Του Σπύρου Τρίψα
Αν κάποιος ανατρέξει στην ιστορία πάντοτε μπορεί να βρει απαντήσεις ή να θέσει τα σωστά ερωτήματα για το σήμερα. Πριν από 80 χρόνια λοιπόν η Συνδιάσκεψη της Γιάλτας οι νικητές του Β παγκοσμίου πολέμου καθιστούσαν σαφές προς κάθε πλευρά οτι: «Απώτερος σκοπός τους είναι η συντριβή του Γερμανικού μιλιταρισμού και ναζισμού και η εξασφάλιση της εγγύησης ότι η Γερμανία ποτέ πλέον δε θα είναι σε θέση να διαταράξει την ειρήνη, ο αφοπλισμός και η διάλυση των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, η οριστική διάλυση του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου, η καταστροφή του γερμανικού στρατιωτικού εξοπλισμού, ο έλεγχος όλης της Γερμανικής βιομηχανίας και η εξαφάνιση από προσώπου γης του ναζιστικού κόμματος και των ναζιστικών νόμων.
Επίσης οι άνω ηγέτιδες δυνάμεις απεφάσισαν την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) και όρισαν την 25η Απριλίου 1945 να συγκληθεί στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για να επεξεργαστεί το τελικό κείμενο του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών.»
80 χρόνια όμως μετά τίποτα από όλα αυτά που συμφώνησαν οι ισχυροί και νικητές του Β παγκοσμίου πολέμου δεν ισχύει. Το γερμανικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε πρόσφατα ότι σχεδιάζει ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα μέχρι το 2041, συνολικού προϋπολογισμένου κόστους άνω των € 350 δισεκατομμυρίων. Το πρόγραμμα σχεδιάστηκε και αντικατοπτρίζει τη δήλωση του Καγκελαρίου Μέρτς ότι θέλει να κάνει τη Γερμανία την ισχυρότερη συμβατική πολεμική δύναμη στην Ευρώπη. Το εξοπλιστικό πρόγραμμα έχει κατατεθεί στη Βουλή προς έγκριση, στο πλαίσιο του κρατικού προϋπολογισμού για το έτος 2026. Βραχυπρόθεσμα, ο σχεδιασμός προβλέπει τη δαπάνη, για εξοπλισμούς, € 8,2 δισεκατομμυρίων το 2025 και € 22,3 δισεκατομμυρίων το 2026. Μακροπρόθεσμα προβλέπει δαπάνη περίπου € 325 δισεκατομμυρίων, από το 2027 έως το 2041, για την απόκτηση διαφόρων οπλικών συστημάτων , πυρομαχικών, υπηρεσιών και υλικών υποστήριξης.
Αλήθεια ελήφθη κάποια απόφαση όλα αυτά τα χρόνια η οποία αναιρεί τις συνθήκες του Β παγκοσμίου πολέμου και επιτρέπει στην Γερμανία , τη χώρα που είναι η υπεύθυνη για την πρόκληση δύο παγκοσμίων πολέμων που αιματοκύλησαν τον πλανήτη να υπερεξοπλίζεται ; Ποιος δίνει το δικαίωμα στη χώρα που έχει αυτό το βαρύτατο ιστορικό παρελθόν να εξοπλίζεται ξανά σε τέτοιο βαθμό που σε λίγα χρόνια να καταστεί και πάλι μια ισχυρότατη δύναμη με ισχυρό συμβατικό στρατό και πολεμική βιομηχανία;
Κάποιος θα πει βέβαια οτι οι Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις υπήρχαν και είχαν εμφανιστεί ξανά στο προσκήνιο στους βομβαρδισμούς της Σερβίας το 1999. Μόνο που τότε οι Γερμανοί καλύπτονταν πίσω από την νατοϊκή ομπρέλα και δεν λειτουργούσαν αυτοβούλως. Εκείνη την εποχή η Ελλάδα του Κώστα Σημίτη , ο οποίος δεν θα μείνει και στην ιστορία ως ο Πρωθυπουργός που κράτησε την περισσότερο εθνική στάση στα δύσκολα, βλέπε Ίμια -Οτσαλάν, κράτησε μια ουδέτερη στάση στα όσα συνέβαιναν στα σύνορά της. Βέβαια εκείνη την εποχή ο Κώστας Σημίτης ένοιωθε την καυτή αντιπολιτευτική ανάσα του μετέπειτα Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και ίσως αυτό το γεγονός να τον δυσκόλεψε να συμπλεύσει απόλυτα σε εκείνη την συγκυρία με τους φίλους του Γερμανούς.
Θυμίζουμε απλώς οτι στην εποχή του Χίτλερ πάλι οι υπόλοιποι Δυτικοί άφηναν την Γερμανία να εξοπλίζεται , όλοι έβλεπαν οτι η γερμανική πολεμική βιομηχανία ετοίμαζε κάτι σπουδαίο , αλλά και τότε δεν ίδρωνε το αυτί κανενός, είτε μιλάμε για την μεγάλη Βρετανία, είτε για την Γαλλία. Λίγα χρόνια αργότερα πλήρωσαν πολύ ακριβά το τίμημα αυτής τους της ολιγωρίας. Σήμερα λοιπόν τη στιγμή που δημοσιεύεται το παρόν άρθρο και η γερμανική βουλή μελετά ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα που παρόμοιό του δεν έχει δει ποτέ η Ευρώπη στα ιστορικά χρονικά, οι ηγετίσκοι της ΕΕ ασχολούνται με μια ενδεχόμενη επίθεση του Πούτιν σε Ευρωπαϊκό έδαφος, δεν υπάρχει πιο καλή συγκυρία ιστορικά για την Γερμανία να μπει ξανά ανενόχλητη στο εξοπλιστικό παιχνίδι και να δημιουργήσει μια ακόμα πιο ισχυρή αμυντική βιομηχανία ικανή να την κάνει ξανά το φόβητρο της Ευρώπης. Επειδή λοιπόν πάντα η ιστορία μοιάζει με μια κλειδαριά που κανείς δεν γνωρίζει ποιος κρατάει το πασπαρτού , ας αναλογιστούμε τι θα γίνει αν τα ακροδεξιά νεοναζιστικά μορφώματα στη Γερμανία λάβουν την εξουσία μετά από κάποια χρόνια, και βρουν την Γερμανία εξοπλισμένη σε τέτοιο βαθμό που καμία ευρωπαϊκή δύναμη δεν θα μπορεί να σταθεί μπροστά της και οι δημοκρατικές αντιστάσεις παραλύσουν στο εσωτερικό του γερμανικού πολιτικού συστήματος. Τότε η ιστορία θα μοιάζει με Φραγκεστάιν και η παραπαίουσα πολιτικά σήμερα Ευρώπη θα υποστεί πιθανότατα όχι μόνο την γερμανική ηγεμονική δύναμη , αλλά και την στρατιωτική… αλλά τότε θα είναι πια πολύ αργά.
