Με το ΕΣΥ να παραπαίει εδώ και χρόνια, όχι μόνο λόγω ελλείψεων σε προσωπικό και πόρους, αλλά κυρίως εξαιτίας της παγιωμένης ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού να λειτουργήσει στοιχειωδώς, στο προσκήνιο έρχεται πλέον μία νέα υπόθεση που επιβεβαιώνει την επιτελική ανικανότητα του Μαξίμου.
Πρόκειται για την υπόθεση της κενής – εδώ και δύο μήνες – θέσης του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Υγείας. Υπόθεση που αποτελεί ένα ακόμη κραυγαλέο παράδειγμα δυσλειτουργίας του κρατικού μηχανισμού.
Σε μια εποχή που η δημόσια υγεία απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και επιτελικό σχεδιασμό, η χώρα πορεύεται… χωρίς πυξίδα. Το επιτελικό κράτος φρόντισε να απομακρύνει με συνοπτικές διαδικασίες την προηγούμενη Γενική Γραμματέα, Φωφώ Καλύβα (αναγκάζοντας την σε παραίτηση), αλλά δεν φρόντισε να εξασφαλίσει ούτε τα βασικά για την αντικατάστασή της. Η επιλογή του νέου προσώπου αποδείχθηκε ατελέσφορη ήδη από την πρώτη στιγμή, καθώς υπήρξε ασυμβίβαστο που η κυβέρνηση αδυνατούσε – ή δεν τόλμησε – να επιλύσει.
Όμως όπως αποκαλύφθηκε , η Χριστίνα Κράββαρη που επρόκειτο να αναλάβει, αρνήθηκε να παραιτηθεί από τη θέση της στον στρατό. Το αποτέλεσμα; Η θέση έμεινε ακέφαλη, με την πολιτική ηγεσία να ασχολείται περισσότερο με το πώς θα συγκαλύψει τη γκάφα, παρά με την ουσία: ότι η Δημόσια Υγεία έχει μείνει χωρίς επιτελικό στέλεχος την ώρα που η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με διαρκείς υγειονομικές προκλήσεις, από την υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων μέχρι την έξαρση λοιμωδών νοσημάτων.
(H Χριστίνα Κράββαρη η οποία και αποτέλεσε το πρόσωπο που το Μαξίμου επέλεξε για την θέση)
Παράλληλα η επιλογή της Χριστίνας Κράββαρη ως Γενικής Γραμματέως Δημόσιας Υγείας από την κυβέρνηση προκαλεί έντονα ερωτήματα και ανησυχίες, κυρίως λόγω των απροσδιόριστων κριτηρίων με τα οποία φαίνεται να έγινε ο διορισμός της. Πρόκειται για ένα πρόσωπο που δεν διαθέτει αποδεδειγμένη εμπειρία στον κρίσιμο τομέα της δημόσιας υγείας, σε μια περίοδο που απαιτείται εξειδικευμένη γνώση, διοικητική επάρκεια και βαθιά κατανόηση του υγειονομικού συστήματος. Η επαγγελματική της διαδρομή συνδέεται κυρίως με τον χώρο των περιοδικών και της επικοινωνίας, γεγονός που την καθιστά ακατάλληλη για μια τόσο νευραλγική θέση. Η Δημόσια Υγεία δεν μπορεί να λειτουργεί ως πεδίο για πειραματισμούς ή για διορισμούς επικοινωνιακού χαρακτήρα. Αντίθετα, ο ρόλος αυτός θα έπρεπε να ανατεθεί σε ένα πρόσωπο με μακρόχρονη εμπειρία και αναγνωρισμένο έργο στον χώρο της υγείας, που να μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις με τεχνοκρατική επάρκεια και κοινωνική ευθύνη.
Καλό θα ήταν λοιπόν η κυβέρνηση να απαντήσει ποια ήταν τα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέχθηκε η κ. Κράββαρη, από τη στιγμή που σίγουρα δεν βασίστηκε στο βιογραφικό της!
Σε αυτό το σημείο να τονιστεί πως ο υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης δεν είχε τη δυνατότητα ούτε την αρμοδιότητα να προωθήσει νομοθετική ρύθμιση ώστε να επιτραπεί στη στρατιωτική νοσηλεύτρια να αναλάβει πολιτική θέση, ενώ αντίστοιχα και ο υπουργός άμυνας Νίκος Δένδιας δεν φαίνεται να προέβη σε ρύθμιση – διευκόλυνση, αφού κάτι τέτοιο απαγορεύεται και από τον νόμο. Αμφότεροι δηλαδή βρέθηκαν με… δεμένα χέρια.
Δεν έλειψαν βέβαια οι “ενδιαφερόμενοι”. Το παρασκήνιο οργίασε με πιέσεις προς το Μαξίμου από κύκλους της αγοράς υγείας. Κι όμως, ακόμη και έτσι, οι ισορροπίες δεν ευνοούσαν ούτε αυτούς. Η αναπληρώτρια υπουργός έβαλε φρένο στις εισηγήσεις και το διοικητικό αδιέξοδο παγιώθηκε.
