Του Σάββα Παυλίδη
Η παρουσία των μελών της τέως βασιλικής οικογένειας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γίνεται συχνά αντικείμενο σχολιασμού. Το γεγονός όμως ότι τόσο ο Παύλος όσο και ο Νικόλαος δεν έχουν προκαλέσει με δημόσιες δηλώσεις τους και σε κάθε ευκαιρία αναφέρουν ότι το ζήτημα του πολιτεύματος έχει λυθεί στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα, τους καθιστά ίσως και συμπαθείς σε ένα κομμάτι των πολιτών.
Είναι επίσης γεγονός ότι η όποια ενασχόληση υπάρχει με τα πρόσωπα τους τα τελευταία χρόνιαέχει να κάνει με σημαντικές οικογενειακές στιγμές, όπως πρόσφατα ο γάμος του Νικολάου με την Χρυσή Βαρδινογιάννη ή το ζήτημα του επιθέτου που θα λάμβαναν από τις ελληνικές αρχές. Ο Παύλος και ο Νικόλαος είναι επίσης απόγονοι γενεών από την γιαγιά τους Φρει/κη, Φρειδερική και τον πατέρα τους Κωνσταντίνο που δεν υπάρχουν πια. Οι ίδιοι φαίνεται να απασχολούν τα μέσα περισσότερο για θέματα lifestyle. Εδώ όμως μπαίνει ένα αξιοπρόσεκτος παράγοντας , καθώς τα θέματα αυτά καταναλώνονται κυρίως από νέους ανθρώπους και επειδή η τηλεόραση είναι ένας πολύ σκληρός στίβος στον οποίο δεν δίνεται ούτε ο ελάχιστος χρόνος για την προβολή κάποιου χωρίς το ανάλογο αντίτιμο τηλεθέασης συμπεραίνουμε ότι αυτά τα ρεπορτάζ τα παρακολουθούν και πολλές χιλιάδες νεότεροι Έλληνες.
Τους τελευταίους μήνες ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι κυκλοφορεί ευρύτερα μια άποψη ,μια φήμη ή μια τοποθέτηση κύκλων υποστηρικτών της οικογένειας Ντε Γκρες ότι δεν θα ήταν απίθανο στο μέλλον να αναληφθεί μια πρωτοβουλία από την οικογένεια για την δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού που θα είχε ως βασικό πολιτικό πρόταγμα την ενότητα των Ελλήνων μακριά από τα ξεπερασμένα και φθαρμένα πολιτικά στερεότυπα της εποχής μας. Οι ίδιοι κύκλοι αναφέρουν ότι μια ενδεχόμενη πολιτική ενεγοποίηση μέλους ή μελών της οικογένειας θα είχε θετικό αντίκτυπο και στο εξωτερικό, καθώς οι δεσμοί αίματος με σημαντικά Βασίλεια στην Ευρώπη και οι εξαιρετικές σχέσεις της οικογένειας με τα Ευρωπαϊκά αυτά Βασίλεια θα μπορούσαν να έχουν μόνο θετικό διπλωματικό αντίκτυπο για την Ελλάδα, τόσο για τα εθνικά μας θέματα, όσο και για την ελληνική οικονομία, με ενδεχόμενες σοβαρές επενδύσεις για τη χώρα. Όλο αυτό το σκεπτικό
τονίζουν οι ίδιοι κύκλοι θα μπορούσε να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο που δεν θα αμφισβητεί σε καμία περίπτωση την πολιτειακή πραγματικότητα της χώρας.
Όπως και να έχει πέρα από το γεγονός ότι οι ίδιοι αισθάνονται Έλληνες και επιλέγουν να ζήσουν στην χώρα ενώ θα μπορούσαν να ζουν οπουδήποτε άλλου με άνεση είναι μια καταγραφή πιθανότατα και κάποιων μελλοντικών προθέσεων.
