Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Πολλά και μαζεμένα είναι τα πρόσφατα περιστατικά που άπτονται της δικαιοδοσίας και της εποπτείας του υπουργείου Πολιτισμού και της υπουργού, κυρίας Λίνας Μενδώνη. Αυτές οι υποθέσεις φέρνουν στο φως σοβαρότατες ελλείψεις και ασυνεννοησία στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες, κάνοντας επιτακτικότερη την ανάγκη για, επιτέλους, περισσότερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Ας ξεκινήσουμε με το πιο πρόσφατο, που προκαλεί έντονες αντιδράσεις και δικαιολογημένη αναστάτωση. Σε έναν από τους γνωστότερους και δημοφιλέστερους αρχαιολογικούς προορισμούς της Ελλάδας, στην Κνωσό της Κρήτης, ένα μέρος της τοιχογραφίας των δελφινιών – ευτυχώς, αντίγραφο της αυθεντικής- κατέρρευσε, λόγω πολύ ισχυρών ριπών νοτίων ανέμων. Εδώ δεν μιλάμε για τον οποιοδήποτε αρχαιολογικό χώρο, αλλά για το λίκνο του Μινωικού πολιτισμού, που επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες ξένοι τουρίστες. Άραγε, ποια θα είναι η αντίδρασή τους όταν μάθουν ότι ένα κομμάτι τοιχογραφίας κατέρρευσε, λόγω… του βασιλιά ανέμου; Κατά πόσο μερίμνησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, που είναι επιφορτισμένες με την συντήρηση και την φροντίδα του συγκεκριμένου αρχαιολογικού χώρου, για να αποσοβηθεί ένα τέτοιο συμβάν, που εκθέτει την χώρα μας διεθνώς;
Για να μην αναφερθούμε, βέβαια, στο «φιάσκο» με το drone show γνωστής εταιρείας αθλητικών ειδών πάνω από την Ακρόπολη. Πως είναι δυνατόν ένα σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού να εμπορευματοποιείται ανερυθρίαστα, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού; Πως, αλήθεια, αποφάσισε το διοικητικό συμβούλιο του Ζαππείου να δώσει άδεια για να γυριστεί το drone show; Εκτός από αυτό το γεγονός, σημαντική είναι και υπόθεση έκθεσης με εικόνες, που φιλοξενήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη και προκάλεσε όχι απλώς σάλο, αλλά και το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων. Το υπουργείο Πολιτισμού άφησε το ζήτημα να εξελιχθεί, χωρίς να μπορέσει να επέμβει εγκαίρως, ώστε να μην λάβει χώρα η κωμικοτραγική αντίδραση του πρώην βουλευτή της Νίκης, Νίκου Παπαδόπουλου, ο οποίος τα έκανε γυαλιά καρφιά.
Πιστεύουμε ότι κανείς σώφρον άνθρωπος δεν θα διαφωνούσε με την άποψη ότι αυτά τα θέματα δεν είναι τόσο ασήμαντα, για να περνούν αβρόχοις ποσί. Μήπως θα έπρεπε να διερευνηθούν πλήρως, σε κάθε τους πτυχή, ώστε να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει; Μήπως θα άξιζε να δούμε από την αρχή πως το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού θα μπορούσε να λειτουργεί αποτελεσματικότερα και να μην μοιάζει, δυστυχώς, με ξέφραγο αμπέλι;
