Σκηνές που σοκάρουν εκτυλίχθηκαν το πρωί της Κυριακής στην παραλία του Δισκού, δυτικά του Λέντα, στα νότια του νομού Ηρακλείου. Ενώ λουόμενοι –τουρίστες, οικογένειες με μικρά παιδιά και ντόπιοι– απολάμβαναν την ηρεμία της Κυριακής, ένα πλοιάριο γεμάτο με παράτυπους μετανάστες προσέγγισε την ακτή, με τους επιβαίνοντες να πηδούν στη θάλασσα και να τρέχουν πανικόβλητοι προς την ξηρά.
Το περιστατικό, το οποίο καταγράφηκε σε βίντεο από αναγνώστη του Cretalive, αποτελεί μία ακόμη ηχηρή προειδοποίηση για την κατάσταση που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους: τα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων δρουν ανεμπόδιστα, οι ροές μεταναστών προς την Κρήτη αυξάνονται ραγδαία και το κράτος απλώς παρατηρεί.
Μέσα στο τελευταίο 24ωρο, πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις-μαμούθ νότια της Γαύδου και σε παράκτιες περιοχές του Δήμου Γόρτυνας. Υπό τον συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ), και με τη συνδρομή του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, περισσότεροι από 750 μετανάστες διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν σε σημεία προσωρινής φιλοξενίας.
Η μεγαλύτερη επιχείρηση σημειώθηκε 25 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Γαύδου, όπου εντοπίστηκε υπερφορτωμένο αλιευτικό με 430 άτομα. Η επιχείρηση διάσωσης οργανώθηκε με τη συμμετοχή πλοίου του Λιμενικού και δεξαμενόπλοιου με σημαία Παναμά, με τους μετανάστες να μεταφέρονται στο λιμάνι της Αγίας Γαλήνης.
Παράλληλα, 67 ακόμη άτομα διασώθηκαν αργά το βράδυ του Σαββάτου, νότια της Γαύδου, από φορτηγό πλοίο με σημαία Marshall Islands, ενώ ακόμη 20 άνθρωποι εντοπίστηκαν σε χωριστό περιστατικό και μεταφέρθηκαν στο νησί της Γαύδου.
Και η κυβέρνηση aπλώς “παρακολουθεί στενά”
Όσο τα περιστατικά πολλαπλασιάζονται, η κυβέρνηση φαίνεται να αρκείται σε ρόλο θεατή. Η επίσημη ρητορική περί «αποτροπής» και «ενίσχυσης των συνόρων» καταρρέει μπροστά στις εικόνες πλήρους αποδιοργάνωσης και στην απουσία συγκροτημένης πολιτικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Η Κρήτη, που μέχρι πρότινος δεν αποτελούσε βασική πύλη εισόδου, μετατρέπεται ταχύτατα σε νέο κόμβο μεταναστευτικών ροών – χωρίς καμία προετοιμασία, χωρίς υποδομές και χωρίς πολιτικό σχεδιασμό.
Αναρωτιέται κανείς: Πόσες τέτοιες εικόνες θα χρειαστούν ακόμα για να αφυπνιστεί το κυβερνητικό επιτελείο; Πόσο ακόμα θα “παρακολουθεί” τη διαχείριση μιας εθνικής πρόκλησης να εκτροχιάζεται;
Το μεταναστευτικό δεν είναι πια ένα αφηρημένο, μακρινό ζήτημα. Είναι καθημερινότητα, είναι ασφάλεια, είναι κοινωνική συνοχή – και η Κρήτη, όπως και κάθε άλλη γωνιά της Ελλάδας, δεν μπορεί να συνεχίσει να το αντιμετωπίζει μόνη της.
