γάζα, καθιστούν τη δράση αυτών των ανθρώπων επιζήμια για την ελληνική οικονομία και τον τουρισμό , όταν η Ελλάδα έχει ανάγκη τους τουρίστες από όλες τις χώρες. Είναι άλλο πράγμα η διαμαρτυρία για τα όσα συμβαίνουν στην Γάζα και άλλο πράγμα οι τυφλές και φανατικές ακτιβιστικές ενέργειες, οι οποίες έχουν άμεσο αντίκτυπο στον ελληνικό τουρισμό. Ο Φλωρίδης λοιπόν, περιέργως πως, συντάχθηκε με μια λογική και εθνική άποψη, η οποία σαν συμπέρασμά της έχει την ανάγκη να διατηρηθούν οι στρατηγικές συνεργασίες με το Ισραήλ , οι οποίες είναι κομβικές για θέματα αμοιβαίου συμφέροντος στην περιοχή και ο νοών νοείτο.
Πρέπει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να αποφασίσουμε όλοι μαζί να θέσουμε το εθνικό συμφέρον πάνω από ιδεοληψίες. Ναι στον ανθρωπισμό, ναι στη διαμαρτυρία για όσα παρανοϊκά μπορεί να συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας με θύματα μικρά παιδιά από την πλευρά των Παλαιστινίων, αλλά και όταν στοχοποιούνται αθώοι πολίτες στο Ισραήλ. Ο ανθρωπισμός δεν πρέπει να βλέπει σημαίες και πρέπει να στηλιτεύει τα παράλογα από όλες τις πλευρές, γιατί οι ζωές των ανθρώπων έχουν την ίδια αξία.
Από την πρώτη στιγμή και εμείς αναφερθήκαμε με σχετική αρθρογραφία για την ανθρωπιστική κρίση στην περιοχή της Γάζας, δεν μπορούμε όμως να ασκούμε φθηνή κριτική βάλλοντας εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων και γεωπολιτικά και οικονομικά.
