Κυριακή, 15 Ιουνίου, 2025

Top 5 άρθρα

Σχετικά άρθρα

H Ελλάδα , η Κούβα, η Κολομβία και η Βουλγαρία

Του Κώστα Παππά

«Έτσι η χώρα μας σταματά να αποτελεί παγκόσμια εξαίρεση μαζί με την Κούβα. Με τη βούλα του Συμβουλίου της Επικρατείας μπαίνει τέλος στα ταμπού και στις ιδεοληψίες όσων χρησιμοποιούσαν το Σύνταγμα ως άλλοθι για να μένουμε τελικά κολλημένοι στον παραλογισμό και την οπισθοδρόμηση..” αναφέρει μεταξύ των άλλων ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης  σε ανάρτησή του, πανηγυρίζοντας για την απόφαση του ΣτΕ που έκρινε ως συνταγματικό τον νόμο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.

Έτσι λοιπόν με τη βούλα η χώρα μας κατά τον Πρωθυπουργό σταμάτησε να θυμίζει την χώρα της Καραϊβικής. Από τη στιγμή που πιθανότατα σε λίγους μήνες θα έχουμε και ιδιωτικά πανεπιστήμια ποιος μας πιάνει. Βέβαια θα πρέπει να δούμε και την παρεχόμενη  εκπαίδευση στα Πανεπιστήμια αυτά , αλλά για κάποιους αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το σημαντικό είναι πάντα το επικοινωνιακό κομμάτι.  Βέβαια κάποιοι μπορεί να θέλαμε η Ελλάδα να θυμίζει λίγο Κούβα σε σχέση με την φροντίδα που δείχνει η χώρα αυτή στην δημόσια εκπαίδευσή της και στα Πανεπιστήμια της , ακόμα και αν είναι φτωχή και με πολλά προβλήματα.

Θα περιμένουμε σαφέστατα μια ανάλογη πανηγυρική ανάρτηση του Πρωθυπουργού για να μας εξηγήσει και την φροντίδα που έχει επιδείξει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια  για τα Δημόσια Πανεπιστήμια ή μήπως θα περιμένουμε άδικα για κάτι τέτοιο; Θα ήταν ας πούμε ευχής έργον μια επίσης πανηγυρική  ανάρτηση του Πρωθυπουργού για την αύξηση του ΑΕΠ για την δημόσια παιδεία.  Θυμίζουμε απλώς ότι η παιδεία στην Ελλάδα συνταγματικά ακόμα είναι δημόσια και δωρεάν. Μπορεί στην πράξη καμία κυβέρνηση να μην αντιμετώπισε το πρόβλημα της δωρεάν παιδείας , η οποία μάλλον δεν υφίσταται, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίζει το ζήτημα της δημόσιας εκπαίδευσης υποβαθμίζοντάς το , αφού πλέον τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα δίνουν ισότιμα πτυχία με τα δημόσια. Έτσι λύνεται το πρόβλημα αρκεί να έχεις τη δυνατότητα με κάποια χρήματα παραπάνω να μπορεί να δει ο Έλληνας και η Ελληνίδα τον γιο ή την κόρη του “μια χαρά επιστήμονες” χωρίς τη βαρετή και ενοχλητική προσπάθεια της έντονης μελέτης.  Το λύσαμε λοιπόν και αυτό και πάμε για άλλα.

Οι πληροφορίες μας κάνουν λόγο οτι τα επόμενα χρόνια ή μήνες, που απομένουν μέχρι τις εκλογές,  η κυβέρνηση θα ρίξει το βάρος της σε άλλα δύο σημαντικά θέματα. Το ένα θα είναι να μην θυμίζουμε Βουλγαρία στην αγοραστική δύναμη των πολιτών , γιατί η γειτονική χώρα είναι ο άμεσος ανταγωνιστής μας σε αυτό το θέμα, καθώς και το οτι  θα μπει μια τάξη στα θέματα προστασίας και ασφάλειας  του πολίτη , ώστε  να μη θυμίζουμε ούτε την Κολομβία σε τέτοια ζητήματα. Έτσι δεν θα βλέπουμε τις επαναλαμβανόμενες σκηνές με πιστολίδι και νεκρούς μέρα μεσημέρι σε διάφορα σημεία της Αθήνας και άλλων  πόλεων της Ελλάδας. Οι επόμενες αναρτήσεις λοιπόν του Πρωθυπουργού θα ήταν ελπιδοφόρες αν μας λένε οτι πλέον δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να συγκριθούμε ούτε με την Βουλγαρία στους μισθούς, ούτε με την Κολομβία σε θέματα ασφάλειας. Μόλις θα γίνει και αυτό με τα κατάλληλα μέτρα , τα οποία δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε οτι δε θα ληφθούν, τότε και περισσότεροι Έλληνες θα έχουν τη δυνατότητα και την επιλογή να στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και να μη συμβαίνει αυτό μόνο από μια ελίτ τάξη πολιτών.  Θα κυκλοφορούν επίσης χωρίς ιδιαίτερο φόβο στους δρόμους της Αθήνας , αλλά θα μπορούν να απολαύσουν και την περιβόητη ασφάλεια στα σπίτια τους.

Θυμίζουμε μόνο οτι σύμφωνα με τα επίσημα  στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας στο όχι και τόσο μακρινό 2023,   τα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας που διαπράχθηκαν από ανηλίκους ήταν 1.171 ενώ το ίδιο διάστημα το 2022 ήταν 828, δηλαδή μέσα σε έναν χρόνο καταγράφηκε αύξηση κατά 41%. Αντίστοιχα, στο πρώτο οκτάμηνο του 2023 καταγράφηκαν 233 περιστατικά με πρόκληση σωματικών βλαβών από ανήλικους, ενώ το 2022 ήταν 146, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 61,5%. Τα στοιχεία αυτά χρόνο με το χρόνο δείχνουν αυξητική τάση. Χρησιμοποιούμαι εδώ μόνο τα στοιχεία που αναφέρονται στους ανήλικους, γιατί φανταζόμαστε οτι κάποιο λόγο θα διαδραματίζουν στην αύξηση αυτής της εγκληματικότητας  οι κοινωνικές ανισότητες και η παρεχόμενη εκπαίδευση. Η μήπως όχι;