Του Κώστα Παππά
Οι χθεσινές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων και των ενοικιαστών με την επιστροφή ενός ενοικίου κάθε Νοέμβριο σε μια πρώτη ανάγνωση μοιάζουν με θετικά μέτρα για την ενίσχυση του καταβαραθρωμένου εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών. Μπορεί από την κυβέρνηση να διαψεύδουν σε όλους τους τόνους το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, το γεγονός όμως οτι ετοιμάζουν και άλλα δραστικά μέτρα στη ΔΕΘ δείχνει οτι κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε ο πολιτικός χρόνος δεν είναι ανεξάντλητος και από τις αρχές του 2026 όλοι θα αρχίσουν να μιλάνε για το συνταγματικό όριο του 2027 , που ούτως η άλλως οι κάλπες θα στηθούν. Στο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης τρέμουν να μην παγιωθεί η δημοσκοπική κατάσταση που με τρόμο παρατηρούν τους τελευταίους μήνες . Αυτός ήταν άλλωστε και ο βασικός λόγος που αποφάσισαν να δώσουν κάποια ενίσχυση σε ανθρώπους που πλήττονται πραγματικά από την ακρίβεια και την στεγαστική κρίση.
Να μείνουμε λίγο παραπάνω σε αυτό , γιατί πολύ απλά φαίνεται οτι κάποια μέτρα μοιάζουν με πυρά που ρίχνονται ανέξοδα στον αέρα , για να κάνουν επικοινωνιακό θόρυβο , χωρίς να υπολογίζεται η πραγματική ανάγκη ρύθμισης της αγοράς στέγης. Πρώτα ήταν τα προγράμματα Σπίτι Μου που αύξησαν τη ζήτηση στέγης χωρίς να έχει αυξηθεί πρώτα η προσφορά, εκτοξεύοντας περαιτέρω τις τιμές των ακινήτων (ενώ ακόμα περιμένουμε τις νομοθετικές παρεμβάσεις για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας…). Τώρα, έρχεται η επιστροφή ενός ενοικίου κάθε Νοέμβριο, κάτι που αν δεν υπάρξει κάποια «πρόνοια» για την ρύθμιση της αγοράς, θα μπορούσε να βάλει σε πειρασμό ορισμένους επιτήδειους ιδιοκτήτες που μισθώνουν τα ακίνητα τους. Εν προκειμένω, και για να τα λέμε ως έχουν τα πράγματα, εάν δεν μπουν συγκεκριμένα όρια στην ασυδοσία και στην κερδοσκοπία που παρατηρείται στα ενοίκια, ποιος μας λέει πως δεν θα έρθει ο ιδιοκτήτης και θα ανεβάσει ακόμα περισσότερο τις τιμές, με πρόσχημα την επιστροφή του 1/12 της δαπάνης ενοικίου στον ενοικιαστή του; Κανείς δεν μας το λέει, αλλά σε μια αγορά που φουσκώνει εδώ και χρόνια τα μισθώματα , αντί η κυβέρνηση να δει με ποιους αποτελεσματικούς τρόπους θα αυξήσει την προσφορά ακινήτων προς ενοικίαση , έρχεται να καταπολεμήσει παροδικά το σύμπτωμα των ακριβών ενοικίων χωρίς να δει την αιτία που το δημιουργεί. Η αιτία αυτή είναι προφανής και είναι ο περίφημος “νόμος” της προσφοράς και της ζήτησης. Σε αυτή την άνιση τραμπάλα που η προσφορά για ενοίκια είναι μικρή και η ζήτηση τεράστια δεν είδαμε καμία σοβαρή προσπάθεια.
Είναι λοιπόν σχεδόν προεξοφλημένο οτι πολλοί ιδιοκτήτες θα σκεφθούν οτι αφού σας επιστρέφει το κράτος ένα ενοίκιο, μπορούμε και εμείς να αυξήσουμε λίγο ακόμα το ενοίκιο. Με λίγα λόγια το μέτρο αυτό που με μια πρώτη ανάγνωση έρχεται να ανακουφίσει τα συμπτώματα της στεγαστικής κρίσης θα λειτουργήσει ανάποδα και θα αναζωπυρώσει τις τιμές στα ήδη λιγότερα προς προσφορά ακίνητα για μίσθωση σε σχέση με τα όσα ζητάει η αγορά. Η καθαρά επικοινωνιακή διαχείριση τέτοιων προβλημάτων που απασχολούν έντονα την ελληνική κοινωνία , ρίχνοντας απλά ζεστό χρήμα στην αγορά μοιάζει περισσότερο σα να ρίχνει κάποιος ξύλα στο τζάκι . Ίσως όμως το μέτρο αυτό να δείχνει και την αγωνία της κυβέρνησης μπροστά στα ποσοτικά και ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Σίγουρα όμως η επιδοματική πολιτική δεν έλυσε ποτέ καμία στρέβλωση της αγοράς. Μην ξεχνάμε τα αναρίθμητα κουπόνια κατά της ακρίβειας που τελικά έφεραν αναζωπύρωση στις τιμές. Με ακριβώς την ίδια συνταγή προσπαθούν σήμερα να αντιμετωπίσουν την στεγαστική κρίση.
