Του Σάββα Παυλίδη
- Δεν υπάρχει οικονομικό οξυγόνο γύρω από τα ισχυρά συμφέροντα στο κέντρο της Αθήνας
Στην καθημερινότητά τους πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις επιχειρούν να επιβιώσουν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι κρατικοί φορείς που επιδεικνύουν, εντελώς συμπωματικά μια ανεξήγητη υποστήριξη προς ισχυρότερες εταιρείες, φαίνεται να τους κόβουν το απαραίτητο επιχειρηματικό οξυγόνο.
Στην Ελλάδα είναι πολλά τα παραδείγματα ισχυρών επιχειρήσεων – τραστ , οι οποίες καταφέρνουν με πολλούς τρόπους να αρπάζουν από τα χέρια των μικρότερων επιχειρήσεων ό, τι θέλουν και σε πολλές περιπτώσεις έχουν και την υποστήριξη κρατικών φορέων για να πετύχουν τον σκοπό τους. Μια τέτοια ιστορία πληροφορηθήκαμε ότι λαμβάνει χώρα σε κάποιο υπαίθριο πάρκινγκ στην Κριεζώτου στο κέντρο της Αθήνας όπου ισχυρά ξενοδοχειακά συμφέροντα της περιοχής του Συντάγματος φαίνεται ότι έβαλαν στο μάτι ένα υπαίθριο πάρκινγκ που διαχειριζόταν τα τελευταία 12 χρόνια μια μικρότερη εταιρεία από το 2012. Ξαφνικά ο e-efka έλαβε την απόφαση να προκηρύξει έναν καινούργιο πλειοδοτικό διαγωνισμό για το πάρκινγκ αυτό, το οποίο ανήκε σε ασφαλιστικό ταμείο.
Με εξώδικη διαμαρτυρία η εταιρεία που δραστηριοποιούνταν οικονομικά στον χώρο αυτό ζήτησε την ακύρωση του διαγωνισμού , καθώς σύμφωνα με τους νομικούς της ισχυρισμούς θα έπρεπε να παραταθεί για άλλα 12 χρόνια αυτοδικαίως η εκμετάλλευση του χώρου από την ίδια , όπως ρητά ορίζει κάποιος πρόσφατος νόμος. Ο ΕΦΚΑ όμως απάντησε αρνητικά στο εξώδικο αυτό και προκήρυξε δεύτερο πλειοδοτικό διαγωνισμό , αλλά με διαφορετικούς οικονομικούς όρους για το μίσθωμα που ίσχυε μέχρι τότε και ουσιαστικά σχεδόν τριπλασιάσε!!! το μηνιαίο μίσθωμα. Γιατί άραγε; Για να δώσει το δικαίωμα σε μια ισχυρή εταιρεία της περιοχής να πλειοδοτήσει στον διαγωνισμό; Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα στα χρόνια που βασιλεύει το επιτελικό κράτος Η μικρότερη εταιρεία έκανε αίτηση αναστολής, αλλά το ΣτΕ με απόφασή του απέρριψε την αίτηση αυτή . Έτσι ο ΕΦΚΑ προκήρυξε και τρίτο πλειοδοτικό διαγωνισμό διατηρώντας και πάλι το ιδιαίτερα αυξημένο και πάλι ελάχιστο μηνιαίο μίσθωμα . Με την ίδια περίεργη επιμονή στο σχεδόν τριπλάσιο κόστος σε σχέση με τον πρώτο διαγωνισμό. Τι να μεσολάβησε άραγε ανάμεσα στον πρώτο και τους υπόλοιπους διαγωνισμούς; Πιθανότατα βρέθηκε πετρέλαιο στο επίδικο σημείο. Άλλη εξήγηση δεν μπορούμε να δώσουμε.
Με λίγα λόγια η ιστορία αυτή μας θυμίζει πως σε αυτή τη χώρα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο πιο «καπάτσος» πάντα κερδίζει, και όσο πιο «χωμένος» είσαι και με οικονομική επιφάνεια τόσο πιο εύκολα μπορείς να βρεις τους δρόμους και τους τρόπους για win -win συμφωνίες που και το δημόσιο εισπράττει περισσότερα και η δική σου επιχειρηματική κίνηση ευοδώνεται. Τώρα για τον λιγότερο ισχυρό της ιστορίας δεν θα νοιαστεί και κανένας, ακόμα και αν φωνάζει ότι αδικείται. Άλλωστε τα έργα και οι ημέρες αυτή της κυβέρνησης αυτό μας έχουν δείξει. Η δύναμη των διασυνδέσεων και της οικονομικής επιφάνειας επιβάλλει άνετα τους όρους της σε αυτές τις μικρές καθημερινές μάχες που χάνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τους ισχυρούς.
