Του Κώστα Παππά
Το μεγάλο επίδικο για την υπόθεση της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής που δεν διασφαλίζεται με την απόφαση του δικαστηρίου της Ισμαηλίας. Το αντίθετο μπορούμε να πούμε οτι συμβαίνει. Ενώ τις πρώτες μέρες μια επικοινωνιακή καταιγίδα εδώ στην Ελλάδα προσπάθησε να μας πείσει οτι το θέμα βαίνει προς εξομάλυνση και οτι το μεγάλο ζητούμενο είναι αν θα συνεχίσει το Μοναστήρι την ιστορική και θρησκευτική του αποστολή. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν τέθηκε ποτέ προς αμφισβήτηση ούτε από την ίδια την δικαστική απόφαση. Από τις πρώτες κιόλας μέρες το epikaira.gr σε επικοινωνία που είχε στις 2 Ιουνίου με τον Εκπρόσωπο τύπου του μοναστηριού π. Πορφύριο Φραγκάκο είχε αναδείξει το πραγματικό πρόβλημα που είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής και το οποίο δεν διευθετήθηκε προφανώς ούτε με την πρόσφατη επίσκεψη του ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη στο Κάιρο. Πέρα από καλά λόγια και διάθεση γενικότερης συνεργασίας από τους Αιγύπτιους δεν ακούστηκε τίποτα για το θέμα αυτό. Να λοιπόν τι γράφαμε τότε αναδεικνύοντας το πρόβλημα μέσα από την συνομιλία μας με τον Εκπρόσωπο του μοναστηριού.
Στην απόφαση του Αιγυπτιακού δικαστηρίου για την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερινής Σινά , καθώς και στην θέση που έλαβε η Αιγυπτιακή κυβέρνηση αναφέρθηκε μιλώντας στα epikaira.gr o εκπρόσωπος Τύπου της Μονής π. Πορφύριος Φραγκάκος. Ο κληρικός αναφέρθηκε αρχικά στην ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Αιγύπτου σχολιάζοντας: “Είναι μια ανακοίνωση αυτή, η οποία μας οδηγεί στο εποιήσαμεν λοιπόν ουδέν, αλλά δεν κάνει καμία κουβέντα για την ταμπακιέρα. Οι διάδοχοι των αρχαίων μοναχών καθώς και τα εξαρτήματα του μοναστηριού, τα οποία είναι σημαντικά θρησκευτικά προσκυνήματα τους ανήκουν πλέον ή όχι; Η συζήτηση πρέπει να πάει κια στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής. Πέρασαν τόσοι κατακτητές μέσα στους αιώνες και σεβάστηκαν την λειτουργία του μοναστηριού”.
Σε ερώτηση σχετικά με την ίδια την απόφαση του δικαστηρίου ο π. Πορφύριος τόνισε: “Περιμέναμε μια τέτοια από τους “αδελφούς μουσουλμάνους”. Εκτιμούμε τον Πρόεδρο Σίσι και την μετριοπάθειά του, καθώς και τα χαρίσματά του , αλλά αυτή η απόφαση παραπέμπει αλλού”. Στη συνέχεια σχολιάζοντας το ενδεχόμενο η Μονή να κινηθεί νομικά εναντίον της απόφασης επισήμανε: ” Δεν είναι κάτι που μπορώ να το γνωρίζω. Θα διερευνήσουμε τι εργαλεία μας προσφέρει ο νομικός πολιτισμός της Αιγύπτου , αλλά και γενικότερα ο νομικός πολιτισμός. Ευελπιστούμε οτι όλα θα πάνε καλά. Έχουμε την ελπίδα μας στον Θεό. Ακόμα και στην καταιγίδα όταν βλέπεις να μαζεύονται σύννεφα ως χριστιανός πρέπει να ελπίζεις οτι δεν θα έρθουν πάνω σου. Έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική και την Αιγυπτιακή κυβέρνηση”. Επισήμανε επίσης οτι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα επιδράσει αυτή η απόφαση στη λειτουργία του μοναστηριού.
Στο θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος αναφέρθηκε πιο συγκεκριμένα και ο νομικός εκπρόσωπος της Μονής Σινά κ. Χρήστος Κολιμπίρης σε πρόσφατη συνέντευξή του σχετικά με την απόφαση:
«Πράγματι η απόφαση του δικαστηρίου της Αιγύπτου προκάλεσε αναστάτωση και ανασφάλεια για τον εξής λόγο: είχε υπάρξει μια συμφωνία. Όλο αυτό το διάστημα τον τελευταίο χρόνο υπήρχαν διάφορες αναβολές της υπόθεσης που δικαζόταν σε δεύτερο βαθμό από το Εφετείο της Αιγύπτου. Πρόκειται για μια υπόθεση που έχει ξεκινήσει πάνω από 10 χρόνια και είχαν γίνει σοβαρές προσπάθειες για να μπορέσει η υπόθεση να κλείσει εξωδικαστικά. Στο πλαίσιο αυτό, είχε κατέβει αντιπροσωπεία της ελληνικής κυβέρνησης στην Αίγυπτο με αξιωματούχους και από το υπουργείο Εξωτερικών και με τον κύριο Καλατζή ως γενικό γραμματέα Θρησκευμάτων από το υπουργείο Παιδείας, για να συναντηθεί με αντιπροσωπεία της Αιγύπτου και τον κυβερνήτη του νοτίου Σινά».
Και συνέχισε:
«Είχαμε καταλήξει σε ένα κείμενο, όπου θα γίνονταν κάποιες τελικές παρατηρήσεις, για να μπορέσει να κλείσει η υπόθεση εξωδικαστικά. Αυτό λοιπόν το κείμενο που θα αποτελούσε συμφωνία μιλούσε για πλήρη αναγνώριση του ιδιοκτησιακού δικαιώματος της Μονής επί όλων των εκτάσεων. Ενώ η απόφαση η οποία βγήκε χθες, για να είμαστε και προσεκτικοί, αποτελεί χειρόγραφο σχέδιο του δικαστή, όπου μιλούσε για αναγνώριση περίπου 46 εκτάσεων, όχι το σύνολο δηλαδή που είχε συμφωνηθεί, και κάνει αναφορά για κάποιο δικαίωμα κρίσης/κατοχής για να μπορούν να ασκούνται τα θρησκευτικά καθήκοντα.
Είχε συνταχθεί προσχέδιο αυτής της συμφωνίας, κείμενα είχαν ανταλλαχθεί, υπάρχουν όλα εγγράφως. Πρέπει να γίνει εδώ και μια πολύ σημαντική διάκριση: από τη μία είναι η θρησκευτική ελευθερία να μπορούν οι μοναχοί να ασκούν τα θρησκευτικά καθήκοντα, από την άλλη όμως είναι το ιδιοκτησιακό. Με βάση την απόφαση που βγήκε αυτήν τη στιγμή φαίνεται να είναι εκτός οι κεντρικοί κήποι της Μονής, γύρω στις 16 εκτάσεις. Αυτά είναι ζωτικής σημασίας για τους μοναχούς, γιατί από αυτά ζουν. Δηλαδή η Μονή θα μείνει ουσιαστικά χωρίς ιδιοκτησία. Το καθαυτό κτίριο της Μονής είχε κηρυχθεί προ 2-3 δεκαετιών ως αρχαιολογικός χώρος. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει».
