Του Αντώνη Μακατούνη
Η συμβολή της είναι πολύ σημαντική στην όμορφη παιδική παράσταση «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», αφού υποδύεται δύο ήρωες αλλά έχει και την επιμέλεια των σκηνικών!
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά τη «γεμίζει» ως άνθρωπο να δημιουργεί όμορφες αναμνήσεις για τα μικρά πλασματάκια, καθώς και ότι «Η αγάπη των παιδιών είναι μοναδική και συγκινητική». Ο λόγος για τη “γλυκιά” ηθοποιό Μαρσώ Φίλη.
«Το παιδικό κοινό είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό. Εκεί είναι που κερδίζεις το στοίχημα στο τέλος ότι τα κατάφερες όταν βλέπεις το χαμόγελο και την αγάπη των παιδιών, όταν σε αγκαλιάζουν και δεν σε αφήνουν», αναφέρει με έμφαση η κα Φίλη στα epikaira.gr και με αφορμή την εν λόγω παράσταση που «ανεβαίνει» κάθε Κυριακή στις 17.00 στο θέατρο «Αυλαία» στον Πειραιά.
«Νομίζω ότι όλο και λιγότερος κόσμος έχει ενσυναίσθηση…ίσως ο κόσμος μας που πάει από το κακό στο χειρότερο, ίσως γιατί πλέον ζούμε για να δουλεύουμε, δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα εκτός από το πώς θα επιβιώσουμε…» τονίζει στη συνέχεια η Μαρσώ Φίλη αναφερόμενη, μεταξύ άλλων, στις παθογένειες του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Φέτος συμμετέχετε στην παιδική παράσταση «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» που βασίζεται σε ένα ιδιαίτερο διδακτικό παραμύθι- ωδή στην πραγματική αγάπη. Ταυτόχρονα είστε υπεύθυνη και για τα σκηνικά. Πείτε μας για το ρόλο σας αλλά και για τη δεύτερή σας «ειδικότητα».
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνεται την ευκαιρία να μιλήσω για αυτό το υπέροχο έργο! Βασικά είναι 2 οι ρόλοι μου στην «Πεντάμορφη και το Τέρας». Ο πρώτος ρόλος είναι η μία εκ των 2 αδερφών της Μπελ. Είναι μια κοπέλα, η οποία είναι ευαίσθητη, αγαπάει την αδερφή της αλλά παράλληλα παρασύρεται από υλικά αγαθά όπως η αδερφή της…Ο άλλος ρόλος είναι της μαντάμ Τσαγιερό. Η μαντάμ Τσαγιερό όπως ο Τικιτακας κ ο Λουμιερ έχουν μεταμορφωθεί μετά την κατάρα της μάγισσας σε σκεύη του σπιτιού που όμως έχουν ανθρώπινη υπόσταση. Είναι προσγειωμένη, προσπαθεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους κ νουθετεί το τέρας ώστε να αφήσει την αγένεια κ την αγριότητα κ να γίνει ένα καλοσυνάτο ον. Παρ όλες τις περιπέτειες που περνούν μας δείχνουν κ οι τρεις ρόλοι ότι αγαπούν τον πρίγκηπα κ προσπαθούν να του δείξουν ότι μόνο με την αγάπη μπορεί να καταφέρει να αλλάξει την κατάσταση. Η 2η “ειδικότητα “μου σε αυτό το έργο είναι η επιμέλεια των σκηνικών. Είναι φτιαγμένα με ειδικό εφέ, ώστε να προσδίδει μια μαγεία όταν κλείνουν τα φώτα.
Στην ερώτηση ποιό θέατρο σας «γεμίζει» περισσότερο ψυχικά και συναισθηματικά, το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά ή σε ενήλικες, τί θα απαντούσατε και για ποιούς λόγους;
Και τα δύο είδη θέατρου μου αρέσουν πολύ. Το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Το παιδικό κοινό είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό. Και εκεί είναι που κερδίζεις το στοίχημα στο τέλος ότι τα κατάφερες όταν βλέπεις το χαμόγελο και την αγάπη των παιδιών, όταν σε αγκαλιάζουν και δεν σε αφήνουν. Να δημιουργώ όμορφες αναμνήσεις για τα μικρά μας πλασματάκια, είναι κάτι που με γεμίζει σαν άνθρωπο, ότι κατάφερα να ζωντανέψω έναν ήρωα από το αγαπημένο τους παραμύθι. Όσο για το θέατρο ενηλίκων είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι κάτι που αγαπώ πολύ, έχει την δική του μαγεία.. δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου για αυτό…
Επανερχόμαστε στην «Πεντάμορφη και το Τέρας». Γιατί κάποιος γονιός να επιλέξει την εν λόγω παράσταση για το παιδί- τα παιδιά του;
Το έργο μας έχει να δώσει πολλά ηθικά διδάγματα στα παιδιά αλλά να θυμίσει και στους μεγάλους ότι η εσωτερική ομορφιά βρίσκεται μέσα μας. Αυτό που μετράει είναι η αγάπη, η καλοσύνη, η συντροφικότητα, η οικογένεια. Αυτοί είναι οι πραγματικοί θησαυροί της ζωής.
Περιγράψτε μας τα συναισθήματά σας, όταν βλέπετε στο τέλος των παραστάσεων (σ.σ. αλλά και κατά τη διάρκεια αυτών) την εκδήλωση των συναισθημάτων χαράς και συγκίνησης από τα παιδιά και τους γονείς τους.
Είναι δύσκολο να καθηλώσεις παιδιά σε ένα κάθισμα για 90 λεπτά με διάλειμμα και να βλέπεις ότι παρακολουθούν ήσυχα με προσήλωση κ με συμμετοχή τους στο έργο και στο τέλος να φεύγουν κατενθουσιασμένα. Η αγάπη των παιδιών είναι μοναδική κ συγκινητική! Απερίγραπτα τα συναισθήματα μου…
Θα ήθελα να μου περιγράψετε μία αλησμόνητη στιγμή από τη σταδιοδρομία σας ως ηθοποιός.
Είναι πολλές οι αλησμόνητες στιγμές κ καλές κ κακές… θα σας πω ένα πρόσφατο περιστατικό σε ένα άλλο παιδικό την “Σταχτοπούτα” που έχω τον ρόλο της κακιάς μητριάς, που ένα παιδάκι επί 20 λεπτά περίπου πηγαινοέρχονταν στο φουαγιέ που βγάζαμε φωτογραφίες μας μάλωνε εμένα και τις “κόρες” μου για τον τρόπο που φερόμασταν στην Σταχτοπούτα. Ήταν συγκλονιστική η κατήχηση που μας έκανε!!!
Ακούγεται συχνά ο όρος «ενσυναίσθηση» αλλά δυστυχώς παρατηρείται περισσότερο η ψυχική «απάθεια» στη σημερινή κοινωνία. Συμφωνείτε; Αν ναι, γιατί συμβαίνει αυτό;
Αν υπάρχει Ενσυναίσθηση…μεγάλη κουβέντα…νομίζω ότι όλο και λιγότερος κόσμος έχει ενσυναίσθηση…ίσως ο κόσμος μας που πάει από το κακό στο χειρότερο, ίσως γιατί πλέον ζούμε για να δουλεύουμε, δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα εκτός από το πώς θα επιβιώσουμε… η μόνη μας έννοια.. δεν έχουμε χρόνο να διαλογιστούμε, να σκεφτούμε κ να βοηθήσουμε τον διπλανό μας, το νόημα της ζωής ποιό είναι τελικά; ψυχική απάθεια δυστυχώς.. Νομίζω ότι η κοινωνία αντί να βοηθάει τον κόσμο, τον «μαστιγώνει», για αυτό έχουμε μεγάλη αύξηση στη βία και στην παραβατικότητα.
Ποιά είναι σχέδιά σας για το μέλλον;
Να είμαι υγιής, να μπορώ να βοηθάω…να παραμείνω άνθρωπος…Θέλω να ευχαριστήσω την Γιώτα Τζουάνη η οποία είναι πηγή χαράς για όλους μας. Με χαρά συνεργαζόμαστε εδώ και 1,5 χρόνο, τα έργα της είναι φτιαγμένα με αγάπη κ σεβασμό για τα παιδιά, μέσα από τα έργα της προάγει πολιτισμό, ηθικές αξίες, αγάπη κ σεβασμό για την οικογένεια και τους συνανθρώπους μας.
