Του Σπύρου Τρίψα
Τα όσα είπε στην χθεσινή συνέντετυξή του στο ΣΚΑΙ ο πρωθυπουργός, τί παράξενο σε αυτό το κανάλι επιλέγει να μιλήσει πάντα σε “φιλικό” περιβάλλον, είναι μνημείο υποκρισίας και ανευθυνότητας. Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε , γιατί περί πολιτικής επιλογής πρόκειται, να στοχοποιήσει την πενταετία 2004-2009 του Κώστα Καραμανλή για τα τεκταινόμενα στην ελληνοτουρικικές σχέσεις εκείνης της περιόδου. Με τον τρόπο αυτό θεωρεί οτι απαντάει επι της ουσίας στην κριτική που του έχει ασκήσει ο πρώην Πρωθυπουργός για την εξωτερική πολιτική που ο ίδιος επιλέγει να ασκήσει.
Δεν θα αναφερθώ καν στο οτι από όλες τις πολιτικές περιόδους επιλέγει να αναφερθεί σε μια που η ΝΔ είχε την διακυβέρνηση του τόπου και να ρίξει εκεί την προσοχή του. Άλλωστε ο κ. Μητσοτάκης ποτέ δεν φημίζοταν για την αποδοχή του στα παραταξιακά χαρακτηριστικά της ΝΔ , γι αυτό και προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία να τα αποδομήσει. Αντίθετα δεν επέλεξε ποτέ να μιλήσει για την προηγούμενη περίοδο διακυβέρνησης επι Κώστα Σημίτη, δεν βρήκε ποτέ να πει κουβέντα για το “ευχαριστώ στους Αμερικάνους”, ούτε για την ενδοτική στάση της Ελλάδας τότε σε πολλά θέματα που αφορούσαν τις σχέσεις μας με την Τουρκία. Προφανώς γιατί δεν μπορεί να τα βάλει με το μισό υπουργικό του συμβούλιο , το οποίο ήταν ένα σημαντικό μέρος της κυβέρνησης Σημίτη εκέινα τα χρόνια. Αλλά ‘έτσι είναι ο καθένας πορεύεται με οτι πραγματικά αισθάνεται και οτι του υπαγορεύει η πραγματική πολιτική του ταυτότητα , η οποία απέχει πολύ από αυτό που ονομάζουμε παραταξιακή συνείδηση.
Έρχεται λοιπόν ο Πρωθυπουργός να στρέψει την προσοχή μας που; Σε εκείνη την πενταετία και να μας πει τί; ότι τότε δεν ανελήφθη κάποια πρωτοβουλία σε σχέση με τη Λιβύη. Δεν θα σχολιάσουμε καν το γεγονός οτι επιχειρεί να βάλει σε ένα πολιτικό μίξερ εντελώς διαφορετικές εποχές, να συγκρίνει ανόμοιες ιστορικές και πολιτικές συνθήκες και να οδηγήσει σε μια ατελέσφορη σύγκριση. Βέβαια σε αυτή την δηλητηριώδη τοποθέτησή του ξέχασε να αναφερθεί στα επιτεύγματα εκείνης της περιόδου. Ξέχασε να μας μιλήσει για τις σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία που δόμησε συνειδητά ο Καραμανλής μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις με τον Ερντογάν και την αντίληψη οτι μπορούμε να διαφωνούμε αλλά να συζητάμε χωρίς βέβαια να μπαίνουμε ποτέ σε οποιαδήποτε συνομιλία που αναφέρεται σε εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Προφανώς και ξέχασε να μας μιλήσει για την πολυδιάστατη πολιτική του Καραμανλή εκείνης της περιόδου που δομούσε σχέσεις και με τις ΗΠΑ και με τη Ρωσία , ενώ ο ίδιος πλέον με τις επιλογές του δεν μπορεί να γίνει δεκτός πιθανότατα ούτε ως τουρίστας στην Κόκκινη Πλατεία .
Αντίθετα ο κ. Μητσοτάκης έχει να επιδείξει οπωσδήποτε ένα έργο , το οποίο όμως στα εθνικά μας θέματα δεν αφήνει κάποιο θετικό αντίκτυπο , μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Γιατί πως μπορεί αλήθεια να εξηγήσει την δική του ανεπάρκεια στον χειρισμό του θέματος της Λιβύης, την φοβική μας πολιτική απέναντι στην Τουρκία , η οποία πλέον κινείται κυκλωτικά με σύμμαχο και τη Λιβύη. Εκεί που είχαμε διαχρονικά των εξ ανατολών κίνδυνο η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μας κληρονομεί και το εκ Νότου πρόβλημα. Αλλά όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία, έχουν να κάνουν με σαφέστατες πολιτικές επιλογές οι οποίες διαπνέονται από τους ηρεμονεράκιδες του ΕΛΙΑΜΕΠ και άλλους Συμβούλους , οι οποίοι πρώτα φοβούνται την Τουρκία και μετά σκέφτονται.
Αλλά ας αφήσουμε τις άμεσες ελληνοτουρκικές σχέσεις και να περάσουμε στην τελευταία εξέλιξη με τα eurofighter τα οποία είναι έτοιμος να παραδώσει ο επιστήθιος πολιτικός φίλος του Πρωθυπουργού στην Τουρκία, ο Γερμανός Καγκελάριος Μερτς. Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι έχουν βάλει την Τουρκία με τιμές και δόξες στο ευρωπαϊκό εξοπλιστικό πρόγραμμα safe και απο την Ελλάδα δεν ακούστηκε κιχ. Ο κ. Μητσοτάκης , ο οποίος πάσχιζε για μία χειραψία στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ με τον Προέδρο Τραμπ τελικά δεν κατάφερε ούτε αυτό. Απλά αναφέρουμε οτι σε μια ανάλογη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι η τότε κυβέρνηση Καραμανλή έθεσε βέτο για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων μπροστά στον τότε Πλανητάρχη Μπους. Απλά το θυμίζουμε για όσους ξεχνούν πολύ εύκολα και επιλεκτικά. Ούτε ο Κώστας Καραμανλής τάχθηκε υπερ κάποιου σχέδίου Ανάν αν θέλουμε να μιλήσουμε και για το κυπριακό. Μαντέψτε ποιοι τάχθηκαν τότε υπέρ αυτού του σχεδίου που ο αείμνηστος Τάσος Παπαδόπουλος και ο Κυπριακός λαός απέρριψαν.
Από τα χθεσινά βέλη όμως του κ. Μητσοτάκη δεν ξέφυγε ούτε ο τότε Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Γιάννης Βαληνάκης. Προφανώς γιατί τολμά και αυτός να έχει άλλη άποψη από την γεμάτη επιτυχίες, όπως απαριθμήσαμε παραπάνω, εξωτερική πολιτική του κ. Μητσοτάκη.
Ίσως ο Πρωθυπουργός να μην γνωρίζει, γιατί γενικά αγνοεί πράγματα, οτι στην Ελλάδα πέρασαν μέσα από το κόμμα του οποίου σήμερα είναι Πρόεδρος και κάποιες πολιτικές προσωπικότητες, που δεν έβαλαν το προσωπικό τους πολιτικό όφελος πάνω από το εθνικό συμφέρον , που δεν μετρούσαν τα πάντα στο βωμό του πολιτικού κόστους. Αυτές τις προσωπικότητες θα έπρεπε και να τις μνημονεύει θετικά και να επιχειρεί να μιμηθεί την πολιτική τους οξυδέρκεια , αντ’ αυτού επιλέγει να αποδομήσει, να αποσυνθέσει , να λοιδορήσει για να αναδείξει όμως τί; Μόλις βρει αυτό το τι θα ήταν χρήσιμο να το πει και σε εμάς σε κάποια άλλη φιλική συζήτηση που θα έχει στο μέλλον , φανταζόμαστε πάλι στο ίδιο κανάλι .
