Του Σπύρου Τρίψα
Δύο νέες πρωτοβουλίες που κυοφορούνται στα δεξιά και στα αριστερά του πολιτικού συστήματος με στόχο από τη μία τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ και από την άλλη το κεντροαριστερό ακροατήριο έρχονται να βάλουν φωτιά στο ξερό και κοιμισμένο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Το γεγονός οτι στην Ελλάδα εδώ και χρόνια λείπουν οι ισχυρές και αξιόπιστες πολιτικές φωνές που μπορούν να απελευθερώσουν δυνάμεις είναι μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να είχαμε αποφύγει για το καλό της ίδιας της δημοκρατίας. Κανένα όμως από τα υπάρχοντα κόμματα , παρά τις όποιες αλλαγές έγιναν σε αυτά, παρά τις εσωτερικές τους εκλογικές διεργασίες δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν μια ισχυρή αντιπρόταση απέναντι στην επελαύνουσα κυβερνητική προπαγάνδα. Κόμματα που κινούνται μεταξύ “σφύρας και άκμονος” βάζουν σε κίνδυνο την πολιτική εκπροσώπηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, που δηλώνουν πλέον πολιτικά άστεγοι.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό πολιτικής ανομβρίας η πρόθεση δύο πρώην Πρωθυπουργών Σαμαρά και Τσίπρα να βγουν μπροστά, βλέποντας το πολιτικό κενό στα δεξιά και τα αριστερά του πολιτικού φάσματος, έρχεται να αναζωογονήσει την πολιτική έκφραση και να διαδραματίσει πλέον το ρόλο αξιόπιστων και όχι γραφικών φωνών στην κοιμώμενη αντιπολίτευση της χώρας. Αν μάλιστα αναλογιστεί κάποιος και το γεγονός οτι οι δύο πολιτικοί φαίνεται να έχουν πάρει το πράσινο φως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για να προχωρήσουν στα επόμενα πολιτικά τους βήματα και να εκφράσουν όσους μένουν στο πολιτικό περιθώριο, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί οτι οι κινήσεις που θα γίνουν και σοβαρές θα είναι και στοχευμένες σε συγκεκριμένα πολιτικά ακροατήρια.
Η προ ημερών συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά έχει εκθλιφθεί από πολλούς σαν ένας προάγγελος ανάληψης πολιτικής πρωτοβουλίας από τον πολύπειρο Μεσσήνιο πολιτικό και πρώην Πρωθυπουργό.
Είναι γεγονός οτι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων της ΝΔ βλέπει εδώ και πολύ καιρό οτι πλέον έχει διαμορφωθεί με όχημα την κεντροδεξιά παράταξη μια κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη και όχι μια κυβέρνηση ΝΔ, καθώς σε πολλά ζητήματα και κυρίως στην εξωτερική πολιτική , αλλά και την οικονομία, όσα πρεσβεύει η σημερινή κυβέρνηση είναι μακριά από τις πολιτικές και ιδεολογικές καταβολές της συντηρητικής παράταξης. Εκεί λοιπόν φαίνεται να σημαδεύει και η αναμενόμενη πολιτική κίνηση του Αντώνη Σαμαρά. Το γεγονός οτι την πολιτική εκπροσώπηση αυτού του πολύ ισχυρού πόλου που κινείται στα δεξιά της ΝΔ έχουν αναλάβει κόμματα, όπως η Ελληνική Λύση ή η Φωνή Λογικής , αλλά και ο γεγονός οτι ένα άλλο σημαντικό κομμάτι των ιδεολογικών καταβολών του κόμματος, που σταθερά εδώ και δεκαετίες στέκεται δίπλα στο όνομα Καραμανλής πλέον δεν εκφράζεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι επίσης αυταπόδεικτο για όσους γνωρίζουν τις πολιτικές ισορροπίες εντός της ΝΔ.
Την ίδια στιγμή το πολιτικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η κεντροαριστερά φαίνεται να έχει εντοπίσει εδώ και πολλούς μήνες και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος συχνά πυκνά με όχημα πολιτικής έκφρασης το Ινστιτούτο του χαράσσει μια νέα στρατηγική , μακριά από τα λάθη του δικού του παρελθόντος και τους δογματισμούς μιας αριστερής ρητορικής. Το γεγονός οτι το κεντροαριστερό ακροατήριο έφθασε να εκπροσωπεί το αναιμικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, το ευκαιριακό προσωπικό κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου και τα υπόλοιπα του καθημαγμένου ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου, κάνουν τον πρώην Πρωθυπουργό να ετοιμάζει την δική του κίνηση το επόμενο διάστημα. Ήδη ο ίδιος παίρνει σαφείς αποστάσεις από τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ , καθώς βλέπει γενικότερα οτι η καθοδική πορεία του πρώην κυβερνητικού κόμματος δεν έχει επιστροφή δημοσκοπικά , αλλά και οτι η διαρκής υπόμνησή του για συνεργασία και συστράτευση των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου πέφτει στο κενό.
Την ίδια στιγμή τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων δείχνουν την ανάγκη ύπαρξης προσωποπαγών κομμάτων με ισχυρές όμως πολιτικές προσωπικότητες, που έχουν να αφηγηθούν με σωστό τρόπο πρώτα ένα αντιπολιτευτικό αφήγημα απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και σε δεύτερο χρόνο μπορούν να εμπνεύσουν και ένα κυβερνητικό αφήγημα.
Η ιστορία λοιπόν τα φέρνει έτσι ώστε δύο πολιτικοί εχθροί , όπως ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αντώνης Σαμαράς , ο οποίος δεν μπορεί να ξεχάσει ποτέ την υπόθεση novartis, έρχονται στο πολιτικό σκηνικό και πάλι με έναν κοινό στόχο , να αποδομήσουν από δεξιά και αριστερά το κεντρώο, αλλά αναποτελεσματικό αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εδώ μπορούμε να πούμε οτι οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί φαίνεται να έχουν διδαχθεί και από τα δικά τους λάθη του παρελθόντος και να θέλουν πλέον να εκφράσουν το πολιτικό ακροατήριο που κάποτε τους εμπιστεύθηκε. Θεωρούν οτι η όποια κίνηση πρέπει να γίνει το επόμενο χρονικό διάστημα, ώστε και πολύ μακριά από τις εκλογές να μην είναι , αλλά ούτε και πολύ κοντά σε αυτές , ώστε να μπορέσουν να επικοινωνήσουν την δική τους ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα, σε δύο νέα, προσωποπαγή κόμματα , τα οποία μπορούν να αντλήσουν στελέχη και από τις δύο δεξαμενές και να επαναφέρουν από τη μία ανενεργά ισχυρά πολιτικά στελέχη στους χώρους τους , αλλά και νέους ανθρώπους , οι οποίοι μπορούν να συμβολίσουν το άνοιγμα και σε ευρύτερα ακροατήρια.
Φαίνεται οτι πλησιάζει η ώρα για όσους ήταν στην κερκίδα και στην άκρη των πολιτικών πάγκων να μπουν ξανά στο γήπεδο και όσοι θα ήθελαν να φορέσουν για πρώτη φορά τα δικά τους πολιτικά παπούτσια να εκφραστούν πλέον υπό τη σκέπη νέων πολιτικών προτάσεων που έχει ανάγκη και η πολιτική και η δημοκρατία.
