Του Σπύρου Τρίψα
Με αφορμή τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες με τα διαδραματισθέντα στην ιατροδικαστική υπηρεσία Πατρών και την συνολικότερη αποδοχή του Υπουργείου Δικαιοσύνης οτι κάτι δεν πάει καλά με τις ιατροδικαστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα σκεφτόμουνα οτι η έννοια του κράτους μπάχαλου που διαχρονικά έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση του νεοέλληνα συνεχίζεται και επι ημερών των κυβερνήσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν είναι μόνο οι εικόνες ντροπής που είδαν το φως της δημοσιότητας με οστά κλεισμένα σε σακούλες σκουπιδιών και ξεχασμένα σε κάποια αποθήκη , ούτε οι σκονισμένοι φάκελοι που ήταν στοιβαγμένοι σε διάφορα σημεία. Είναι όλη αυτή η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει το κράτος σε υπηρεσίες αιχμής , όπως οφείλουν να είναι οι ιατροδικαστικές υπηρεσίες σε κάθε ευνομούμενο κράτος.
Αυτό είναι όμως μια γενική παραδοχή. Μια πιο πολιτική προσέγγιση όμως στα γεγονότα μας δείχνει οτι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και στην πρώτη και στην δεύτερη εκλογή της εξελέγη με βασικό σύνθημα οτι θα βάλει τάξη στα κακώς κείμενα. Αντί όμως να βλέπουμε τις επιτυχίες του επιτελικού κράτους μετράμε μάλλον μόνο παραδοχή αποτυχιών και είναι πολλές αυτές οι παραδοχές απο την ίδια την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό που σε κάνουν να σκέφτεσαι οτι σαν πολλές αποτυχίες μαζεύτηκαν. Από όσο γνωρίζω οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να λύνουν προβλήματα και όχι να παραδέχονται αποτυχίες και όσο και αν έγινε συνήθεια το προσπαθήσαμε αλλά αποτύχαμε ο πολίτης μετράει αποτελέσματα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Παραδοχή αποτυχίας στο μεγάλο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δια στόματος του Πρωθυπουργού, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την διεθνή εικόνα της χώρας και κυρίως για τις τσέπες των πολιτών που θα κληθούν να πληρώσουν συνολικά ο μάρμαρο. Αποτυχία στην διαχείριση της ιστορίας των Τεμπών με έναν μονίμως παραπληροφορημένο Πρωθυπουργό που αναγκαζόταν να ανασκευάσει παλαιότερες δηλώσεις του, με μια κυβέρνηση που ανακάλυπτε την αμαρτωλή σύμβαση 717, αλλά επι χρόνια δεν μπόρεσε να εγγυηθεί την ασφάλεια των σιδηροδρόμων και ταυτόχρονα με τους χειρισμούς που έγιναν στην υπόθεση αυτή υπάρχει και η αποτυχία να εμφυσήσει το κράτος την εμπιστοσύνη που θα πρέπει να έχει ο πολίτης στη δικαιοσύνη. Αυτό και αν είναι επίσης μια αποτυχία που είτε την παραδέχονται είτε όχι φαίνεται να καταγράφεται σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης. Αποτυχία ελέγχου της ιστορίας των υποκλοπών που διαμορφώθηκε από κάποια παράκεντρα μέσα στο Μαξίμου. Αυτό μάθαμε επίσημα.
Αποτυχία επίσης στην οικονομική πολιτική με τις αλχημείες στην ενεργειακή πολιτική που τελικά τις βρίσκει ο πολίτης στους λογαριασμούς που πληρώνει κάθε μήνα, αποτυχία στην τιθάσευση της ακρίβειας που στην αρχή μας είπαν οτι είναι εισαγόμενη και στη συνέχεια έγινε εξαγόμενη και πάγια στις τσέπες των πολιτών , αποτυχία στον τομέα των επενδύσεων που ακούσαμε πολλά και μεγάλα λόγια επί έξι χρόνια, αποτυχία στον τομέα της αντιμετώπισης της βάναυσης έμμεσης φορολόγησης. Αποτυχία στην εξόρυξη των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και ορυκτού πλούτου της χώρας.
Κι αν πάμε στην εξωτερική πολιτική μια άλλη σειρά αποτυχιών, όπως η αδυναμία μας να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε το τουρκολιβυκό μνημόνιο και να μην βρεθούμε μπροστά στο μεταναστευτικό κύμα που σκάει από τη Λιβύη στην Κρήτη, να διαχειριστούμε καλύτερα τις σχέσεις μας με την Αίγυπτο, ώστε να μην οδηγηθούμε στην εξέλιξη της ιστορίας με τη Μονή Σινά. Αποτυχία στην επιλογή της σωστής πλευράς της ιστορίας με τον πόλεμο στην Ουκρανία με αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνει βασιλικότερη του Βασιλέως σε θέματα που έφθασαν και στην διατάραξη των ιστορικών μας σχέσεων με την Ρωσία, αποτυχία να διαμορφώσουμε μια στρατηγική για το έργο της πόντισης του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο που παραπέμπεται συνέχεια στις καλένδες, γιατί άραγε;
Όλα αυτά και άλλα πολλά μικρά και καθημερινά αποτελούν μια αλυσίδα αναγνωρισμένων ή όχι αποτυχιών. Μόνο που δεν εκλέγουμε κυβέρνηση που απαριθμεί αποτυχίες, αλλά κυβέρνηση που προσπαθεί να λύσει προβλήματα. Αν πλέον αυτή η κυβέρνηση εξεμέτρησε το ζην και πνίγεται στο λάκκο των σκανδάλων που άνοιξε δεν είναι κάτι που αφορά των πολίτη στην καθημερινότητά του. Πάντα υπάρχει και ο δρόμος της παραίτησης όταν πλέον η αναγνώριση της αποτυχίας γίνεται ημερήσια διάταξη. Ο πολίτης δεν μπορεί να περιμένει και σε κάθε περίπτωση έχει και αυτός το δικαίωμα να πει απέτυχα στις προηγούμενες επιλογές μου μπροστά στην κάλπη.
