Μια εκστρατεία γκρίζας ζώνης κατά του ΝΑΤΟ, έναν υβριδικό πόλεμο με προσεκτικά μελετημένες κινήσεις, ώστε να αποφευχθεί μια άμεση σύγκρουση, διεξάγει ο Βλαντιμίρ Πούτιν σύμφωνα με τον Economist.
Μπορεί η εισβολή ρωσικών drones στην Πολωνία, η παραβίαση του εναέριου χώρου της Εσθονίας από ρωσικά μαχητικά, η παράλυση ευρωπαϊκών αεροδρομίων από UAV, οι μυστηριώδεις εκρήξεις και το σαμποτάζ σε υποβρύχια καλώδια τηλεπικοινωνιών στη Βαλτική και η εκστρατεία παραπληροφόρησης για τον επηρεασμό εκλογικού αποτελέσματος σε ευρωπαϊκές χώρες να μη συνιστούν casus belli, αλλά όλα αυτά μαζί αναδεικνύουν την επικίνδυνη, σχετικά ανέξοδη τακτική του Πούτιν για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, υπογραμμίζει στην ανάλυσή του το βρετανικό περιοδικό.
«Δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά ούτε σε ειρήνη», δήλωσε τη Δευτέρα ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς.
Οι 3 στόχοι του Πούτιν
Ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει ότι δεν μπορεί να νικήσει το ΝΑΤΟ σε μια πολεμική αναμέτρηση, αλλά με τον φθηνό υβριδικό του πόλεμο επιδιώκει τρεις στόχους:
Πρώτος στόχος του Πούτιν είναι να διαρρήξει την ενότητα του ΝΑΤΟ, να ωθήσει τους Ευρωπαίους να αμφιβάλλουν ο ένας για τον άλλον, αλλά και για την προσήλωση των ΗΠΑ στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο και στο Άρθρο 5 της Συμμαχίας περί συλλογικής άμυνας και τελικά να απομακρύνει την Αμερική από τους Ευρωπαίους συμμάχους της.
Ο δεύτερος στόχος του Πούτιν αφορά στην Ουκρανία.
Η καλοκαιρινή επίθεση των δυνάμεών του απέτυχε, επομένως θέλει να αυξήσει το κόστος για τις ευρωπαϊκές χώρες που υποστηρίζουν τον ουκρανικό στρατό.
Στο επίκεντρο των υβριδικών επιθέσεων βρίσκονται οι ισχυρότεροι υποστηρικτές του Κιέβου. Η Πολωνία, η Εσθονία και η Δανία έχουν υποστεί εισβολές από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η δε Λιθουανία παρεμβολές GPS.
Η Γερμανία έχει αντιμετωπίσει κυβερνοεπιθέσεις σε εταιρείες άμυνας και υλικοτεχνικής υποστήριξης, ενώ στη Μολδαβία και στη Ρουμανία -αμφότερες κράτη πρώτης γραμμής- καταγράφηκαν προσπάθειες παρέμβασης στις εκλογές τους, που απέτυχαν, «κάτι που δείχνει ότι ο Πούτιν δεν πετυχαίνει πάντα τον στόχο του.
Το μήνυμά του προς τους ψηφοφόρους και τους πολιτικούς είναι ξεκάθαρο: Αντί να στέλνετε όπλα στην Ουκρανία, θα πρέπει να επικεντρωθείτε στον κατευνασμό της Ρωσίας ή στην υπεράσπιση του εαυτού σας», γράφει ο Economist.
Η τρίτη εξήγηση για αυτή την υβριδική εκστρατεία είναι βαθύτερη και παλαιότερη, σύμφωνα με το άρθρο.
«Ο Πούτιν μισεί τις φιλελεύθερες δημοκρατίες, καθώς ο πλούτος και η ανθεκτικότητά τους αναδεικνύουν τις αποτυχίες και τον καταπιεστικό χαρακτήρα του καθεστώτος του.
Οι χώρες αυτές είναι ισχυρότερες οικονομικά, το ΑΕΠ της Ρωσίας είναι μικρότερο από εκείνο της Ιταλίας, παρά τον υπερδιπλάσιο πληθυσμό της. Όσο περισσότερο μπορεί να σπέρνει διχόνοια και σύγχυση στη Δύση, τόσο πιο δυνατός φαίνεται ο Πούτιν.
Όσο περισσότερο μπορεί να δυσφημίσει τις κεντρώες κυβερνήσεις, τόσο περισσότερο θα ωφελήσει τους λαϊκιστές εθνικιστές που συμμερίζονται την καχυποψία του για μια ενωμένη Ευρώπη», σχολιάζει στην ανάλυσή του ο Economist.
Τι πρέπει να κάνουν ΝΑΤΟ και ΕΕ
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο, να κάνουν οι σύμμαχοι είναι να βγάζουν τα πάντα στη φόρα και να μην ενδίδουν στον πειρασμό να αγνοούν τις μικρές προκλήσεις ή να αποφεύγουν να κατηγορήσουν το καθεστώς του Πούτιν ελλείψει αποδείξεων.
Είτε πρόκειται για σαμποτάζ, είτε για κυβερνοεπιθέσεις, είτε για παρέμβαση σε εκλογές θα πρέπει να αποκαλύπτονται αμέσως και να καταλογίζεται γρήγορα και με αποδεικτικά στοιχεία η ευθύνη, αφού έτσι η Ρωσία θα στερείται της εύλογης δυνατότητας άρνησης και θα αντιληφθούν οι Δυτικοί ψηφοφόροι ότι αποτελούν στόχους μιας καμπάνιας παραπληροφόρησης.
Παράλληλα, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ πρέπει να βελτιώσουν την ανθεκτικότητά τους και την άμυνά τους απέναντι στον υβριδικό πόλεμο του Πούτιν με ομάδες ταχείας αντίδρασης σε κυβερνοεπιθέσεις, ενισχυμένες εκλογικές επιτροπές και συνεργεία επισκευής για καλώδια και αγωγούς.
Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι πρέπει επίσης να ενισχύσουν τις άμυνές τους, με συνεχείς περιπολίες στη Βαλτική Θάλασσα περισσότερα και φθηνότερα συστήματα ανίχνευσης και αναχαίτισης των drones που κατασκευάζει κατά δεκάδες χιλιάδες η Ρωσία, αφού η εκτόξευση πανάκριβων πυραύλων από μαχητικά για την κατάρριψή των UAV θα εξαντλήσουν τελικά τις άμυνες της Ευρώπης, αφήνοντάς την ευάλωτη.
Το τελευταίο που πρέπει να κάνουν οι σύμμαχοι, σύμφωνα με τον Εconomist, είναι να επιβάλουν κυρώσεις σε εικονικές εταιρείες και προμηθευτές των drones που παραβιάζουν τα σύνορα κρατών-μελών, να απαντούν με αντίμετρα σε κυβερνοεπιθέσεις, να χρησιμοποιήσουν τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για την οικονομική στήριξη της άμυνας της Ουκρανίας και ίσως και να καταρρίπτουν και μαχητικά που συνιστούν απειλή για ζωές ή περιουσίες.
«Οι λιπόψυχοι ανησυχούν για την κλιμάκωση, αλλά η άρνηση δράσης απειλεί με κλιμάκωση διαφορετικού είδους.
Αν η Ρωσία πιστεύει ότι μπορεί να τη γλιτώσει με περιορισμένες επιθετικές πράξεις, κάτι πραγματικά επικίνδυνο μπορεί να συμβεί μια μέρα – όπως το να αρπάξει ο Πούτιν μια λωρίδα γύρω από τη Νάρβα στην εσθονική πλευρά των συνόρων, μια πόλη γεμάτη με ρωσόφωνους των οποίων τα δικαιώματα η Ρωσία ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται», σημειώνει ο Economist.
Και καταλήγει ότι όλα αυτά θα είναι ακόμη πιο δύσκολα όσο αμφιταλαντεύεται ο Τραμπ αναφορικά με την προσήλωσή του στο ΝΑΤΟ, καθώς ο Πούτιν ερμηνεύει τις αντικρουόμενες δηλώσεις του Ρεπουμπλικανού προέδρου των ΗΠΑ ως πρόσκληση για να δοκιμάσει την αποφασιστικότητα της Δύσης.
