Του Σάββα Παυλίδη
Μια εικόνα ντροπής εκτυλίσσεται εδώ και μέρες στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά από το Κοινοβούλιο. Ο Πάνος Ρούτσι συνεχίζει την απεργίας πείνας, ζητώντας το αυτονόητο: την άδεια να εκταφεί το παιδί του. Το παιδί του που χάθηκε βίαια, άδικα, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Το παιδί του που θάφτηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ ακόμα η υπόθεση του θανάτου του αποτελεί τραγικό μέρος μιας συλλογικής πληγής που παραμένει ανοιχτή.
Την ίδια ώρα απογοήτευση προκαλεί το γεγονός πως η κυβέρνηση επιλέγει για ακόμη μία φορά να μην δει. Επιλέγει να μην ακούσει. Επιλέγει να μη μιλήσει. Η σιωπή της δεν είναι απλώς αδιαφορία αλλά αποτελεί είναι πολιτική στάση. Μια στάση που επιβεβαιώνει το προφίλ ενός κράτους απρόσωπου, ψυχρού, αυταρχικού. Ενός κράτους που βλέπει στον πολίτη έναν αριθμό, μια απειλή, έναν ενοχλητικό παράγοντα. Και ποτέ έναν άνθρωπο.
Την ίδια στιγμή, η Δικαιοσύνη, θεσμός που ιδανικά θα έπρεπε να λειτουργεί ως το τελευταίο καταφύγιο για κάθε αδικημένο πολίτη, κωφεύει. Με νομικά προσχήματα, στερεί από έναν πατέρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ερευνήσει το τρόπο που χάθηκε το ίδιο του το παιδί. Η απαγόρευση της εκταφής δεν είναι απλώς μια τυπική άρνηση. Είναι μια θεσμική βία που επιτείνεται πάνω στον ήδη αφόρητο ανθρώπινο πόνο.
Το ερώτημα που γεννάται και πλανάται πλέον έντονα στη δημόσια σφαίρα, είναι το εξής: Τι φοβάται το κράτος; Τι δεν πρέπει να δει αυτός ο πατέρας; Τι θέλουν να παραμείνει κρυμμένο;
Η επιμονή στην άρνηση γεννά εύλογες υποψίες. Όταν μια κυβέρνηση και μια δικαιοσύνη λειτουργούν με τόση ακαμψία απέναντι σε ένα τόσο ανθρώπινο αίτημα, η κοινωνία αναρωτιέται αν πρόκειται για αδιαφορία ή για συγκάλυψη;
Στο πλευρό του η Μαρία Καρυστιανού
Στο πλευρό του Πάνου Ρούτσι, τον πατέρα του 22χρονου Ντένις, είναι η Μαρία Καρυστιανού, η οποία αφού τον αγκάλιασε με θέρμη, σε μία συγκινητική στιγμή, δήλωσε ότι είναι αδιανόητο για έναν γονέα που έθαψε το παιδί του, να ξεκινάει απεργία πείνας και να διακινδυνεύει τη ζωή του για το δικαίωμα της εκταφής.
«Πείτε μου για μια χώρα στην Ευρώπη στην Αμερική που να κάθεται γονέας που έχει θάψει το παιδί του, που του το σκότωσε το κράτος να ξεκινάει απεργία πείνας, να διακινδυνεύει τη ζωή του για το δικαίωμα της εκταφής. Γιατί έχουμε δικαίωμα στην εκταφή. Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε εκταφή και υποχρέωση να κάνουμε εκταφή γιατί δεν ξέρουμε τι έχουμε θάψει. Πρώτον και δεύτερον και πιο σημαντικό δεν έχουν γίνει τοξικολογικές και μόνο για αυτό τον λόγο έπρεπε να γίνει αυτεπαγγέλτως η εκταφή», είπε αρχικά για να συνεχίσει: «Ο Σύλλογος έχει στείλει δελτίο τύπου διαμαρτυρίας σε όλους τους Ευρωβουλευτές στην PETI, που είναι για το κράτος δικαίου. Έχουμε στείλει στον Επίτροπο για τη Δικαιοσύνη. Έχουμε στείλει και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στον Πρόεδρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Όλοι τους θα λογοδοτήσουν για αυτό που συμβαίνει. Είναι αδιανόητο να έχουν περάσει τόσες μέρες και το υπουργείο δικαιοσύνης και ο Άρειος Πάγος να μην έχουν κάνει τίποτα. Τι είμαστε; Αναλώσιμοι; Να μην έχουμε φωνή; Δεν μας αξίζει αυτό».
Μήνυμα με νόημα από τον Αντώνη Σαμαρά
Η υπόθεση μάλιστα προκάλεσε και την επίσημα παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά. Το σχόλιο του πρώην πρωθυπουργού είναι ιδιαίτερα αιχμηρό καθώς υπενθυμίζει μεταξύ άλλων τον «βιαστικό» και «δίχως τον πρέποντα έλεγχο» τρόπο που έγιναν οι παρεμβάσεις των αρμόδιων αρχών μετά το πολύνεκρο έγκλημα – αυτό που τονίζουν από την πρώτη στιγμή οι συγγενείς των θυμάτων, αλλά δεν παραδέχεται η κυβέρνηση.
Η ανάρτηση του Αντώνη Σαμαρά
Ως μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πολιτικός που είχε την ευθύνη για την χώρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας της, θεωρώ υποχρέωσή μου να επισημάνω το εξής για τις πρόσφατες εξελίξεις στην τραγωδία των Τεμπών:
Δεν υπάρχει ηθικό έρεισμα στην επίμονη απόρριψη του αιτήματος των γονιών των θυμάτων να προχωρήσουν στην εκταφή των σορών των παιδιών τους.
Έχουν απόλυτο δικαίωμα να διαπιστώσουν εάν τα λείψανα που βιαστικά και δίχως τον πρέποντα έλεγχο τους παραδόθηκαν προς ταφή, ανήκουν πράγματι στα παιδιά τους.
