Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Καμία σχέση με τα όσα ακούμε καθημερινά από τα επίσημα χείλη των κυβερνητικών αξιωματούχων δεν έχουν τα στοιχεία που έφερε πρόσφατα στο φως η Eurostat. Σύμφωνα με την έρευνα, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων το 2024 ήταν 30% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ακριβώς μια θέση ψηλότερα από την τελευταία Βουλγαρία.
Η καραμέλα στο στόμα όλων των μελών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ιδίως όσων είναι υπεύθυνοι για την βελτίωση της οικονομίας της χώρας, είναι ότι η τσέπη μας δεν είναι πια άδεια, αφού γεμίζει με συνεχείς αυξήσεις που δίνονται και από την μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Και επειδή οι αυξήσεις είναι τόσο μεγάλες, ο μισθός δεν φθάνει… ούτε για τις πρώτες δυο εβδομάδες του μήνα. Αυτή η τραγική πραγματικότητα αποδεικνύει στην πράξη ότι πλέον η αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας των Ελλήνων είναι στο ναδίρ.
Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι πριν από την οικονομική κρίση, είχαμε καταφέρει να φθάσουμε κοντά στο 80% με 85% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Τώρα πια, είμαστε προτελευταίοι, όπως επιβεβαιώνουν τα στοιχεία της Eurostat. Δυστυχώς, το βαρέλι της φτώχειας στην Ελλάδα δεν έχει πάτο, όσες εξαγγελίες περί του αντιθέτου κι αν κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι αριθμοί βελτιώνονται, η πραγματικότητα παραμένει ίδια και απαράλλακτη
Αυξήσεις στις απολαβές τους είδαν αρκετοί εργαζόμενοι, και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, μετά από πολλά χρόνια στασιμότητας. Ωστόσο, οι ανάγκες που πρέπει να καλύψουν τις ξεπερνούν κατά πολύ. Οι αυξήσεις στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και στα ενοίκια και την ενέργεια, τους φέρνουν αντιμέτωπους με την ίδια, ωμή και απαράλλακτη πραγματικότητα.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο ονομαστικός και ο πραγματικός μισθός θα αυξηθούν κι άλλο το 2026. Οι Έλληνες βιώνουν στο πετσί τους μια εκ διαμέτρου αντίθετη καθημερινότητα. Το διαθέσιμο εισόδημα κάθε μήνα είναι ελάχιστο και εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, όπως, για παράδειγμα, το τέρας του πληθωρισμού, που πνίγει κάθε ελπίδα και αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες.
Οι τιμές συνεχώς αυξάνονται και το μέτρο που εξήγγειλε το υπουργείο Ανάπτυξης για συγκράτησή τους τουλάχιστον σε 1.000 προϊόντα στα ράφια των σούπερ- μάρκετ είναι ασπιρίνη για ετοιμοθάνατο. Για να μην μιλήσουμε για τις πρακτικές καρτέλ που διέπουν πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Άραγε, μπορούν οι χαρτογιακάδες των υπουργείων να καταλάβουν το τεράστιο δίλημμα με τον οποίο έρχεται κάθε μήνα αντιμέτωπος ο μέσος Έλληνας: «Τι να πρωτοπληρώσω; Άραγε, θα μου φθάσουν τα λεφτά για να πάρω τα φάρμακά μου; Πόσα χρήματα έναντι να δώσω για τον λογαριασμό του ρεύματος;».
