Του Σάββα Παυλίδη
Σε ένα άτυπο “μπρα ντε φερ” έχει μπει το τελευταίο διάστημα, με αποκορύφωμα χθες, το Μέγαρο Μαξίμου με τους αγρότες, κυρίως στην Κρήτη. Ωστόσο, η σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και τους αγρότες δεν προέκυψε εν κενώ, ούτε αποτελεί απλώς μια ακόμη έκρηξη οργής ενός κλάδου συνηθισμένου στις κινητοποιήσεις.
Η τωρινή ένταση, που φτάνει σε πρωτοφανή επεισόδια, αποκλεισμούς αεροδρομίων και μια κλιμάκωση που θυμίζει άλλες εποχές, έχει βαθύτερα αίτια. Και όσο κι αν η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει τους αγρότες ως παρασυρμένους, υπερβολικούς ή «υποκινούμενους», η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή. Κάποιος τους έφτασε εκεί.
Ακόμα κι αν δεχθεί κανείς ότι τμήματα των κινητοποιήσεων έχουν ξεπεράσει τα όρια, το Μέγαρο Μαξίμου δεν μπορεί να παριστάνει τον έκπληκτο παρατηρητή. Γιατί πριν φτάσουν οι αγρότες στα άκρα, η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να τους σπρώξει προς τα εκεί. Από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε τις αγροτικές επιδοτήσεις, μέχρι το εκκρεμές σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η εικόνα που εξέπεμψε ήταν εικόνα προχειρότητας, αδιαφάνειας και, κυρίως, αδιαφορίας προς έναν ολόκληρο παραγωγικό κόσμο.
Δεν μπορεί η κυβέρνηση να μιλά για «υπερβολές» των αγροτών όταν η ίδια, με τους χειρισμούς της, πυροδότησε την κρίση. Όταν το 70% της Βασικής Ενίσχυσης δεν πληρώθηκε ποτέ και στη θέση του δόθηκε ένα πολύ χαμηλότερο ποσό. Όταν ο οργανισμός που χειρίζεται τις κοινοτικές ενισχύσεις βυθίστηκε σε σκάνδαλα και ελέγχους από ευρωπαϊκές αρχές. Όταν η υπόθεση έφτασε στο σημείο να εμπλέξει συμβούλους και υπουργούς, δημιουργώντας την εντύπωση ότι άλλοι έμπαιναν στο κέντρο της διαχείρισης των ενισχύσεων κι όχι οι αγρότες που τις δικαιούνται.
Αν το Μαξίμου ήθελε πραγματικά να αποφύγει τη σημερινή σύγκρουση, ας μην είχε ανοίξει τον δρόμο. Ας μην είχε υποτιμήσει τον θυμό ενός κλάδου που βλέπει τα κόστη παραγωγής να εκτοξεύονται και τις ενισχύσεις του να καθυστερούν ή να παρακρατούνται. Ας μην είχε αφήσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ να γίνει συνώνυμο αδιαφάνειας. Ας μην είχε δώσει την εντύπωση ότι προτεραιότητα είναι οι «φίλοι και γνωστοί», και όχι αυτοί που κρατούν ζωντανή την ύπαιθρο.
Οι αγρότες μπορεί σήμερα να φτάνουν στα άκρα. Όμως η κυβέρνηση είναι εκείνη που, με τους χειρισμούς της, τους ώθησε. Στην πολιτική, η ευθύνη δεν είναι μόνο για όσα έγιναν, αλλά και για όσα προκάλεσαν όσα έγιναν. Και η σημερινή κυβέρνηση, όσο κι αν το αρνείται, έχει βάλει άφθονο «λάδι στη φωτιά».
