Χιλιάδες μικρές νυχτερίδες που κρύβονται στις σκοτεινές σπηλιές της ερήμου Τσιουαουάν, δίνουν «σάρκα και οστά» στο εθνικό ποτό του Μεξικού, την τεκίλα.
Η αναπαραγωγή των νυχτερίδων ξεκινά στα τέλη κάθε άνοιξης, με τα θηλαστικά του «σκότους» να κάνουν ένα ταξίδι 1.609 χιλιομέτρων από το νότιο Μεξικό στα νοτιοδυτικά των ΗΠΑ, όπου θα γεννήσουν.
Πετούν για ώρες ολόκληρες κατά τη διάρκεια της νύχτας για να βρουν τροφή, συλλέγοντας νέκταρ από τα φυτά και απλώνοντας γύρη καθώς μετακινούνται.
Ανάμεσα στα αγαπημένα τους φυτά, όπως αναφέρει το BBC, είναι τα αφράτα κίτρινα άνθη του φυτού της αγαύης, άνθη που εμφανίζονται μόνο μία φορά στα 10 χρόνια ζωής του φυτού. Αυτά τα αγκαθωτά, σαρκώδη φυτά αγαύης έχουν μακρά ιστορία στη μεξικανική κουλτούρα. Χρησιμοποιούνται για την παρασκευή σιροπιού, σχοινιού και σαπουνιού, και ο χυμός τους είναι το κύριο συστατικό σε ένα από τα πιο εμβληματικά προϊόντα εξαγωγής του Μεξικού: την τεκίλα.
Η κλιματική κρίση όμως οδηγεί στη μείωση των άγριων φυτών της αγαύης. Σε μία μελέτη που περιλαμβάνει 168 είδη, τα 42 απειλούνται ή κινδυνεύουν σοβαρά με εξαφάνιση. Αυτό σημαίνει ότι οι νυχτερίδες θα έχουν λιγότερη τροφή και επομένως όσο λιγότερες νυχτερίδες υπάρχουν τόσο λιγότερα φυτά αγαύης επικονιάζονται.
«Μάχη» για την προστασία της αγαύης
Για να σπάσουν τον κύκλο αυτό, οι οικολόγοι συνεργάζονται με τους ντόπιους για να φυτέψουν χιλιάδες φυτά αγαύης, βοηθώντας στην αποκατάσταση της διατροφής των νυχτερίδων και στην προστασία του μέλλοντος της τεκίλας στο Μεξικό.
Ένα είδος νυχτερίδας που εξαρτάται από την αγαύη – η λιγότερο γνωστή νυχτερίδα – έχει δει μια αξιοσημείωτη ανάκαμψη του πληθυσμού της τις τελευταίες δεκαετίες, με τον πληθυσμό της να πολλαπλασιάζονται από 1.000 το 1988 στον απίστευτο αριθμό 200.000 σήμερα. Αλλά άλλα είδη δεν τα πάνε τόσο καλά. Η μεξικανική (ή μεγαλύτερη) νυχτερίδα έχει μειωθεί κατά περίπου 50% τις τελευταίες δύο δεκαετίες και σήμερα κινδυνεύει με εξαφάνιση . Ένα άλλο είδος, η μεξικανική νυχτερίδα με τη μακριά γλώσσα, βρίσκεται σε κατάσταση σχεδόν απειλούμενης.
Χωρίς καμία παρέμβαση, και εν μέσω κλιματικής αλλαγής, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα απειλούμενα είδη νυχτερίδων θα έχουν 75% λιγότερη πρόσβαση στο νέκταρ αγαύης έως το 2050 από ό,τι σήμερα.
