Του Κώστα Παππά
Αν κάποιος ρίξει μια ματιά σε όλες τις δημοκοπήσεις που ακολούθησαν τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ μπορεί να εντοπίσει εύκολα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι οτι τα μέτρα που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός δεν πέρασαν στον λαό ως θετικές εξαγγελίες και το δεύτερο οτι γίνεται πραγματικά μια αγωνιώδης προσπάθεια με πηχυαίους τίτλους από τα φιλοκυβερνητικά μέσα να παρουσιάζουν τα αποτελέσματα αυτών των δημοσκοπήσεων ως αποδοχή της κυβέρνησης, ως ένα restart και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Η πραγματικότητα των αριθμών όμως είναι εντελώς διαφορετική. Η ΝΔ σε καμία από τις δημοσκοπήσεις που αναφέρονται στην πρόθεση ψήφου δεν βλέπει το25%. Με την αναγωγή που είναι μια νέα αυθαίρετη μέθοδος στρέβλωσης της πολιτικής εικόνας την φθάνουν με τα βίας στο 30%. Όμως η πρόθεση ψήφου είναι κάτι συγκεκριμένο και η αναγωγή μια μαθηματική πράξη που μπορεί να βγει μπορεί και όχι σύμφωνα με τις πιθανότητες. Είναι όμως ένα ακόμα εργαλείο για να βαφτίσει κάποιος το ψάρι κρέας. Επίσης σε όλες τις δημοσκοπήσεις η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σε ποσοστά ανω του 70% αξιολογεί αρνητικά την κυβέρνηση και θετικά την βαθμολογεί μόνο ένας σκληρός πυρήνας που κινείται εκεί κοντά στο 23-25%. Είναι προφανές οτι εκεί βρίσκεται και το πραγματικό δημοσκοπικό ύψος της ΝΔ σήμερα.
Βεβαίως τα φιλοκυβερνητικά μέσα σπεύδουν κατ εντολή των εργοδοτών τους να παρουσιάσουν όλη αυτή την εικόνα ως μια εικόνα θετική για τον κ. Μητσοτάκη για δύο λόγους . Πρώτον παραμένει πρώτος και με διαφορά από τον δεύτερο και επίσης πιθανότατα θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν και χειρότερα με βάση τη φυσιολογική φθορά.
Το γεγονός οτι η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα με σημαντική διαφορά από τον δεύτερο δεν έχει να κάνει όμως με την ικανότητα του κυβερνώντος κόμματος να παραμένει πρώτο, καθώς τα ποσοστά του έχουν υποστεί πρωτοφανή καθίζηση, αλλά με το γεγονός οτι ο δεύτερος δεν έχει την ικανότητα να ροκανίσει την διαφορά. Όπως και να έχει υποστηρίζουν όσοι υιοθετούν αυτό το κυβερνητικό αφήγημα η ΝΔ είναι πρώτη και όταν θα έρθει η ώρα της πραγματικής κάλπης θα συσπειρώσει τον κόσμο που θα θέλει σταθερή κυβέρνηση και θα επανεκλεγεί. Υπάρχει όμως σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και μια άλλη οπτική την οποία όσοι υιοθετούν αυτές τις απόψεις δεν θέλουν να δουν. Η κυβερνησιμότητα δεν είναι αυτοσκοπός πια για τον λαό στην περίπτωση μάλιστα που απορρίπτει στο σύνολό της μια πολιτική , η οποία μάλιστα μετά από 6 χρόνια δεν αποδίδει. Θα μπορούσε κάποιος να ενστερνιστεί αυτό το σενάριο στην πρώτη τετραετία μιας κυβέρνησης , όχι όμως και στο τέλος μιας δεύτερης.
Αν λοιπόν μπετοναριστεί μια αρνητική γνώμη δεν μπορεί στη συνέχεια να αλλάξει στο εκλογικό σώμα ακόμα και υπό την απειλή ή την κινδυνολογία της μη κυβερνησιμότητας. Οι δημοσκοπήσεις λένε με κάθε τρόπο οτι οι πολίτες δεν θέλουν άλλο κυβέρνηση ΝΔ με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη , γι αυτό εξάλλου και ο κανένας εδώ και μήνες αποτελεί την πρώτη επιλογή στο ερώτημα ποιόν θεωρείται καταλληλότερο για πρωθυπουργό. Το γεγονός οτι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει από πάνω του δημοσκοπικά πρόσωπο , αλλά μια απρόσωπη επιλογή, που είναι όμως μια επιλογή πολιτικής απόρριψης της κυβέρνησης, δεν σημαίνει οτι μετά το χάος ακολουθεί αυτός ως επιλογή, ίσως να ισχύει κάτι άλλο, οτι κάποιοι προτιμούν το τίποτα από τον υπάρχοντα Πρωθυπουργό. Η μομφή αυτή δεν είναι αόριστη απευθύνεται σε μια πολιτική και ένα πρόσωπο.
Αυτό λοιπόν που δεν θέλουν να δουν εκείνοι που βλέπουν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων με τα παραμορφωτικά γυαλιά της εξουσίας είναι οτι οι πολίτες πλέον αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο όλων των πολιτικών στην Ελλάδα από το 2010 και μετά, που οδήγησαν και στην χρεοκοπία της χώρας, αρχίζουν να βλέπουν και την δική τους ευθύνη στην επιλογή των κυβερνώντων και πλέον δεν θέλουν με κάθε κόστος μια κυβέρνηση, η οποία δεν έχει κάποιο όραμα για το μέλλον. Δεν μπορούν πλέον να αποδεχθούν όλα αυτά τα συστήματα διαφθοράς που ετσιθελικά θέλουν να επικρατήσουν και βέβαια βρίσκονται μπροστά στην αναζήτηση πραγματικά ηγετικών πρωτοβουλιών που θα ταράξουν τα νερά.
Η κυβερνησιμότητα υπό τον φόβο της ακυβερνησίας δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται από κανέναν ως δίλημμα , γιατί όλοι γνωρίζουν οτι ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες του μεταπολιτευτικού βίου της Ελλάδας κυβέρνηση προέκυπτε πάντα μέσα από συνεργασίες. Όσοι επενδύσουν και πάλι στον φόβο της ακυβερνησίας θα βρεθούν μπροστά σε εκπληκτικά αποτελέσματα το βράδυ των εκλογών , όποτε και αν αυτές γίνουν.
