Η εντυπωσιακή ενίσχυση της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος τα τελευταία χρόνια έχει σημάνει συναγερμό στην Αθήνα, οδηγώντας το ελληνικό επιτελείο στην εξέταση επιλογών που μέχρι πρότινος θεωρούνταν τολμηρές ή και «εκτός πλαισίου». Η δημόσια αναφορά του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Δημήτρη Χούπη, σε προληπτικές ενέργειες –με σαφή υπαινιγμό στο ισραηλινό στρατηγικό δόγμα– δεν ήταν τυχαία. Αντίθετα, αντανακλά μια βαθύτερη συζήτηση που εξελίσσεται στους κόλπους των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον ασφάλειας, η στρατηγική σύγκλιση Ελλάδας και Ισραήλ αποκτά ακόμα μεγαλύτερο βάθος. Ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί, σε συνεργασία με αναλυτές άμυνας, επεξεργάζονται σενάρια στενότερης στρατιωτικής συνεργασίας με το Τελ Αβίβ, τα οποία αντιμετωπίζονται θετικά και από την ισραηλινή πλευρά. Για το Ισραήλ, μια τέτοια συνεργασία προσφέρει κρίσιμο στρατηγικό βάθος στην Ανατολική Μεσόγειο· για την Ελλάδα, συνιστά ένα επιπλέον ανάχωμα απέναντι στις αναθεωρητικές πιέσεις της Άγκυρας.
Στην καρδιά αυτών των συζητήσεων βρίσκεται η ιδέα συγκρότησης μιας κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης επιπέδου ταξιαρχίας, συνολικής δύναμης περίπου 2.500 ανδρών. Το σχέδιο προβλέπει συμμετοχή 1.000 στρατιωτών από την Ελλάδα, 1.000 από το Ισραήλ και 500 από την Κύπρο, με σημεία ανάπτυξης σε Ρόδο ή Κάρπαθο, στην Κύπρο και στο Ισραήλ. Η δύναμη θα υποστηρίζεται αεροπορικά από μία Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας κάθε χώρας.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται και στη θαλάσσια διάσταση. Για την προστασία κρίσιμων υποδομών –αγωγών, πλατφορμών και υποθαλάσσιων καλωδίων διασύνδεσης – εξετάζεται η συμμετοχή μιας ελληνικής φρεγάτας και ενός υποβρυχίου, καθώς και μιας ισραηλινής κορβέτας νέας γενιάς με αντίστοιχο υποβρύχιο. Οι μονάδες αυτές θα μπορούν να επιχειρούν είτε αυτόνομα είτε συνδυαστικά, ανάλογα με τις επιχειρησιακές ανάγκες.
Χαρακτηριστική είναι η εκτίμηση του ισραηλινού αναλυτή Σάι Γκαλ, ο οποίος υπογραμμίζει ότι μια ελληνοϊσραηλινή δύναμη ταχείας αντίδρασης δεν στοχεύει εναντίον κάποιου κράτους, αλλά καλύπτει ένα υπαρκτό στρατηγικό κενό. Σε μια θαλάσσια ζώνη όπου κρίσιμες ενεργειακές και τεχνολογικές υποδομές παραμένουν εκτεθειμένες, η συνεργασία αυτή έρχεται να απαντήσει έμπρακτα στις προκλήσεις μιας περιοχής που κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν «Mavi Vatan».
