Του Κώστα Παππά
Οι δημοσκοπήσεις όπως συχνά υποστηρίζουμε αποτυπώνουν ως μια φωτογραφία της στιγμής μια κατάσταση, περιγράφουν τάσεις, δίνουν ένα στίγμα της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσφέρονται για μια συνολική εξαγωγή συμπερασμάτων.
Το γεγονός οτι εδώ και χρόνια πλέον βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολιτικό σκηνικό, στο οποίο το πρώτο κόμμα, έστω και με φθίνουσα πορεία διατηρεί αποστάσεις ασφαλείας από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης και από την άλλη μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση, η οποία δίνει μάχες χαρακωμάτων προφανώς όχι για να δώσει στους πολίτες ένα κυβερνητικό εναλλακτικό αφήγημα. Οι περισσότεροι μοιάζουν να έχουν αποδεχθεί ένα ρόλο κομπάρσου ή το λιγότερο δευτεραγωνιστή και να μην έχουν πλέον τις θεμιτές πολιτικές βλέψεις να ανατρέψουν την κατάσταση. Μια βαλτωμένη κατάσταση διαιωνίζεται και μάλλον βολεύει τους πιο πολλούς στο πολιτικό μας σκηνικό.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα αναδεικνύοντας θέματα ήσσονος σημασίας σε βασικά, αποκρύπτοντας εντέχνως τα σημαντικά. Δεν είναι προφανώς η πρώτη φορά που το κάνει , αλλά η επαναληπτικότητα αυτής της τακτικής που επιχειρεί να ωραιοποιήσει μέσα από τις δημοσκοπήσεις, αυτά που συναντά ο πολίτης στην καθημερινότητά του και δεν του αρέσουν, μέχρι ένα σημείο απέδιδε , από ένα σημείο και μετά όμως δεν πείθει παρά μόνο εκείνους που “επαγγελματικά” ασχολούνται με το κυβερνητικό αφήγημα. Ούτε η ακρίβεια αντιμετωπίστηκε, ούτε τα εισοδήματα βελτιώθηκαν , ούτε οι συντάξεις αυγάτισαν και σε επιστημονικές έρευνες που αναδεικνύουν μια πραγματική και όχι ωραιοποιημένη εικόνα οι πολίτες δηλώνουν απαισιόδοξοι για το μέλλον τους σε συντριπτικά ποσοστά. Ωστόσο η κυβερνητική μονταζιέρα επιλέγει να εμφανίσει στις οθόνες μόνο ένα πράγμα, την δημοσκοπική της κυριαρχία, η οποία πλέον εμφανίζεται και αυτή κουτσουρεμένη. Όσο μακιγιάζ και να χρησιμοποιήσουν σε ένα γερασμένο πρόσωπο, λέγε με κυβερνητικό αφήγημα, οι ρυτίδες θα φανούν.
Ο Πρωθυπουργός λοιπόν μοιάζει να είναι ακόμα ο κυρίαρχος του παιχνιδιού αφού “τρέχει” ουσιαστικά μέχρι τώρα μόνος του. Μοιάζει όμως, γιατί η διαρκής απειλή του κανένα που οι ίδιες οι έρευνες αναδεικνύουν, γιατί δεν μπορούν να μην το αναδείξουν, μοιάζει να τον σκιάζει πιο πολύ από ποτέ. Αν θα καταφέρει με κάποιο τρόπο η αντιπολίτευση να συσπειρώσει και να εγκολπώσει αυτό το ισχυρό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας και να το αναδείξει ως αντίπαλο δέος προς την κυβέρνηση είναι ένα ζητούμενο που θα απαντηθεί.
Όσες δημοσκοπήσεις όμως και αν επικαλούνται και μάλιστα με αλαζονικό τρόπο κάποια κυβερνητικά στελέχη για να στηρίξουν πάνω σε αυτές το όποιο αφήγημα τους έχει απομείνει να αφηγηθούν, δεν θα καταφέρουν να πείσουν μόνο με τα κατευθυνόμενα αποτελέσματα, που οι συντάκτες των ερωτήσεων των δημοσκοπήσεων υφαρπάζουν από τους πολίτες με πολλούς τρόπους. Η ιστορία έχει δείξει οτι οι δημοσκοπήσεις διαμορφώνουν κλίμα , αλλά δεν χαράσσουν πολιτική και σίγουρα δεν λύνουν προβλήματα. Τελικά μπροστά στην κάλπη δεν μπορεί να γίνει καμία ωραιοποίηση , γιατί εκεί οι πολίτες είναι πολύ πιθανόν να φέρουν το πολιτικό προσωπικό αντιμέτωπο με τις αλήθειες που προσπάθησαν να του κρύψουν.
