Του Ανδρέα Βορύλλα , Βουλευτή Β2, Δυτικού Τομέα Αθηνών με τη ΝΙΚΗ
Τα όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα στην υπόθεση της Ιεράς Μονής Σινά μας δίνουν να κατανοήσουμε ότι ως χώρα δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε στο βαθμό που θα έπρεπε όλα εκείνα τα στοιχεία που μας καθορίζουν ιστορικά και πολιτισμικά. Έχουμε την ευλογία προσκυνήματα διεθνούς εμβέλειας να καθορίζονται από τον ελληνορθόδοξο χαρακτήρα τους. Είναι οικουμενικά και συνάμα καθορίζονται από τον ελληνισμό. Μα ταυτόχρονα αυτά τα μνημεία συναποτελούν με τα υπόλοιπα που βρίσκονται εντός των ελληνικών συνόρων την ψυχή του Έλληνα και ταυτόχρονα σημεία αναφοράς που χαρακτηρίζουν και την πολιτιστική του ταυτότητα με έμφαση στο διακριτό γνώρισμα της πίστης.
Η ιερά μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της Ορθόδοξης παράδοσης και έναν πραγματικό πυλώνα που στέκεται από το 549 μ.Χ συνεχίζοντας αδιάλειπτα την πνευματική και πολιτιστική του παρουσία στην καρδιά της Μέσης Ανατολής.
Θα περίμενε κάποιος μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση του ζητήματος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά από την ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Θα περίμενε επι παραδείγματι η ελληνική κυβέρνηση να καταστήσει σαφέστερη τη σημασία του ιστορικού χαρακτήρα της Μονής και στο εξωτερικό , σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι μπορούν να εκφράσουν και επιρροή και άποψη για το θέμα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Η αίσθηση ότι γενικότερα η Ιερά Μονή έμεινε αβοήθητη ή μετέωρη σε κρίσιμες στιγμές αυτής της ιστορίας που ξεκίνησε με την απόφαση του δικαστηρίου της Αιγύπτου είναι διάχυτη , παρά την επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος της τελευταίες εβδομάδες.
Θεωρώ ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει παρέμβει με στόχο την επίτευξη μιας διεθνούς συμφωνίας υπό τη αιγίδα της Unesco και του ΟΗΕ , ώστε να αναγνωριστούν τα ιστορικά και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Μονής για το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων άπαξ δια παντός και εννοείται ότι έπρεπε να ιδρυθεί ένα νομικό πρόσωπο Διεθνούς Δικαίου ώστε να υποστηρίξει τα δίκαια της Μονής.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η θεσμοθέτηση και η λειτουργία Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Ελληνορθόξη Ιερά Βασιλική αυτόνομη Μονή του Αγίου και Θεοβαδίστου όρους Σινά στην Ελλάδα» περιορίζεται στο εσωτερικό της χώρας μας και φυσικά δεν δεσμεύει το αιγυπτιακό κράτος , συνεπώς δεν προσφέρει την προστασία που χρειάζεται η Μονή σε διεθνές επίπεδο.
Θα μπορούσε λοιπόν να αναγνωριστεί ρητά η Ιερά Μονή ως μνημείου ιδιαίτερης διεθνούς σημασίας θρησκευτική και πολιτιστική ζώνη, μέσα από μια συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου-Unesco που θα αναγνωρίζει τα δικαιώματα του μοναστηριού.
Δεν μπορούμε λοιπόν να κλείνουμε τα μάτια ούτε να στρουθοκαμηλίζουμε όταν απειλούνται ή πλήττονται τα διεθνή εκείνα μνημεία τα οποία είναι ταυτισμένα με τον πολιτισμό, την ιστορία και την πίστη μας. Είναι υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα να σταθούμε δίπλα και στην Ιερά μονή Αγίας Σικατερίνης του Σινά , αλλά και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο υπάρχουν μνημεία που αναδεικνύουν την ιδιοπροσωπία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του έθνους μας. Κανείς δεν έχει δώσει το δικαίωμα ούτε στην τωρινή , ούτε σε καμία κυβέρνηση να παραιτηθεί από αυτά ή να μην ασκεί την απαιτούμενη πολιτική που θα αποτρέψει και στο μέλλον ανάλογες δοκιμασίες.
Τα μνημεία της χριστιανοσύνης αποτελούν για τους Έλληνες όχι μόνο λατρευτικούς χώρους , αλλά αν μιλάμε για το εξωτερικό τους καλύτερους πρεσβευτές της συνεχούς παρουσίας του ελληνισμού μέσα στην ιστορία. Τα μνημεία του Σίνα, αλλά και εκείνα που συναντάμε στα Ιεροσόλυμα, Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, αλλά και στα καθ’ ημάς το Άγιον Όρος αποτελούν για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο τις ισχυρότερες παρακαταθήκες της παράδοσής μας. Δεν μπορεί κανείς ούτε να αδιαφορεί , ούτε να μην δίνει την απαιτούμενη προσοχή για το παρόν και το μέλλον τους. Εμείς σαν ΝΙΚΗ θα παραμένουμε πάντα δίπλα στους ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι κρατάνε την ελληνική σημαία και την πίστη πολλές φορές σε αφιλόξενους τόπους και περιμένουν από την Ελλάδα να δράσει όπως οφείλει για να στηρίξει την ήδη σημαντική αποστολή τους.
