Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Η πρόσφατη παραίτηση του εξ’ απορρήτων του Ουκρανού προέδρου, Αντρίι Γερμάκ, σχολιάσθηκε και ερμηνεύτηκε ποικιλοτρόπως από την διεθνή κοινή γνώμη. Για τους περισσότερους, ήταν μάλλον ο μοναδικός τρόπος για να εκτονωθεί η πίεση που δέχθηκε ο Ζελένσκι με αφορμή το τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς στην ίδια του την αυλή, εντός της κυβέρνησής του, και στο οποίο εμπλέκονται άνθρωποι της εμπιστοσύνης του.
Μήπως η άποψη ότι έχουμε να κάνουνε απλώς και μόνο με μια προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης στην ουκρανική κυβέρνηση είναι η κορυφή του παγόβουνου, που κάποιος αφήνει να φαίνεται για να καλυφθεί από κάτω κάτι πολύ πιο σοβαρό; Μήπως αυτή η εξέλιξη και ο χρόνος στην οποίο λαμβάνει χώρα θέλει να μας προϊδεάσει για πολλά περισσότερα;
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, υπάρχουν δύο βασικά ζητήματα που δεν χωρούν καμία αμφισβήτηση. Το ένα είναι ότι τα γκέμια του αλόγου της ειρήνης τα κρατούν Ουάσινγκτον και Μόσχα, με τους Ευρωπαίους να μένουν στην απέξω, θεωρώντας ότι μπορούν να ρεφάρουν εάν επιμείνουν στην στήριξη της Ουκρανίας όσον αφορά την ένταξή της στην ΕΕ. Το δεύτερο συνδέεται με την αυταπάτη της Δύσης για λύση του γόρδιου δεσμού στην Ουκρανία. Στην ουσία, η Δύση μοιάζει να πυροβολεί η ίδια τα πόδια της , την στιγμή που η Ρωσία έχει κερδίσει τον πόλεμο και δεν βιάζεται καθόλου να προσφέρει κλαδί ελιάς.
Πανικοβάλλονται οι Ευρωπαίοι και μόνο στη σκέψη για ειρήνη στην Ουκρανία
Οι Ευρωπαίοι θέλουν ή δεν θέλουν να επιτευχθεί επιτέλους ειρήνη στην Ουκρανία και να μην χυθεί άλλο αίμα; Αυτό είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν από την πρώτη στιγμή τον Ζελένσκι, με κάθε τρόπο, τόσο έμπρακτο (εξοπλισμοί) όσο και διπλωματικό – παρασκηνιακό, αν και το μόνο που επιθυμούν είναι η παράταση των πολεμικών συγκρούσεων στο μέτωπο των επιχειρήσεων.
Οι καλά γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα πίσω από κλειστές πόρτες στην ΕΕ τονίζουν με έμφαση ότι επικρατεί ένας άνευ προηγουμένου πανικός στους κόλπους της καρδιάς των Βρυξελλών, εξαιτίας της λογοδοσίας που θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες εάν λήξει ο πόλεμος. Λογοδοσία προς όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, των οποίων το παρόν και το μέλλον είναι στον αέρα. Γιατί; Μα, επειδή όλα πια είναι στον αέρα: οι γνωστές, μεγάλες βιομηχανίες, η ενεργειακή ασφάλεια, αλλά και η οικονομική κατάσταση, που οδηγεί στην ύφεση, κυρίως στη Γερμανία και τη Γαλλία.
Τα δισεκατομμύρια που έβγαλαν από τις δικές τους οικονομίες για να τα δώσουν στην Ουκρανία θα γυρίζουν μπούμερανγκ στους Ευρωπαίους ηγέτες και οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Γι’ αυτό και δεν θέλουν με τίποτα να βρεθεί γρήγορα η λύση της ειρήνης στο μέτωπο της Ουκρανίας, αντιθέτως θέλουν κι άλλη καθυστέρηση.
Ο ρόλος της Ρωσίας
Ο Πούτιν το είπε καθαρά: είτε οι διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν με όρους που αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και θα αντιμετωπίσουν την αιτία της σύγκρουσης, είτε η Ρωσία θα συνεχίσει να συνθλίβει τις δυνάμεις πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ μέχρι να μην απομείνει τίποτα με το οποίο να διαπραγματευτεί. Σε κάθε περίπτωση, ο Ρώσος πρόεδρος θα είναι νικητής. Από την άλλη, η Δύση είναι σε δύσκολη θέση, αφού έχει ξεμείνει από χρόνο, όπλα, ενότητα και αξιοπιστία.
Την ίδια στιγμή, οι ρωσικές δυνάμεις επελαύνουν στο ανατολικό μέτωπο της σύγκρουσης, κερδίζοντας συνεχώς εδάφη και αφήνοντας ανήμπορες τις ουκρανικές δυνάμεις, οι οποίες δεν διαθέτουν ούτε κατά διάνοια την ρωσική υπεροπλία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Μόσχα είναι σε πλεονεκτική θέση για να επιβάλλει τους δικούς της όρους σε μια δυνητική ειρήνη στην περιοχή.
Σε δύσκολη θέση οι Ευρωπαίοι ηγέτες
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς θα κληθούν, αργά ή γρήγορα, να εξηγήσουν την στάση τους στον πόλεμο στην Ουκρανία στους ευρωπαίους πολίτες. Είναι αλήθεια ότι ένα μεγάλο ποσοστό της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης κοιμάται ακόμη τον ύπνο του δικαίου και δεν έχει κατανοήσει τι θα επακολουθήσει μιας ενδεχόμενης επίτευξης ειρήνης. Όταν οι Ευρωπαίοι φθάσουν στο σημείο να κατανοήσουν ότι οι ηγέτες τους θυσίασαν την ευημερία, τη σταθερότητα, τη βιομηχανία και τη γεωπολιτική αυτονομία για έναν πόλεμο που έληξε ακριβώς εκεί που προέβλεψε η Μόσχα, θα επέλθει ένα απίστευτο πολιτικό και κοινωνικό χάος, ένας σεισμός που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στην κατάρρευση της ίδιας της ΕΕ όπως την ξέρουμε σήμερα.
