Του Κώστα Παππά
Μια νέα επίθεση εναντίον της Ελλάδας εξαπέλυσε η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα στηρίζοντας εμμέσως Τουρκία και Βόρεια Μακεδονία. Βεβαίως η κυρία Ζαχάροβα και τα όσα είπε δεν είναι προσωπικές της απόψεις, αλλά αντανακλούν την επίσημη θέση της Ρωσικής Εξωτερικής πολιτικής.
Σε πολλά άρθρα στο παρελθόν έχουμε καυτηριάσει το γεγονός οτι η ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια κατάφερε να φέρει τις ιστορικές και παραδοσιακές σχέσεις με την Ρωσία στο χαμηλότερο σημείο που βρέθηκαν ποτέ. Όλα αυτά βέβαια δεν έγιναν τυχαία , αλλά με την εμμονή της ελληνικής κυβέρνησης , ακόμα και σήμερα , να είναι απόλυτα ταυτισμένη με την πολιτική που χάραξε η ΕΕ εναντίον της Ρωσίας , τη στιγμή μάλιστα που αυτή η πολιτική της συμμαχίας των προθύμων κρίνεται ως ανεπαρκής και αναποτελεσματική και από άλλα μέλη της ΕΕ.
Ωστόσο η κυβέρνηση στην Ελλάδα φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται όλες αυτές τις τεκτονικές αλλαγές που θα λάβουν χώρα με άξονα την Ουκρανία. Επιλέγουμε λοιπόν να είμαστε σε αυτό που μάθαμε να λέμε σωστή πλευρά της ιστορίας καταστρέφοντας τους ιστορικούς δεσμούς με την Ρωσία και την ίδια στιγμή μας πέφτουν βαριά τα λόγια της κυρίας Ζαχάροβα. Τι περιμένουμε από μια υπερδύναμη , η οποία παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια την απόλυτη ταύτιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με εχθρικές ενέργειες εναντίον της;
Η κυρία Ζαχάροβα πιο συγκεκριμένα, κατηγόρησε την Ελλάδα ότι παραβίασε τις αρχές της κυριαρχίας, και των σεβασμό των δικαιωμάτων που απορρέουν από την κυριαρχία αναφέροντας «Αρχή Ι. Κυρίαρχη ισότητα, σεβασμός των δικαιωμάτων που είναι εγγενή στην κυριαρχία: 1974. Η επέμβαση της Χούντας των Μαύρων Συνταγματαρχών στην Ελλάδα στη διεθνική σύγκρουση στην Κύπρο, μια προσπάθεια προσάρτησης του νησιού στην Ελλάδα».
Η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας ωστόσο δεν έκανε καμία αναφορά στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Ύστερα, στοχοποιεί την Ελλάδα αναφορικά με τα Σκόπια, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Αρχή IX. Συνεργασία μεταξύ κρατών: μέχρι το 2018, η Ελλάδα εμπόδιζε διεθνείς πρωτοβουλίες που αποσκοπούσαν στη συνεργασία με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας (λόγω μιας ανεπίλυτης διαμάχης σχετικά με το όνομα της χώρας)».
Αυτές οι αναφορές της επαναλαμβάνουμε δεν είναι για το θεαθήναι, όσο και αν μας φαίνονται απαράδεκτες. Δείχνουν με ποιόν τρόπο η Ρωσική εξωτερική πολιτική πλέον έχει αποφασίσει να τοποθετηθεί έναντι των ελληνικών συμφερόντων στο μέλλον. Αν δεν ενδιαφέρεται το Υπουργείο Εξωτερικών για την εξέλιξη αυτή τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Με σχόλια για εσωτερική κατανάλωση και καταδίκες δελτίων τύπου σαφέστατα δεν αντιμετωπίζονται οι προκλήσεις της εποχής μας. Η Ρωσία είναι μια χώρα που δεν θα έπρεπε να βρεθεί με αυτό τον τρόπο απέναντί μας, αν δεν φροντίζαμε να δείχνουμε βασιλικότεροι του βασιλέως στο Ουκρανικό.
