Των Κώστα Παππά – Σάββα Παυλίδη
Μία κινεζική παροιμία λέει ότι “όταν μαλώνουν τα βουβάλια στα λασπόνερα την πληρώνουν τα βατράχια”. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του λιμανιού του Πειραιά που αποτελεί πλέον μήλον της έριδος για τις ΗΠΑ και την Κίνα. Αν μάλιστα η αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο γίγαντες συνεχιστεί για το θέμα τότε η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει μία θέση. Ποια θέση όμως; Από τη στιγμή που η Ελλάδα στερείται μιας κεντρικής γεωστρατηγικής πολιτικής σε τέτοια ζητήματα και περιμένει απλώς από τον ένα ή τον άλλο ισχυρό παράγοντα να ετεροκαθορίσει τη θέση της; Τα epikaira.gr από το Mάιο κιόλας είχαν αποκαλύψει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το λιμάνι , όταν κανένα άλλο μέσο δεν έγραφε ούτε μία λέξη για το θέμα . Δείτε εδω
Αν λοιπόν εμείς γνωρίζαμε για το αμερικανικό ενδιαφέρον σχετικά με το λιμάνι του Πειραιά είναι δυνατόν να μην το γνώριζε η ελληνική κυβέρνηση; Προφανώς και όχι. Το θέμα είναι ποια στρατηγική αναπτύχθηκε όλους αυτούς τους μήνες ώστε να μην φτάσουμε να βρισκόμαστε ανάμεσα στα συμφέροντα δύο υπερδυνάμεων μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Η Ελλάδα φυσικά και θέλει να έχει καλές σχέσεις και με την Κίνα και με τις ΗΠΑ , άλλωστε δηλώνουμε συνέχεια την προσήλωσή μας για στρατηγική συνεργασία και με τους μεν και με τους δε. Ωστόσο φαίνεται οτι στις δύσκολες εξισώσεις θα πρέπει να οριοθετούμε με πιο συγκεκριμένο τρόπο τα όριά μας προς όλες τις κατευθύνσεις για να μην φθάσουμε στην κατάσταση ενός προτεκτοράτου, μιας χώρας δηλαδή υπο προστασία. Αυτό άλλωστε ξεχωρίζει μια χώρα που έχει πλήρη εθνική κυριαρχία από μία που δεν έχει.
Πως φθάσαμε όμως να μιλάμε για ένταση στις Σινοαμερικανικές σχέσεις με επίζηλο το λιμάνι του Πειραιά ; Η σημερινή δήλωση του εκπροσώπου τύπου της κινεζικής πρεσβείας στην Ελλάδα, που ήρθε ως απάντηση στις δηλώσεις της Αμερικανίδας Πρέσβειρας στην Ελλάδα κυρίας Κίμπερλι Γκίλφοϊλ για το λιμάνι δείχνει την μαχητική διάθεση της Κίνας στο θέμα. Από την αντίδραση αυτή φαίνεται ακόμα μια φορά πόσο σημαντική είναι η θέση της Ελλάδας για τις ηγέτιδες δυνάμεις του πλανήτη ειδικότερα στο επίπεδο της αξιοποίησης λιμενικών εγκαταστάσεων, είτε του διαμετακομιστικού εμπορίου, είτε της ενέργειας. Θα περιμένουμε να δούμε πως θα αντιμετωπίσει το Υπουργείο Εξωτερικών το θέμα, που αρχίζει πλέον σε διπλωματικό επίπεδο να γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Κίνα και τις ΗΠΑ, καθώς η σκληρή δήλωση του Εκπροσώπου Τύπου της κινεζικής πρεσβείας προφανώς και δεν παρουσιάζει την προσωπική θέση ενός ανθρώπου στο θέμα , αλλά εκφράζει σε ένα πρώτο επίπεδο τις διπλωματικές τριοχιοδεικτικές βολές του Πεκίνου.
Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση:
«Η νέα Αμερικανίδα Πρέσβειρα στην Ελλάδα, κατά τη συνέντευξή της, εξαπέλυσε αβάσιμες επιθέσεις κατά της επένδυσης και λειτουργίας του Λιμανιού του Πειραιά από κινεζικές επιχειρήσεις. Αυτό συνιστά κακόβουλη συκοφάντηση της φυσιολογικής σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας και σοβαρή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας.
Οι σχετικές δηλώσεις, διαποτισμένες με ψυχροπολεμική νοοτροπία και λογική ηγεμονισμού, αντιβαίνουν στη θεμελιώδη επαγγελματική δεοντολογία ενός διπλωμάτη και αποκαλύπτουν πλήρως τη δόλια πρόθεση των ΗΠΑ να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, εκμεταλλευόμενες το Λιμάνι του Πειραιά αλλά και ακόμη την Ελλάδα. Η Κίνα εκφράζει την έντονη δυσαρέσκεια και την κατηγορηματική της αντίθεση.
Η Κίνα και η Ελλάδα είναι φίλοι που στέκονται ο ένας στο πλευρό του άλλου στις δύσκολες στιγμές και συνεργάζονται αποκομίζοντας αμοιβαίο όφελος. Η συνεργασία των δύο χωρών βασίζεται αποκλειστικά στην αμοιβαία στήριξη, χωρίς γεωπολιτικούς υπολογισμούς· δεν στοχεύει τρίτους ούτε επηρεάζεται από τρίτους. Όταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε την κρίση χρέους, η Κίνα έτεινε χείρα βοηθείας, επιτρέποντας στο Λιμάνι του Πειραιά να εξελιχθεί σε ένα από τα κορυφαία μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου και της Ευρώπης, δημιουργώντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και προσφέροντας σημαντικά οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα. Η επιτυχία της κινεζικής επένδυσης στο Λιμάνι του Πειραιά αποτελεί όχι μόνο υπόδειγμα σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας, αλλά και μαρτυρία της αλληλοστήριξης των δύο λαών στις δυσκολίες. Στο μέλλον, οι κινεζικές επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να αυξάνουν τις επενδύσεις τους και, μαζί με τον εργατικό και σοφό ελληνικό λαό, θα συμβάλουν στην ακόμη καλύτερη ανάπτυξη του λιμανιού.
Το Λιμάνι του Πειραιά ανήκει για πάντα στον ελληνικό λαό· δεν είναι εργαλείο για την υπονόμευση της περιφερειακής ευημερίας και σταθερότητας, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσει θύμα της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης. Στη σημερινή περίοδο που το Λιμάνι του Πειραιά αναπτύσσεται ραγδαία, η Αμερική, με ιδιοτελείς προθέσεις, υποκινεί την Ελλάδα να τερματίσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και να πουλήσει το λιμάνι — αυτή η πρακτική αποτελεί τυπικό παράδειγμα επιβολής της δικής της σκέψης στους άλλους και αποκαλύπτει μια νοοτροπία που αποπειράται να υπονομεύσει τη σταθερότητα. Αυτά τα τεχνάσματα, τα οποία φανερώνουν το γεγονός ότι η Αμερική κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, και προφανώς εξυπηρετούν δικές της σκοπιμότητες, είναι καταδικασμένα σε αποτυχία ενώπιον του ελληνικού λαού, φορέα χιλιετιών πολιτισμού και σοφίας. Θα συμβουλεύαμε την Πρέσβειρα να αναλογιστεί σοβαρά τα λόγια και τις πράξεις με τις οποίες είχε προσβάλει τον ελληνικό λαό στο παρελθόν, και να φροντίσει οι ενέργειες της να συνάδουν με την ιδιότητά της και να ωφελούν τον ελληνικό λαό».
