Του Σπύρου Τρίψα
- Κουμπάρος σχολάρχης υπουργού έκανε εγγραφές σπουδαστών χωρίς τα τυπικά προσόντα
Για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια έχουμε εκφράσει την άποψή μας ως Επίκαιρα και στο παρελθόν. Έχουμε επισημάνει οτι για να μπορέσεις να διαμορφώσεις ένα σοβαρό εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει ο πρωταρχικός σου στόχος να είναι η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και μετά να ανοίξεις και την πόρτα σε ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα έχουν το κύρος και την διάθεση να επενδύσουν στην Ελλάδα συνεπικουρώντας την παρεχόμενη εκπαίδευση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα αυτό που διαφημίζεται σε ένα μεγάλο ποσοστό ως ιδιωτικά Πανεπιστήμια δεν είναι τίποτα άλλο από επενδύσεις κάποιων ιδιωτικών κεφαλαίων , οι οποίες ούτε τα στάνταρ πληρούν για πανεπιστημιακή εκπαίδευση , ούτε την πραγματική δυνατότητα έχουν να ανταγωνιστούν το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Πέρα όμως από αυτή την κοινή διαπίστωση, δηλαδή να θέλουμε με κάθε τρόπο να παρουσιάσουμε τα “φαστ φουντ” της εκπαίδευσης ισότιμα και εφάμιλλα των δημόσιων Πανεπιστημίων, έρχεται και η έννοια της φάμπρικας την οποία έχουν ανοίξει κάποιοι “επενδυτές” αυτών των κολλεγίων με μοναδικό σκοπό και στόχο να γεμίσουν τα ταμεία τους εκμεταλλευόμενοι τα χρήματα οικογενειών που θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους μια δεύτερη ευκαιρία. Προφανώς και δεν αναφερόμαστε στις λίγες φωτεινές εξαιρέσεις που πάντα υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Πριν από λίγο καιρό λοιπόν ήρθε μια καταγγελία στα epikaira.gr από μια νέα κοπέλα που ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της σε ένα από αυτά τα κολλέγια που εδρεύει στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων. Μάλιστα απ΄ όσο γνωρίζουμε ο σχολάρχης του εν λόγω κολλεγίου είναι και κουμπάρος εν ενεργεία υπουργού της κυβέρνησης, ο οποίος μάλιστα στο παρελθόν έδινε και διαλέξεις σε αυτό το ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Πάμε τώρα στην καταγγελία του κοριτσιού. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την καταγγελία η νεαρή κοπέλα , η οποία μάλιστα είναι και ορφανή, θέλησε να εγγραφεί στο τμήμα ψυχολογίας του κολλεγίου. Πλήρωσε μάλιστα και το ποσό της εγγραφής της περίπου 500 ευρώ. Το σκανδαλώδες στην όλη υπόθεση είναι οτι δεν τηρήθηκε ο νόμος που προβλέπει καθαρά οτι δεν μπορεί να γίνει εγγραφή σπουδαστή που δεν έχει το απαραίτητο τυπικό προσόν που λέγεται απολυτήριο Λυκείου. Πως είναι δυνατόν άραγε να αγνοείται τόσο χονδροειδώς κάτι τέτοιο; Μιλάμε λοιπόν για κανονική φάμπρικα είσπραξης διδάκτρων, που καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία. Το σίγουρο είναι οτι ακόμα και έτσι τα χρήματα της εγγραφής μια χαρά εισπράχθηκαν.
Ανάλογες τέτοιες περιπτώσεις προφανώς και υπάρχουν και αν δεν είναι ίδιες με την ιστορία της νεαρής έχουν να κάνουν με την διαφημιζόμενη παρεχόμενη εκπαίδευση σε αυτά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εκεί η απογοήτευση για τα προγράμματα σπουδών πολλών τέτοιων εκπαιδευτηρίων είναι διάχυτη στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Το μείζον όμως πολιτικό και κοινωνικό ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οτι διαμορφώνεται πλέον ένα περιβάλλον που εξισώνει τα παιδιά, που αυτές τις μέρες δίνουν τον δικό τους αγώνα για να εγγραφούν σε σχολές με υψηλά στάνταρ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση , με τις οικογένειες που απλά έχουν την οικονομική άνεση να δώσουν αρκετά χρήματα, ώστε τα δικά τους παιδιά χωρίς καθόλου κόπο να εγγραφούν σε ένα από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που υπάρχουν στην Ελλάδα. Με ποιόν τρόπο άραγε η ελληνική πολιτεία διασφαλίζει την ισότητα των πτυχίων ενός ιδιωτικού πανεπιστημίου με ένα δημόσιο; Ποια κοινωνία διαμορφώνουμε όταν βλέπουμε να επιβραβεύεται όχι η αριστεία στα γράμματα , αλλά η οικονομική δυνατότητα που μπορεί να οδηγήσει το παιδί μιας εύρωστης οικογένειας στην ίδια μοίρα με το παιδί που πραγματικά ίδρωσε για να πετύχει σε μια σημαντική δημόσια σχολή; Ποιο είναι τελικά το μήνυμα που εκπέμπεται σε γονείς και παιδιά ; Αν έχεις την τύχη να γεννηθείς σε ένα σπίτι με γεμάτο ταμείο δεν χρειάζεται να αγχωθείς για το τί θα κάνεις στην ζωή σου , αφού η εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών Πανεπιστημίων με τα δημόσια ουσιαστικά διαμορφώνουν και συνθήκες αθέμιτου κοινωνικού ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας.
Αν πραγματικά θέλαμε το άνοιγμα στην σωστή ιδιωτική εκπαίδευση θα έπρεπε να μπουν και τα ανάλογα στάνταρ, τα οποία είτε δεν υπάρχουν , είτε ευνοούν την ελάχιστη προσπάθεια. Είναι πασιφανές οτι ζούμε στην εποχή της απόλυτης ταξικής κοινωνικής διάκρισης και στην παιδεία. Μόνο που η πολιτεία θα έπρεπε να θεσπίζει αυστηρούς κανόνες και να δίνει σε κάποια από αυτά τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια την ισότητα των πτυχίων με τα δημόσια ύστερα από σοβαρή κρίση μιας δημόσιας και ανεξάρτητης αρχής. Το “όλοι οι καλοί χωράνε” μερικές φορές έχει και αρνητικές διαπιστώσεις για το σύνολο τελικά της ίδιας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στη χώρα μας. Πρώτον δεν είναι όλοι καλοί και δεύτερον δεν χωράνε στην μικρή ελληνική αγορά εργασίας.
