Σε μια προκλητική κίνηση με σαφή καθοδήγηση από την Τουρκία προχώρησε η Λιβύη, καταθέτοντας στον ΟΗΕ ρηματική διακοίνωση στις 27 Μαΐου, με ημερομηνία δημοσίευσης την 1η Ιουλίου παρουσιάζοντας τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της, στην οποία ουσιαστικά «εξαφανίζει» την Κρήτη και απορρίπτει όλες τις κινήσεις της Ελλάδας στη «σκακιέρα» της Ανατολικής Μεσογείου, όπως και κάθε λογική εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Η κίνηση αυτή μάλιστα προηγείται χρονικά της ρηματικής διακοίνωσης που είχε όμως δημοσιευτεί νωρίτερα αυτόν το μήνα (σ.σ. κατατέθηκε στις 20 Ιουνίου), με βάση την οποία η Τρίπολη αμφισβητούσε τη μέση γραμμή που έχει ορίσει η Ελλάδα και με βάση την οποία έχουν χαραχθεί τα οικόπεδα έρευνας υδρογονανθράκων, τόσο δυτικά όσο και νότια της Κρήτης. Η δημοσιοποίηση της λιβυκής ρηματικής διακοίνωσης έρχεται ένα μόλις 24ωρο μετά την επίσκεψη του Γιώργου Γεραπετρίτη στην πρωτεύουσα της αφρικανικής χώρας.
Η νέα κίνηση της Λιβύης ακολουθεί το πρότυπο της Τουρκίας και μοιάζει με υιοθέτηση της προκλητικής λογικής της «Γαλάζιας Πατρίδας», με την Άγκυρα το 2020 να έχει επίσης καταθέσει μονομερώς τις δικές της διεκδικήσεις, βάσει του Τουρκολιβυκού Μνημονίου, αγνοώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Λιβύη:
Απορρίπτει ως παράνομη τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου,
Αμφισβητεί την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο (ΦΕΚ 18 Απριλίου 2025),
Απορρίπτει τον Ελληνικό Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό,
Καταγγέλλει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στα ελληνικά Οικόπεδα νοτιοανατολικά της Κρήτης και ζητά την αναστολή όλων των ερευνών από Ελλάδα και Αίγυπτο.
Σύμφωνα με το έγγραφο, η Λιβύη υιοθετεί την τουρκική επιχειρηματολογία περί μειωμένης ή μηδενικής επήρειας των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες και ζητά να ληφθεί υπόψη η λιβυκή εσωτερική νομοθεσία και το “κλείσιμο” του Κόλπου της Σύρτης. Η πρόθεση της Λιβύης για διάλογο, όπως αναφέρεται στη διακοίνωση (επικαλούμενη το άρθρο 33 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ), συνοδεύεται από την απαίτηση αποδοχής του Τουρκολιβυκού Μνημονίου ως αφετηρία, γεγονός που ακυρώνει κάθε προοπτική ουσιαστικής διαπραγμάτευσης.
