Τα χτυπήματα του Ισραήλ στο Ιράν δεν είναι πλέον ένα ακόμα επεισόδιο σε μία περιφερειακή σύγκρουση, οι επιπτώσεις της οποίας εξαντλούνται στα γεωγραφικά όρια των εμπλεκομένων.
Το Ισραήλ δεν πραγματοποίησε «άλλο ένα χτύπημα» στο Ιράν. Στόχευσε στον διοικητικό και στρατιωτικό πυρήνα του κράτους εξοντώνοντας υψηλόβαθμου αξιωματούχους, χτύπησε υποδομές του πυρηνικού του προγράμματος, έδειξε ότι δεν φοβάται έναν γενικευμένο πόλεμο με έναν ορκισμένο εχθρό του. Παράλληλα στρέφει τις ΗΠΑ σε μία στάση που δεν είναι βέβαιο ότι ήταν μέρος του σχεδιασμού τους.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι αναμένει ακόμα μεγαλύτερα χτυπήματα κατά του Ιράν, καλώντας το να υπογράψει συμφωνία για τα πυρηνικά του, έκκληση που μοιάζει περισσότερο με ευσεβής πόθος, παρά με καταγραφή της πραγματικότητας.
Οι Ευρωπαίοι μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα
Οι Ευρωπαίοι από την άλλη δείχνουν να ανησυχούν έντονα, έχοντας μια ορατά διαφοροποιημένη στρατηγική σε σχέση με τις ΗΠΑ. Δεν θα δηλώσουν ότι στηρίζουν εν λευκώ το Ισραήλ και θα προσπαθήσουν να κατευνάσουν τα πνεύματα, κυρίως παρασκηνιακά. Άλλωστε πολλοί ηγέτες ήταν αυτοί που πήραν αποστάσεις από την πολιτική του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, θεωρώντας το υπεύθυνο για το κίνδυνο λιμό στον άμαχο πληθυσμό. Το χτύπημα στο Ιράν αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Ισραήλ θα τους θέσει το δίλημμα αν θα συνταχθούν μαζί του σε έναν πόλεμο που θα περιγραφεί ως «πόλεμος της Δύσης κατά των εχθρών της».
Από τους «μοναχικούς λύκους» στην ασύμμετρη απειλή
Ο φόβος των Ευρωπαίων δεν είναι η στρατιωτική εμπλοκή στο πεδίο. Εκείνο που τους ανησυχεί περισσότερο είναι η εξαγωγή του πολέμου στο έδαφος τους. Τα τελευταία 20 χρόνια η επιχειρησιακή δυνατότητα του ισλαμικού κράτους με πυρήνες στα ευρωπαϊκά εδάφη είχε μειωθεί και τα περιστατικά βίας είχαν ως πρωταγωνιστές «μοναχικούς λύκους» που λειτουργούσαν αυτοβούλων και οι ισλαμιστές στην συνέχεια «υιοθετούσαν» τις επιθέσεις.
Σε περίπτωση που το Ιράν και οι σύμμαχοι του ακολουθήσουν την στρατηγική του ασύμμετρου πολέμου και των χτυπημάτων σε οποιονδήποτε στόχο συμφερόντων του Ισραήλ, των ΗΠΑ και οποιουδήποτε δυτικό συμμάχου η απειλή μπορεί να λάβει άλλες διαστάσεις.
Η στάση της Αθήνας
Η Αθήνα είναι και αυτή ανήσυχη από τις εξελίξεις και αυτό δείχνουν τόσο η έκτακτη σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ, όσο και οι δηλώσεις του Κωστή Χατζηδάκη που μιλά για ευρύτερη ανάφλεξη. Μέχρι τώρα η Αθήνα δεν αποτέλεσε στόχο ισλαμιστικών οργανώσεων, αλλά καθώς μπαίνουμε σε μια φάση του πολέμου, όπου κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλής προβλέψεις, θα πρέπει να συμπεριληφθεί στα σενάρια και αυτή η απειλή.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι συχνά μένει ουραγός στις εξελίξεις και σύρεται πίσω από επιλογές που δεν έχει κάνει η ίδια. Το αν θα μπορέσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, να επηρεάσει τις εξελίξεις και να οδηγήσει σε μία αποκλιμάκωση είναι ένα ερώτημα που μόνο οι ηγέτες της μπορούν να απαντήσουν, πλην όμως λίγοι είναι βέβαιοι ότι σε αυτή τη φάση μπορούν να δώσουν απαντήσεις.
