Μερικές φορές δεν είναι αυτά που λέγονται που κάνουν τη μεγαλύτερη εντύπωση αλλά η αντίδραση σε αυτά. Στη ρωσική Άπω Ανατολή, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε τη Δύση: Μην σκεφτείτε καν να στείλετε στρατεύματα ή ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία.
«Εάν εμφανιστούν εκεί κάποια στρατεύματα ειδικά τώρα που συνεχίζονται οι μάχες, θα είναι νόμιμοι στόχοι εξουδετέρωσης», είπε ο Ρώσος πρόεδρος.
Και έπειτα ήρθε η αντίδραση.
Το κοινό στο οικονομικό φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ ξέσπασε σε χειροκροτήματα, με τους Ρώσους αξιωματούχους και τους επιχειρηματικούς ηγέτες να χαιρετίζουν την απειλή εξουδετέρωσης των δυτικών στρατευμάτων.
Και αυτό συνέβη μόλις μία ημέρα αφότου οι σύμμαχοι του Κιέβου, η λεγόμενη Συμμαχία των Προθύμων δεσμεύτηκαν σε εγγυήσεις ασφαλείας για τη μεταπολεμική Ουκρανία.
Το κοινό χειροκρότησε ξανά όταν ο ηγέτης του Κρεμλίνου υπαινίχθηκε ότι θα ήταν έτοιμος να συναντήσει τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι – αλλά μόνο σε ρωσικό έδαφος. «Το καλύτερο μέρος για αυτό είναι η ρωσική πρωτεύουσα, η Ηρωική Πόλη της Μόσχας», όπως είπε ο Πούτιν.
Εκτός Ρωσίας, οι δηλώσεις του Πούτιν απορρίφθηκαν ως ασήμαντες, ως εντελώς άστοχες, ως μία περίπτωση πολιτικού τρολαρίσματος.
Αλλά από πολλές απόψεις, όπως σημειώνει το BBC, αυτές συνοψίζουν την τρέχουσα θέση του Κρεμλίνου σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία: «Ναι, θέλουμε ειρήνη, αλλά μόνο με τους δικούς μας όρους. Απορρίπτετε τους όρους μας; Τότε δεν έχει ειρήνη».
Αυτή η ασυμβίβαστη στάση τροφοδοτείται από έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως εξηγεί ο αναλυτής του BBC.
Πρώτον, από την πεποίθηση του Κρεμλίνου ότι, στην Ουκρανία, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν τον πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης.
Δεύτερον, χάρη στη διπλωματική επιτυχία. Στην Κίνα αυτή την εβδομάδα, ο Πούτιν έδωσε τα χέρια και χαμόγελα σε μια σειρά από παγκόσμιους ηγέτες.
Τα πάντα αποσκοπούσαν στο να δείξουν ότι η Ρωσία έχει ισχυρούς φίλους και συμμάχους, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βόρεια Κορέα.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν και ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κατά τη συνάντησή τους στις 15 Αυγούστου 2025, στην Αλάσκα.
Και μετά υπάρχουν και οι ΗΠΑ. Τον περασμένο μήνα, ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, κάλεσε τον Πούτιν στην Αλάσκα για μια συνάντηση κορυφής.
Σχολιαστές που πρόσκεινται στην κυβέρνηση του Κρεμλίνου χαιρέτισαν το γεγονός ως απόδειξη ότι οι προσπάθειες της Δύσης να απομονώσει τη Ρωσία λόγω του πολέμου στην Ουκρανία είχαν αποτύχει.
Για να πείσει το Κρεμλίνο να τερματίσει τις μάχες, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δώσει στο παρελθόν τελεσίγραφα και προθεσμίες και έχει απειλήσει με περαιτέρω κυρώσεις εάν η Ρωσία δεν συμφωνήσει σε ειρήνη.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ωστόσο έχει απορρίψει τις προτάσεις του για κατάπαυση του πυρός και δεν έχει δείξει καμία πρόθεση να κάνει παραχωρήσεις στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ποιες οι πιθανότητες επίτευξης ειρήνης
Δεδομένων όλων αυτών, ποιες είναι οι προοπτικές για επίτευξη ειρήνης τελικά;
Ο Πούτιν δήλωσε πρόσφατα ότι μπορεί να δει «φως στο τέλος του τούνελ».
Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι η Ρωσία από τη μία και η Ουκρανία και η Ευρώπη (και σε κάποιο βαθμό η Αμερική) από την άλλη, κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση.
Η Ουκρανία και η Ευρώπη επικεντρώνονται στον τερματισμό των εχθροπραξιών, στη διαμόρφωση εγγυήσεων ασφαλείας για το Κίεβο και στη διασφάλιση ότι ο ουκρανικός στρατός θα είναι αρκετά ισχυρός μετά τον πόλεμο για να αποτρέψει μια ακόμη εισβολή.
Όταν, όμως, ο Πούτιν μιλάει για «φως στο τέλος του τούνελ», πιθανότατα να φαντάζεται ένα μονοπάτι που οδηγεί σε ρωσική νίκη στην Ουκρανία και, ευρύτερα, στην οικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης που να ωφελεί τη Ρωσία.
Όσον αφορά την ειρήνη, είναι δύσκολο να δούμε πού και πότε αυτές οι δύο πολύ διαφορετικές κατευθύνσεις θα συγκλίνουν.
