Του Κώστα Παππά
Ενώ η Ευρώπη φαίνεται να βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή κρίση ταυτότητας μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και την εκλογή του Προέδρου Τραμπ, όλο και πιο πολλές φωνές και μάλιστα από τις χώρες που χαρακτηρίζονται και είναι οι ατμομηχανές της ευρωπαϊκής οικονομίας , όπως η Γερμανία, έρχονται να ενωθούν με την κοινή λογική.
Η ενεργειακή κρίση που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η εκτόξευση των τιμών της ενέργειας και η σταδιακή αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου από το ακριβότερο αμερικανικό LNG έρχεται να ξεκλειδώσει στόματα πλέον και εντός του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία. Όλο και πιο πολλοί πλέον αναδεικνύουν την ανάγκη συνεργασίας με τη Μόσχα για την παροχή φθηνότερου φυσικού αερίου από τους αγωγούς Nord Stream. Η γερμανική οικονομία, που κάποτε αποτελούσε τη μηχανή ανάπτυξης της Ευρώπης, σήμερα γονατίζει υπό το βάρος της ενεργειακής κρίσης. Η απώλεια του φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου, που κάλυπτε το 55% των γερμανικών αναγκών, έχει οδηγήσει σε εκτόξευση του κόστους ενέργειας και σε αδιέξοδο τη βαριά βιομηχανία της χώρας.
Η κραυγή αγωνίας της Γερμανίας εκφράζεται πλέον και από το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Ο Μίχαελ Κρέτσμερ, πρωθυπουργός της Σαξονίας και ηγετικό στέλεχος του CDU, αποτολμά να πει αυτό που πολλοί σκέφτονται: η εχθρική στάση απέναντι στη Μόσχα έχει αποτύχει παταγωδώς και έχει βλάψει μόνο τη Γερμανία.
«Για να λειτουργεί ομαλά η γερμανική οικονομία χρειάζεται τουλάχιστον το ένα πέμπτο των προμηθειών φυσικού αερίου της να προέρχεται από τη Ρωσία», δηλώνει ο Κρέτσμερ, εκφράζοντας μια πραγματικότητα που οι ευρωπαϊκές ελίτ αρνούνται να αντιμετωπίσουν. Η προειδοποίησή του είναι σαφής: εάν η κατάσταση δεν βελτιωθεί, η Γερμανία – και όχι η Ρωσία – θα αναγκαστεί να αλλάξει πορεία.
Πόσο ακόμα στη λάθος πλευρά της ιστορίας;
Παρά τις φωνές που όλο και πληθαίνουν όμως και μέσα στις ισχυρές οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης , η ίδια η ηγεσία της ΕΕ παραμένει ακόμα προσηλωμένοι στο δόγμα που χαράκτηκε πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Σα να μην συνέβη τίποτα οι ηγετίσκοι της ΕΕ με την εμμονή τους σε μια πολιτική, η οποία κάνει δύσκολη πλέον την ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών στην ΕΕ. Η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη θα μπορούσε να τερματιστεί με μια απ ευθείας συμφωνία με την Ρωσία. Η εξομάλυνση των τιμών φυσικού αερίου θα είχε παρασύρει κια τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος προς τα κάτω, μιας κια το μείγμα που έφτιαξαν τα προηγούμενα χρόνια τα λευκά κολλάρα της Κομισιόν ήταν καταστροφικά κια για τους πολίτες , αλλά και για τις επιχειρήσεις της ΕΕ.
Η κραυγή αγωνίας της Γερμανίας είναι ταυτόχρονα μια προειδοποίηση για ολόκληρη την Ευρώπη. Η επιλογή να παραμείνει στη λάθος πλευρά της ιστορίας, θυσιάζοντας τη δική της ευημερία για χάρη ξένων συμφερόντων, θα έχει μακροπρόθεσμες και καταστροφικές συνέπειες που θα επηρεάσουν γενιές Ευρωπαίων.
Ο Nord Stream δεν ήταν απλώς ένας αγωγός – ήταν το σύμβολο μιας ευρωπαϊκής αυτονομίας που σήμερα θυσιάζεται στο βωμό μιας παραπλανητικής γεωπολιτικής στρατηγικής. Η ιστορία θα θυμάται αυτήν την περίοδο ως τη στιγμή που η Ευρώπη επέλεξε την οικονομική αυτοκαταστροφή.
Τι θα κάνει η Ελλάδα;
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις που θα είναι κατακλυσμιαίες με το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία η ελληνική πλευρά ίσως θα πρέπει να κοιτάξει την επόμενη μέρα μιας και το σχέδιο των οπαδών της παγκοσμιοποίησης βουλιάζει μαζί με τους υποστηρικτές του στην ΕΕ. Η ενέργεια θα παραμείνει και πάλι το βασικό όπλο πάνω στο τραπέζι, όσοι σπεύσουν να ρίξουν γέφυρες με τη Ρωσία θα είναι από τους κερδισμένους. Οι υπόλοιποι απλά θα πληρώνουν πολύ ακριβότερα. Αλήθεια η Ελλάδα τί θα επιλέξει;
