Του Γιάννη Κορωναίου
Το σοκαριστικό αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας στη Μπουντεστανγκ είναι προπομπός δυσκολιών για τον νεοεκλεγέντα καγκελάριο Φρίντριχ Μέρτς. Ωστόσο, η συγκεκριμένη προειδοποιητική βολή των βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία τρόμαξε και το Μαξίμου για μια σειρά από λόγους.
Ο καγκελάριος Μερτς αντιμετωπίζεται με το «καλημέρα» ως ο αδύναμος πρωθυπουργός στην ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα. Το μήνυμα που έλαβε στην πρώτη ψηφοφορία από 18 συμπολιτευόμενους βουλευτές, οι οποίοι δεν τον ψήφισαν, χρήζει συζητήσεων και αναλύσεων προκειμένου να διαλευκανθεί από που αυτοί προέρχονται. Ωστόσο είναι δεδομένο πως η καγκελαρία του αρχίζει με δυσκολίες, επιβεβαιώνοντας πως η Γερμανία βρίσκεται σε παρατεταμένη πολιτική αστάθεια. Κι αν αυτό συμβαίνει στο ισχυρότερο οικονομικά και όχι μόνο κράτος της ΕΕ, την ώρα που απαιτείται η θεσμική ισχυροποίηση της Ένωσης για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που είναι μπροστά, ο καθένας καταλαβαίνει πόσο άσχημα μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα, ιδίως για τις χώρες της «δεύτερης ταχύτητας», όπως είναι η Ελλάδα. Το δόγμα, εν είδει αστείου, για τον σκοπό της δημιουργίας του ΝΑΤΟ που ήταν «να κρατήσει την ΕΣΣΔ εκτός, τις ΗΠΑ εντός και τη Γερμανία από κάτω» έχει πάψει να ισχύει εδώ και δεκαετίες, και η Γερμανία, ιδίως τη δεδομένη στιγμή, θα αποτελούσε “έναν κάποιο φραγμό” στα αμερικανικά σχέδια ή στις ρωσικές απειλές. Ωστόσο μια έξωθεν ισχυρή εικόνα προϋποθέτει μια στιβαρή και αδιαμφισβήτητή κυβέρνηση στο εσωτερικό.
Οι κλυδωνισμοί της νέας γερμανικής κυβέρνησης αποτέλεσαν «βούτυρο στο ψωμί» του ακροδεξιου AfD, που, όπως φάνηκε ήδη, δεν θα της δώσει καμία περίοδο χάριτος και θα της ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση. Κι αυτή την πίεση πιθανώς να την εξάγει προς τα έξω, στους εταίρους της επί της ουσίας, με περαιτέρω σκλήρυνση της στάσης της στο μεταναστευτικό ή επιστροφή της δημοσιονομικής πειθαρχίας, από εκεί που ευαγγελιζόταν ρευστότητα και επενδύσεις αλλά και δημοσιονομική χαλάρωση για το ReArm Europe. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που «διαβάζουν ανάποδα» τις εξελίξεις και προβλέπουν αναγκαστικά «ανοίγματα» του Μερτς προς τους Πράσινους και τους Αριστερούς.
Κοινή μοίρα;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «διαφημίσει» τις καλές σχέσεις του με τον νέο καγκελάριο, με τον οποίον μοιράζεται την κοινή πεποίθηση για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας και την αναγκαία ρήτρα διαφυγής για τους εξοπλισμούς. Μήπως, όμως, μοιραστούν στο μέλλον και τη μοίρα του «πρωθυπουργού-ομήρου»; Αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα, δηλαδή, ο Μερτς, να το αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές, ως πρωθυπουργός μιας τρικομματικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, με συνεργάτες, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ και κάποιο άλλο κόμμα του 3%;
