Τρίτη, 8 Ιουλίου, 2025

Top 5 άρθρα

Σχετικά άρθρα

Μεταναστευτικό : Η Κρήτη γίνεται η επόμενη Λέσβος;

Του Κώστα Παππά 

  • Καραβιές παράνομων μεταναστών καταφθάνουν από την Λιβύη 
  • Οι ευθύνες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής 

Η αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς την Κρήτη είναι το επόμενο μεγάλο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει η Ελληνική κυβέρνηση αν δεν θέλει να μετατραπεί η Μεγαλόνησος σε νέα Λέσβο. Οι αφίξεις τις τελευταίες μέρες ξεπέρασαν τις  1200 με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον χώρος  στις δομές φιλοξενίας. Οι  παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης κρούουν πλέον τον κώδωνα του κινδύνου για το πρόβλημα που βρίσκεται σε  κλιμάκωση τον τελευταίο καιρό, απειλώντας την εικόνα της Κρήτης μέσα στο κατακαλόκαιρο και μάλιστα στο πικ της τουριστικής περιόδου.

Δυστυχώς η Ελλάδα βλέπει έναν ακόμα μεταναστευτικό διάδρομο να δημιουργείται με τελικό προορισμό ελληνικό έδαφος και όσο στηρίζεται μόνο στην τεχνοκρατική καταδίκη της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας , τόσο θα χάνει το πλεονέκτημα να διαμορφώσει η ίδια τις συνθήκες αποτροπής του φαινόμενου ενός νέου παράνομου μεταναστευτικού κύματος αυτή τη φορά με επίκεντρο την Μεγαλόνησο Κρήτη.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι πλήρως ενήμερη για τις πρόσφατες παράτυπες αφίξεις μεταναστών στην Ελλάδα από τις ανατολικές ακτές της Λιβύης, δήλωσε  ο εκπρόσωπος της Επιτροπής για θέματα μετανάστευσης, Μάρκους Λαμέρτ. Απαντώντας σε ερώτηση για τις αυξημένες ροές που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα, ο Μ. Λαμέρτ σημείωσε ότι η Κομισιόν βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τις ελληνικές Αρχές, ενώ έδωσε έμφαση στην ιδιαίτερη γεωγραφική προέλευση των αφίξεων, τις ανατολικές ακτές της Λιβύης.

Από την αρχή του χρόνου, έχουν αφιχθεί στην Κρήτη και στη Γαύδο 7.300 άτομα, σε σχέση με 2.071 την ίδια περίοδο πέρυσι. Το παρόν «λιβυκό» κύμα, οφείλεται και σε σειρά υπολογισμών και πολιτικών χειρισμών από πλευράς μας, που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα  και αντ’ αυτού έσπρωξαν τη Λιβύη ακόμη περισσότερο σε άλλες αγκάλες, δεδομένου ότι έχουν ατονήσει οι παραδοσιακοί δεσμοί μας με την χώρα εκείνη. Το θέμα αυτό μάλιστα πρόσφατα πυροδότησε κια ενδοκυβερνητική κόντρα ανάμεσα στον Υπουργό Υγείας κ. Γεωργιάδη , ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς έδειξε τον σημερινό Υπουργό Άμυνας και πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια για την εξέλιξη των σχέσεων με την Λιβύη και την υπογραφή του παράνομου τουρκολυβικού μνημονίου.

Στην αρχή οι μετανάστες προέρχονταν από την Αίγυπτο και όσο περνάνε οι μέρες κάνουν το 80% των ανθρώπων που φτάνουν είναι από το Σουδάν και εν συνεχεία από την Αίγυπτο, την Υεμένη, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές.

Είναι προφανές οτι η Λιβύη με τον τρόπο αυτό εντείνει την δική της διαπραγματευτική της  πίεση την ώρα μάλιστα που ο πρώην “σύμμαχος” της Ελλάδας Στρατηγός Χαφτάρ όλο και πιο πολύ συνοδοιπορεί  με τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή προωθώντας του τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η Βουλή της Ανατολικής Λιβύης σχεδιάζει πλέον να επικυρώσει τη συμφωνία με την Τουρκία για τις θαλάσσιες ζώνες, κάτι που πλήττει τον ελληνικό σχεδιασμό στην Μεσόγειο. Ένα ακόμα πρόβλημα που η ελληνική εξωτερική πολιτική αδυνατεί να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο και σύντομα θα το βρει μπροστά της ως πηγή έντασης στην περιοχή.

Η επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών κ. Γιώργου Γεραπετρίτη στη Βεγγάζη και η συνάντησή του με τον Χαφτάρ γίνεται μάλλον ετεροχρονισμένα και καθυστερημένα από τη στιγμή που η τουρκική διπλωματία έχει ρίξει από καιρό τα δίχτυα της στη Λιβύη και μάλιστα με τρόπο αποτελεσματικό όπως φαίνεται από τα γεγονότα.

Η Ελλάδα θα πρέπει πλέον να αντιδράσει δυναμικά σε αυτές τις προκλήσεις αν δεν θέλει να συρθεί πίσω από τα γεγονότα που η πλοκή τους ήδη εξυφαίνεται στο διπλωματικό παρασκήνιο με την υπογραφή της Τουρκίας και τη δημιουργία ενός ακόμη πονοκεφάλου στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Το μόνιμο πρόβλημα των τελευταίων ετών είναι οτι η ελληνική εξωτερική πολιτική καλείται να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα της κωλυσιεργίας της σε πολλά θέματα , αντί να λειτουργεί προληπτικά στα γεγονότα και να διαμορφώνει συμμαχίες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τα ελληνικά συμφέροντα παρακολουθεί τα γεγονότα με μια ρομαντική διάθεση και επίκληση του διεθνούς δικαίου, το οποίο όμως έχουν μάθει να  αγνοούν παντελώς εκείνοι που λειτουργούν με  βλαπτικό τρόπο για τα ελληνικά συμφέροντα , αφού γνωρίζουν οτι η ελληνική αντίδραση θα είναι χλιαρή και σίγουρα προβλέψιμη.